ผมไม่รู้หลอกว่าคุณแอบชอบใครนานแค่ไหนแต่สำหรับผม ก้ไม่รู้จะชอบใครคนนึงได้นานแค่ไหน
     ผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงมาตั้งแต่ตอน  ม.5 จนตอนนี้น่ะหรอผมอยู่ปี3 แล้ว
ส่วนเธอไม่รู้หรอกว่าผมชอบเธอ แล้วเธอก้ไม่รู้หรอกว่าจะมีใครแอบชอบเธอได้นานขนาดนี้
จริงผมก้เคยคุยกับเธอน่ะ ตอนนั้นน่ะหรอ ผมอยู่  ม.5 เป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่ไม่มีอะไรทำในวันหยุดวันว่าง.
ผมก้นั่งเล่น เฟซบุคไปเพลินๆ ผมก้ทักว่าไม่ออกไปข้างนอกหรอ ไปเที่ยวไหนหรอ แต่ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมคุยอะไรกับเธออ่ะ
ผมไม่ได้บอกชื่อตัวเองด้วยซ้ำ ว่าผมชื่ออะไร แค่ตอนนั้นผม รู้ว่าผมใช้ ดิสเพลย์เป็นรูปโดเรม่อน
จากนั้นผมก้จำไม่ได้แล้วว่าผมคุยอะไรกับเธอต่อ แต่ตอนนั้นที่ผมคุยกับเธอผมรู้ว่าเธออยู่ ม.4 ที่เป็น รร หญิงล้วน
ส่วนผมน่ะหรอ เด็กผู้ชายหน้าตาธรรมดา  ม.5 รรชายล้วน
รร.เราแทบจะเป็น  ร.ร. ที่สร้างมาให้จับคู่กันมั้ง

แล้วก้ถึงวันที่ผมเจอเธอวันนั้นผมไปงานกีฬา ของ ร.ร.เธอ  ร.ร.เธอเป็นคนจัดหน่ะครับ งานกีฬาที่รวมเอา ทุกร.ร.ในวิทยาเขตมาแข่งกัน
ผมก้ไปงานนั้นกับเพื่อนตามปกติ เพื่อไปอะไรบันเทิงเริงใจ มั้งคับ ในความคิดก็คงจะไปส่องดูผู้หญิงนั้นแหละ ผมก้ไปนั่งที่แสตน ที่เขา
จัดไว้ให้คนนั่งดูกันแหละครับ ผมก้เห็นเธอ เดินไปเดินมา แล้วก้มานั่งที่ข้างผม ผมก้นั่งนึกในใจว่าใช่เธอคนนี้หรือป่าวที่ผมคุยด้วยวันนั้น
ผมก้เลยหันไปสกิดเพื่อนผมว่า มืงดูผู้หญิงคนนั้นสิกูไม่รู้ว่าใช่คนที่กูคุยด้วยวันนั้นรึปล่าว เพื่อนผมมันก้ตอบกับมาว่าสวยขนาดนี้จะใช่หรอ
เออเด๋วกู ไปถามให้มืงดู ผมก้เลยลุกไปถามเธอ ผมก้เลยถามเธอไปว่า ใช่น้อง...หรือปล่าวครับจำพี่โดเรม่อนได้ไหม.
     จากนั้นน่ะหรอ เธอก้อึ่งไปซักพักนึง แล้วก้ ชูมือข้างนึงแบบมือออก give me five ผมก้งงว่าเธอทำอะไร ผมก้เลย เอามือไปแท็กที่มือเธอ แล้วเราก้หัวเราะ
แล้วผมก้กับไปนั่งที่. แล้วก้บอกกับเพื่อนว่าเห็นไหมว่าใช่ จากตอนนั้นมา ผมก้รู้สึกประหลาดแบบบอกไม่ถูก  

แล้วผมก้ไม่ได้คุยกับเธอต่อทำไมน่ะหรอครับวันนั้นผมคิดว่าเธอมีแฟนแล้ว
ผมก้เลยถอดใจ ไม่กล้าคุยกับเธอทั้งที่จริงเธอไม่มี

หลายปีที่ผ่านมา ต่อให้ผมรักใครเลิกรักหรือชอบใครไปแล้ว
มันก้ทำให้ผมเลิกชอบเธอไม่ได้  ทุกครั้งที่ผมเห็นรูปเธอ เห็นรอยยิ้มเธอผมกลับมีความสุข
แค่ได้มองผมก้มีความสุขแล้ว
ผมได้แต่บอกตัวเองซักวันที่ตัวเองดีพอหรือ ดีพร้อมสำหรับใคร วันนั้นผมคงกล้าโผล่ไปเซอร์ไพร์ในชีวิตเธอ