ของทุกชิ้นมีเรื่องเล่า มีเจ้าของ มีประวัติ แต่ของบางชิ้นเราก็ไม่ควรที่จะรู้ประวัติมันเท่าไหร่นัก
ฉันและครอบครัวได้รับข่าวร้ายจากป้าน้อย ผู้เป็นพี่สาวของแม่ ว่าคุณยายได้เสียไปแล้วคุณแม่เสียใจมาก เพราะแม่กับยายสนิทกันมากถ้าไม่ได้มาทำงานในกรุงเทพ ก็ไม่ได้ห่างกัน แม่ของฉันมาทำงานในกรุงเทพและแต่งงานกับพ่อ แต่เราก็ไปหาคุณยายอยู่ตลอดอย่างน้อยเดือนละครั้ง บ้านคุณยาย
อยู่ทางภาคเหนือ เวลาไปหาคุณยายเราจะนั่งเครื่องบินไปแล้วป้าน้อยจะมารับ ฉันชอบบ้านคุณยายมาก อากาศดี ร่มรื่น ธรรมชาติสวยงามตามแบบบ้านไร่
ป้าน้อยมีสามีชื่อว่า ลุงชวน มีลูกชาย 1 คน อายุห่างฉัน 2 ปี ชื่อพี่ชัช เราสนิทกันมาก เมื่อคุณแม่รู้เรื่องเราทุกคนก็รีบมาที่บ้านคุณยาย ครั้งนี้พ่อขับรถมาเอง
เพราะเผื่อได้ใช้รถช่วยงานต่างๆ งานศพผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย พวกเราก้ต้องไปจัดการกับเรือนของคุณยาย เรือนของคุณยายเป็นเรือนไม้เก่าของครวบครัว ป้าได้มาสร้างบ้านใหม่อยู่อีกหลัง แยกกันออกมา แต่อยู่ในรั้วเดียวกัน บ้านเป็นบ้านยกใต้ถุนสูง ไม่ใหญ่โตนักแต่ก็สมฐานะ ขอภรรยาข้าราชการ คุณตาผู้เสียไปก่อนเป็นข้าราชการถึงไม่รวยนักก็พอมีพอกินพอคุณตาเสียแม่ที่เรียนสูงกว่าป้าจึงมีหน้าที่ทำงานเลี้ยงครอบครัว แต่พอป้าแต่งงานลุงชวนมีที่ทางบ้าง ป้าจึงลงทุนทำสวนผลไม้และดอกไม้ ผลคือได้กำไลดีเลยทีเดียว หลังจากแม่แต่งงานแม่จึงไม่ต้องส่งเงินมาที่บ้านอีก พวกเราก็เก็บของคุณยาย อะไรใช้ได้ก็เอาไว้ใช้ อะไรเก็บได้ก็เก็บ คุณยายมีสมบัติมากเลยทีเดียว แต่บางอย่าก็เป็นโบราณวัสถุไปแล้วก็มี ลุงชวนแกก้จะเอาไปใส่ตู้โชว์ที่เรือนใหญ่ จนกระทั้งเหลืออีก 1 ห้องเป็นห้องที่ยายไม่เคยให้ใครเข้าไปแม่กับป้า ก็ไม่เคยได้เข้า ยายบอกว่าเป็นห้องของทวด ตอนนี้เป็นห้องพระ แต่ในเมื่อตอนนี้ยายไม่อยู่แล้วถ้าไม่เก็บหรือทำความสะอาดเลยห้องนั้นก็คงไม่ต่างจากห้องผีสิง แม่พุดกับป้าที่ตอนแรกจะไม่เข้าไปสำรวจ ห้องนั้นมีแม่กุญแจตัวโตคล้องไว้
ทุกคนจึงต้องหาลูกกุญแจของห้องนี้ก่อน ตามคำสั่งของแม่และป้า ในที่สุดพี่ชัชก็เจอ แม่ไม่รอช้ารีบเปิดประตุทันที่ ฉันว่าแม่ของฉันมีท่าทางที่รีบร้อนยังไงไม่รู้ ตั้งแต่ตอนหากุญแจแล้ว แม่บ่นตลอดที่เราหาไม่เจอ เดินวนไปวนมา พอเปิดประตูได้ ในห้องนั้นก็ไม่ต่างจากห้องเก็บของ ไม่ได้เป้นห้องนอนไม่ได้เป็นห้องพระตามที่ยายบอก ของเก่สาเยอะมากมีกำปั่น หลายกำปั่น มีหัวเตียงเก่า และที่สะดุดตาคือ กระจกบานใหญ่ สูงเท่าคน กรอบทำจากไม้ติดกระจกและพลอยสวยมาก และแทบไม่มีฝุ่นจับที่กระจกเลย แม่เดินไปรอบๆจากนั้นก้หน้ามืดเป็นลมไป ทุกคนตกใจมากช่วยปฐมพยาบาลแม่จนฟื้น แม่ก้ถามพวกเราว่า มีอะไรกัน แม่เป็นอะไร และที่น่าแปลกคือแม่ถามป้าว่า อ้าว พี่จะเก็บห้องนั้นด้วยหรอ ทั้งๆที่แม่เองเป็นคนบอกให้เปิด แต่พวดเราก็ไม่ได้พูดอะไรเห็นแม่หน้าซีดๆ จึงให้แม่ไปพักก่อน โดยมีป้าตามไปดูด้วย ส่วนพวกเราก็กลับมาจัดการกับห้องคุณทวดต่อ
เรื่องสยองของบ้านป่า "กระจกของคุณทวด"
ฉันและครอบครัวได้รับข่าวร้ายจากป้าน้อย ผู้เป็นพี่สาวของแม่ ว่าคุณยายได้เสียไปแล้วคุณแม่เสียใจมาก เพราะแม่กับยายสนิทกันมากถ้าไม่ได้มาทำงานในกรุงเทพ ก็ไม่ได้ห่างกัน แม่ของฉันมาทำงานในกรุงเทพและแต่งงานกับพ่อ แต่เราก็ไปหาคุณยายอยู่ตลอดอย่างน้อยเดือนละครั้ง บ้านคุณยาย
อยู่ทางภาคเหนือ เวลาไปหาคุณยายเราจะนั่งเครื่องบินไปแล้วป้าน้อยจะมารับ ฉันชอบบ้านคุณยายมาก อากาศดี ร่มรื่น ธรรมชาติสวยงามตามแบบบ้านไร่
ป้าน้อยมีสามีชื่อว่า ลุงชวน มีลูกชาย 1 คน อายุห่างฉัน 2 ปี ชื่อพี่ชัช เราสนิทกันมาก เมื่อคุณแม่รู้เรื่องเราทุกคนก็รีบมาที่บ้านคุณยาย ครั้งนี้พ่อขับรถมาเอง
เพราะเผื่อได้ใช้รถช่วยงานต่างๆ งานศพผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย พวกเราก้ต้องไปจัดการกับเรือนของคุณยาย เรือนของคุณยายเป็นเรือนไม้เก่าของครวบครัว ป้าได้มาสร้างบ้านใหม่อยู่อีกหลัง แยกกันออกมา แต่อยู่ในรั้วเดียวกัน บ้านเป็นบ้านยกใต้ถุนสูง ไม่ใหญ่โตนักแต่ก็สมฐานะ ขอภรรยาข้าราชการ คุณตาผู้เสียไปก่อนเป็นข้าราชการถึงไม่รวยนักก็พอมีพอกินพอคุณตาเสียแม่ที่เรียนสูงกว่าป้าจึงมีหน้าที่ทำงานเลี้ยงครอบครัว แต่พอป้าแต่งงานลุงชวนมีที่ทางบ้าง ป้าจึงลงทุนทำสวนผลไม้และดอกไม้ ผลคือได้กำไลดีเลยทีเดียว หลังจากแม่แต่งงานแม่จึงไม่ต้องส่งเงินมาที่บ้านอีก พวกเราก็เก็บของคุณยาย อะไรใช้ได้ก็เอาไว้ใช้ อะไรเก็บได้ก็เก็บ คุณยายมีสมบัติมากเลยทีเดียว แต่บางอย่าก็เป็นโบราณวัสถุไปแล้วก็มี ลุงชวนแกก้จะเอาไปใส่ตู้โชว์ที่เรือนใหญ่ จนกระทั้งเหลืออีก 1 ห้องเป็นห้องที่ยายไม่เคยให้ใครเข้าไปแม่กับป้า ก็ไม่เคยได้เข้า ยายบอกว่าเป็นห้องของทวด ตอนนี้เป็นห้องพระ แต่ในเมื่อตอนนี้ยายไม่อยู่แล้วถ้าไม่เก็บหรือทำความสะอาดเลยห้องนั้นก็คงไม่ต่างจากห้องผีสิง แม่พุดกับป้าที่ตอนแรกจะไม่เข้าไปสำรวจ ห้องนั้นมีแม่กุญแจตัวโตคล้องไว้
ทุกคนจึงต้องหาลูกกุญแจของห้องนี้ก่อน ตามคำสั่งของแม่และป้า ในที่สุดพี่ชัชก็เจอ แม่ไม่รอช้ารีบเปิดประตุทันที่ ฉันว่าแม่ของฉันมีท่าทางที่รีบร้อนยังไงไม่รู้ ตั้งแต่ตอนหากุญแจแล้ว แม่บ่นตลอดที่เราหาไม่เจอ เดินวนไปวนมา พอเปิดประตูได้ ในห้องนั้นก็ไม่ต่างจากห้องเก็บของ ไม่ได้เป้นห้องนอนไม่ได้เป็นห้องพระตามที่ยายบอก ของเก่สาเยอะมากมีกำปั่น หลายกำปั่น มีหัวเตียงเก่า และที่สะดุดตาคือ กระจกบานใหญ่ สูงเท่าคน กรอบทำจากไม้ติดกระจกและพลอยสวยมาก และแทบไม่มีฝุ่นจับที่กระจกเลย แม่เดินไปรอบๆจากนั้นก้หน้ามืดเป็นลมไป ทุกคนตกใจมากช่วยปฐมพยาบาลแม่จนฟื้น แม่ก้ถามพวกเราว่า มีอะไรกัน แม่เป็นอะไร และที่น่าแปลกคือแม่ถามป้าว่า อ้าว พี่จะเก็บห้องนั้นด้วยหรอ ทั้งๆที่แม่เองเป็นคนบอกให้เปิด แต่พวดเราก็ไม่ได้พูดอะไรเห็นแม่หน้าซีดๆ จึงให้แม่ไปพักก่อน โดยมีป้าตามไปดูด้วย ส่วนพวกเราก็กลับมาจัดการกับห้องคุณทวดต่อ