อ่อนต้องบอกว่าบทความนี้ไม่เชิงว่าเป็นคำถามครับ แต่ท่านใดมีคำแนะนำ ผมพร้อมรับฟังครับ
เพราะทาง pantip ไม่ให้ตั้งกระทู้สนทนา เหมือนว่าต้องยืนยันอะไรซักอย่าง ผมเองก็พึ่งเคยเขียนอะไรแบบนี้ครั้งแรก
เอาละครับมาเริ่มกันเลย

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด และเป็นพนักงานประจำคนหนึ่ง อายุ 20 ปลายๆ  ผมอาศัยอยู่หอพัก ซึ่งมีร้าน 7-11 อยู่ใกล้ ๆ
เป็นร้านประจำที่ผม ใช้บริการทุกวัน เพื่อซื้อข้าวซื้อน้ำกิน
ทุกเช้าเวลาไปทำงาน 9 โมง หลังจากแตะนิ้วเข้างาน ผมก็จะลงมาหาซื้อของกินที่ 7 นี้ หลังจากนั้นค่อยเข้าไปทำงาน 
และตอนเย็น เลิกงานก็ค่ำจนไม่เห็นแสงดวงอาทิตย์  อาหารที่หากินได้ง่ายสุดคือคงเป็นร้านเดิม 
ชีวิตผมวนเวียนอยู่แบบนี้ทุกวัน 
เข้สเรื่องซักทีครับ ^^ เล่ามาซะเยอะ แฮ่ๆ
 
นั่นแหละครับ อยู๋มาวันนึง มีพนักงาน 7 ผญ คนนึง ย้ายเข้ามา เธอน่ารักมาก 
ผมเห็นครั้งแรก แบบ ใจเต้นรัวๆ ผมไม่กล้าเข้าไปทำความรู้จักเธอเลยครับ
หลังจากวันนั้นมา ทุกครั้งที่เดินเข้าร้านหรือออกจากร้าน แม้กระทั่งนั่งรอของอุ่น
ผมจะกะเวลา ให้ตรงกับเค้าเตอร์ของเธอเท่านั้น ซึ่งบางวันก็ไม่ตรง ^^
ทุกครั้ง ผมก็ได้แค่แอบมองแปปๆ แล้วหันหนี กลัวเธอหันมาแล้วรู้ว่าผมมอง เดวหาว่าโรคจิตอีก ^^
 
แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันหนึ่งผมนั่งรอของอุ่นที่โต๊ะ เธอหันมาสบตาผมพอดี ผมรีบหันหนีอย่างไว 
ด้วยความอาย มือไม้ไม่รู้จะวางไว้ไหน หลังจากวันนั้น ด้วยอะไรซักอย่าง ผมคิดว่า เธอรู้แล้วละ ว่าผมแอบชอบ
เพราะอะไรน่ะหรอครับ ^^ 
เพราะจากวันนั้นมา เวลาผมจะเข้าหรือออกจากร้าน สายตาเราทั้งคู่เหมือนมีอะไรบางอย่าง เธอจะมองมา
ในทุกๆวัน แล้วยิ้มมุมปากเล็กๆ ให้ผมทุกวันที่เจอ 
 
เวลาผ่านไปประมาณ 2-3 อาทิตย์ ผมกลับมาคิด ว่าถ้าไม่ทำอะไรซักอย่าง อาจมีคนอื่นมาจีบเธอเหมือนกัน
ผมจึงรอบรวมความกล้าขณะที่กำลังจ่ายเงิน ผมเอ่ยปากชมเธอ "น่ารักจัง" ผมเห็นรอยิ้มแก้มแดงๆของเธอ
แล้วผมก็เดินออกจากร้านไป เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ วันนั้นผมกลับมาเปิดอินเตอร์เนต หาวิธีจีบสาวมากมาย
ส่วนมากก็มีแต่มุข ตาม youtube ซึ่งผมก้คงไม่กล้าเข้าไปเล่นมุกอะไรแบบนั้น เพราะด้วย 7 ลูกค้ารอคิว
แถมพนักงานคนอื่นก็อยู่ข้างๆ
 
ผมจึงกลับมาวางแผนใหม่ ก่อนอื่นต้องรู้ก่อนว่าเธอมีแฟนหรือยัง
และผมก็คิดวิธีออก นั่นคือ อีก 2-3 วัน จะเป็นวันลอยกระทงพอดี คราวนี้ผมเข้าไปซื้อของตามปกติ
ตามสเต็ป ตอนจ่ายเงิน ผมถามเธออีกครั้ง ว่า "มีคนไปลอยกระธงด้วยหรือยังครับ"
เธอตอบว่า "ยังไม่มี พร้อมกับยิ้มเขิลๆ" ส่วนผมน่ะหรอ ยิ้มด้วยความอิ่มอิ่มอกอิ่มใจออกจากร้านไป 
ซึ่งผมก็ไม่ได้ชวนเธอไปหรอกนะ เพราะเราก็พึ่งเคยเห็นกัน
 
วันเวลาผ่านไป คราวนี้ผมเริ่มจะกล้าขึ้น ทุกครั้งที่เข้าร้าน ผมก็ชวนเธอคุยตลอด 
"เลิกงานกี่โมง" "วันนี้เข้างานกี่โมง" บางวันเธอลิกห้าทุ่ม ถ้าเวลาประมาณสักสี่ทุ่มผมก็จะเดินลงไป
ซื้อขนมเครื่องดื่มเล็กๆน้อย ให้เธอ แค่ได้ยินคำว่าขอบคุณค่ะพร้อมแก้มแดงๆ ผมก็ชื่นใจแล้ว
 
เอาละครับ และแล้ววันตัดสินชะตามาถึง จากคนที่ไม่กล้า วันนี้ผมบอกกับตัวเองว่าต้องทำอะไรซักอย่าง
ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด และวันนี้ก็ตรงกับวันหยุดของผมพอดี ผมรู้ว่าเธอเข้างานบ่ายโมง
ผมก็กะเวลาจะไปให้ทันเวลาเธอเข้างานพอดี เพราะช่วงนั้นเธอจะจัดของก่อน ยังไม่มายืนแคชเชียร์
ผมจึงเดินเข้าไปด้วนใจเต้นรัวๆ ถามเธอเบาๆ ว่า
" น้เองครับ พี่อยากจะขอเฟสได้มั้ยครับ"
ทันใดนั้นเธอยิ้มแล้วส่ายหัว แล้วไม่ตอบอะไรผมเลย ผมจึงถามต่อว่า
"อ่อมีแแฟนแล้วหรอครับ"
เธอตอบว่า ยังไม่มีคะ แล้วก็ยิ้ม ด้วยท่าทางที่เหมือนเธอจะให้ไม่ได้
ซึ่งผมก็พอรู้แล้ว จึงบอกกับเธอว่า
"อ่อ งั้นขอโทษด้วยนะครับ"
แล้วผมก็เดินออกจากร้านไป
ผมไม่กล้าถามเธอหรอกครับมาทำไม และผมก็ไม่อยากรู้เหตผลที่เธอปฎิเสธด้วย
 
ผมกลับมายังห้อง กลับมาถามตัวเองว่าเราทำอะไรลงไป หรือว่าเราทำอะไรผิด
ผมหน้าตาไม่ดี หรือผมวางตัวไม่ดี
ผมไม่รู้สิ บางทีกว่าผู้ชายคนนึงจะกล้า ไม่รู้ว่ามีใครเป็นแบบผมหรือเปล่า 
ผมไม่รู้ว่าต่อไปความมั่นใจของผมมันจะเป็นยังไง 
แล้วทุกๆวันผมก็จะต้องไปกินข้าวร้านเดิม หรือว่าผมต้องขับรถไปเข้าอีกสาขาหนึ่งที่อยู่อีกซอย
 
ผมสับสนจริงๆครับ ไม่รู้จะวางตัวต่อไปยังไง ต่อไปผมคงต้องคิดมากๆๆ ก่อนจะทำอะไร 
แค่นี้แหละครับทุกคน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ ประสบการณ์เฟลๆ ของผม ^^