ใกล้จะหมดปี 2019 แล้ว
 หลายคนเริ่ม Set เป้าหมายของตัวเองปีหน้าไว้บ้างแล้วว่าอยากทําอะไร
 อยากเปลี่ยนแปลงอะไร และอยากแก้ไขอะไรบ้าง
 แต่ก่อนที่เราจะมองถึงแผนของปีหน้า
 ลองมาดูก่อนดีกว่าว่าปีนี้...เรามีอะไรที่เปลี่ยนแปลงจากปีที่แล้วบ้างไหม

++++++

 อิ๊บกลับมาที่พันทิปอีกครั้งหลังจากที่หายไปนาน
 เพื่อลองเขียนอะไรที่แตกต่างจากการมาแค่เล่า เล่า และเล่า...ประสบการณ์การแข่งวิ่งแต่ละสนามเท่านั้น
 ปีนี้มาแปลกที่ทั้งปี ไม่ได้แวะเข้ามาเล่าเรื่องวิ่งอะไรเลย
 ใช่แล้วค่ะ...อิ๊บวิ่งระยะ Ultra น้อยลง
 และมีอะไรอื่นๆที่ได้ทดลองทํามากมายขึ้น
พอพูดถึงเรื่องวิ่งปีนี้ แทบไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่
อิ๊บลงระยะ 100+ Km ไปทั้งหมด 3 สนาม
จะว่าไปก็มากพอแล้ว แต่ถ้าให้เทียบกับเพื่อนๆนักวิ่งอัลตร้าปีนี้ ถือว่าเป็นจํานวนที่น้อยกว่าเยอะเลยค่ะ

สนามที่อิ๊บไปวิ่งมา ( อย่าเรียกว่าแข่งเลยเนอะ เพราะเหมือนจะแข่งกับใครไม่ได้ นอกจากแข่งกับใจของตัวเอง ) ทั้ง 3 สนามคือ

1.HONGKONG100

สนามที่ไปเพียงเพื่อแก้ไขอดีตที่เคยติดค้างคาใจอยู่แค่นั้น
( อิ๊บเคยเขียนเล่าประสบการณ์การวิ่งเฉียดตายไว้ในพันทิปเมื่อ 3 ปีก่อน ใครหลายคนรู้จักอิ๊บจากกระทู้นั้น )
อิ๊บมีอาการเจ็บตั้งแต่ยังไม่ถึงครึ่งทาง อาการหลักๆคือ ITB จะเจ็บเมื่อก้าวลงที่ขาด้านซ้าย
พอเจ็บค่อยๆประคองพาร่างตัวเองไปเรื่อยๆ เพื่อหวังเพียงแค่ให้ถึงเส้นชัยแค่เท่านั้น เพื่อให้มันจบๆไป
ความท้อในสนามมีเยอะมาก
ท้อถึงขั้นที่นั่งอยู่บนตอไม้ เอาไม้เท้าปักลงบนพื้นแล้วเอาหน้าฟุบไปกับไม้เท้านั้น

... หรือฉันจะยอมแพ้ดีนะ ...

แต่สุดท้ายก็ทําสําเร็จด้วยเวลาที่ไม่น่าชมเท่าไหร่ ... ห่างไกลจาก 3 ปีก่อนที่เคยทําไว้มาก
พูดได้เต็มปากว่า “ด้อยพัฒนา”



2. The West Wind Trail 110 km


สนามที่ไปวิ่งสนุกๆ ที่พอไปถึงร่างกายกลับไม่สนุกด้วยซักเท่าไหร่
เป็นเพราะว่า อิ๊บขาดการฝึกซ้อมต่อเนื่องมานานพอสมควรหลังจากจบ HK100 ก็ไม่ค่อยได้วิ่งเทรลเลย เน้นฝึกกล้ามเนื้อเพื่อรักษา ITB ที่เป็น


และที่สําคัญอิ๊บผันตัวเองไปเป็น Supporter ให้สามี ( เจ ) ดูแลเจตอนเจฝึกซ้อม และลงแข่งขันสนามใหญ่ๆ
อิ๊บไปงานแข่งกับเจบ่อยมาก
แต่ตัวเองก็ทําหน้าที่เพียงจัดเตรียมอาหาร น้ํา อุปกรณ์จําเป็น และยาต่างๆไว้ใช้ตอนฉุกเฉิน โดยเฉพาะยูนิเรน สเปรย์พกไปด้วยทุกงาน ไม่เคยลืม


การซ้อมของอิ๊บน้อยลงไปเยอะกว่าเดิมมากขึ้น
พอกลับมาวิ่งงานนี้ ทุกก้าวจึงค่อนข้างทรมานและไปอย่างช้าๆ
เร่งความเร็วไม่ไป ทําได้เพียงประคองตัวเองให้จบแบบร่างกายไม่บอบช้ํามากที่สุด



และสนามสุดท้ายคือ Oxfam Trail Walker ประเทศ HongKong

ที่อิ๊บได้มีโอกาสได้เป็นแขกรับเชิญให้ไปร่วมทีมวิ่งกับพี่ๆ AIA Thailand

แต่ก็เหมือนบุญมีแต่กรรมบัง สนามถูกยกเลิกไป 1 วันก่อนแข่ง
แต่ด้วยสปิริตและความตั้งใจเตรียมตัวกันมาแล้วของทีม เราเลยไปวิ่งกันเองโดยไม่อาศัยทางผู้จัด
ไปตามเส้นทางของการแข่งขันด้วยตัวของพวกเราเอง
จนถึงระยะที่เราดูแล้วว่าปลอดภัยกับทีมเรามากที่สุด แล้วจึงกลับลงมาจากเขาและพักผ่อนกันต่อ


สนามนี้ต้องไปด้วยกันเป็นทีม 4 คน โชคดีที่ทุกคนไม่ได้ไปไว เราเดินคุยกันไปเรื่อยๆตามทาง
เป็นความเร็วที่อิ๊บโอเคมากๆ มีอาการปวดเล็กน้อยแต่ใช้ยูนิเรน สเปรย์พ่นก็หายทันที หลังพ่นจะรู้สึกเย็นๆ สบายกล้ามเนื้อ มีกลิ่นหอมของMenthol
และได้แวะพักตามจุดเพื่อใช้เครื่องกระตุ้นกล้ามเนื้อ ก็ดีขึ้นแล้วค่อยๆไปต่อได้

  ปิดด้วยเทรลสุดท้ายด้วยความรู้สึกที่ดี มีความช่วยเหลือกันและหัวเราะกันไปตลอดทาง


++++++++++++++++

ทุกสนามที่อิ๊บวิ่งในปีนี้ อิ๊บอาจจะวิ่งได้ไม่ดีเท่าปีก่อนๆ
 
มันไม่สนุกและไม่ตื่นเต้นเหมือนครั้งที่เราพร้อมและเราก็ออกไปจากจุด Start
อิ๊บยังสนุกกับการจัดเตรียม อุปกรณ์ที่จะใช้ในวันวิ่ง 

ยิ่งรู้ว่าซ้อมไม่พอ เรื่องของอาหาร สัมภาระ และยาจึงค่อนข้างแน่นหนากว่าแต่ก่อนเยอะ
ยิ่งระหว่างทางคงไม่ต้องพูดถึง
เหมือนเกมส์ชีวิตอะไรสักอย่างที่ต้องไปให้รอด
ขุดทุกวิถีทางเพื่อพาตัวไปยังเป้าหมาย แม้จะทุกลักทุเลหน่อย แต่ก็สู้ไม่ถอยเหมือนทุกๆครั้ง
ทั้งหมดทั้งมวล เกิดจากการอ่อนซ้อมของตัวเองแทบทั้งนั้น

 

++++++++++++++++

1 ปีที่ใกล้จะหมดไปปีนี้

ถ้าถามถึงการพัฒนาว่าดีกว่าปีที่แล้วมากแค่ไหน
ผลลัพธ์คงคงติดลบมากกว่าจะเป็นบวก
และถ้าอิ๊บยังคงเป็นอิ๊บคนเก่า คนท่ีตั้งหน้าตั้งตาท่ีจะเอาแต่แข่งขัน
ปีนี้คงเป็นปีที่แย่แสนแย่ ห่วยแสนห่วยเลยล่ะ

แต่แปลกนะว่าความรู้สึกของการดูถูกความสามารถของตัวเองกลับไม่มีอยู่ในหัวของอิ๊บตอนนี้เลย
นั่นเป็นเพราะว่า Goal ในชีวิตของอิ๊บปีนี้ได้เปลี่ยนไป
และก็มุ่งหน้าไป Goal ใหม่อย่างเต็มที่ 
และอิ๊บเองก็รู้สึกได้ว่า อิ๊บพาตัวเองไปGoalใหม่ได้อย่างดีซะด้วย



การวิ่งเทรลยังคงเป็นสีสันในชีวิตของอิ๊บอยู่เฉกเช่นหลายๆปีที่ผ่านมา
แต่ความเข้มข้นของสีนั้นมันอาจจะลดลงไปตามวัยและแรงบันดาลใจที่แบ่งปันไปให้กับเรื่องอื่นๆ
อิ๊บยังคงสนุกกับการซ้อมวิ่งเล็กๆน้อยๆ เพื่อรักษาร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ
ยังคงเข้าป่า วิ่งเทรล และเอาประสบการณ์เก่าๆมาบอกเล่าให้นักวิ่งเทรลรุ่นใหม่ๆได้ฟัง ได้หัวเราะกัน
ยังใช้ความรู้ที่มี นําไปดูแลเพื่อนๆพี่ๆนักวิ่งที่บาดเจ็บในสนามเวลาที่อิ๊บวิ่งผ่าน
(ใครต้องการยาหอม ยาลม ยาดม ยาหม่อง ยูนิเรน สเปรย์ ขนม ฯลฯ อิ๊บมีให้บริการตลอดทาง)




นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นสําหรับเรื่องวิ่งในปีนี้ของอิ๊บ และชีวิตก็มีอีกหลายหน้าที่มากกว่าเรื่องวิ่ง

ก่อนหมดปี อิ๊บได้มีโอกาสนั่งอ่านเป้าหมายปีหน้าของใครหลายๆคน สนุกดีค่ะ
บางคนมุ่งหน้าไปแค่เรื่องพัฒนาตัวเองด้านการวิ่งอย่างจริงจัง ก็แอบทําให้อิ๊บคิดถึงตัวเองในวันเก่าๆไม่ได้