เรื่องมีอยุ่ว่าผมอยุ่ ม.6 ส่วนแฟนผมฝ่าย(ตอนนี้เราเลิกกันแล้วเมื่อกี้เลย 9/6/59/20.47) ญ อยุ่ ม.5(ความจริงเธออยุ่ ม.6 แต่เธอดรอปตัวเองเพื่อไปเอาเกรดใหม่) เรารักกันมากแต่พ่อแม่ของเขาไม่สนับสนุนเลย ให้เธอมีแฟน ผมไปหาเข้าทุกวัน กินข้าวด้วนกันที่ รร ตอนเช้า ตอนเที่ยงหลังเลิกเรียน คาบ4 ก็โทรหาตลอดว่าอยุ่ไหนลงมากินข้าวแล้วรึยัง พอตกเย็นก้ไปนั่งโรงอาหารด้วยกัน เธออยากกินอะไรก้ไปซื้อมาให้กินด้วยกัน(ของโปรดเธอคือ ชีสบอลเราแบ่งกันกิน เธอจะกินชีสอย่างเดียว ส่วนผมกินแป้งของชีสบอล -3-) แล้วรอพ่อแม่ของเธอมารับ แต่ว่าพ่อแม่เธอไม่ชอบผมเลย เขากลัวว่าผมจะพาลูกเขาเสียอนาคต แฟนผมเคยทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องที่เราไปเที่ยวดูหนังด้วยกัน(รร ผมปิดเทอมใหญ่ 2 เดือนแล้วก้เปิดซัมเมอร์ 1 เดือน ซึ่งเราไม่ได้ดูหนังด้วยกันเลย แล้วพอจบซัมเมอร์ไปแล้ว ก่อนจะเปิดเทอม 1-2วันเราก้ไปเที่ยวด้วยกัน เราสองคนไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันมา 3 เดือนกว่าๆแล้วนะทำไมพ่อแม่เขาถึงด่าลูกตัวเองว่า จะไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆทำไม??? นี้3เดือนเกือบ4 เดือนแล้วนะ ) แบบทะเลาะหนักมากบ้านแทบแตก แล้ววันนั้นเธอมาขอเลิกผม เธอบอกเลิกผมบ่อยมากความจริงด้วยเรื่องที่พ่อแม่ไม่สนับสนุน แล้วผมก้ง้อเธอตลอด เขาไล่ผมหลายรอบมากผมพยายามที่จะไม่ให้เขาไปไหนน ผมรักเธอมาก แล้วมีวันหนึ่งที่เธอ ขอเลิกผมก่อนวันถึงวันครบรอบ 6 เดือน แล้วผมก้ง้อๆๆๆ จนถึงวันครบรอบ เราได้ตกลงเป็นแฟนกันอีกครั้ง (ุ6/6/59) วันครบรอบของเรา คืนนั้นผมดีใจมาก ดีใจสุดๆผมได้แฟนผมคืนมาแล้ว แต่......   วันรุ่งขึ้น พอเราไป รร แล้วกลับมาที่บ้านของกันและกัน เราก็ทะเลาะกันเรื่องที่ พี่สาวเธอ ไปเจอรุปที่เราถ่ายจับมือด้วยกันวางบนตักกเธอ ซึ่งในรูปนั้นเธอใส่กระโปรงกางเกงของชุดผญ เป้นกระโปรงแบบเหมือนมีกางเกงซ้อนด้านใน พี่เธอก้ด่าว่าเธอ จนทำให้เธอรู้สึกไม่มีค่า แล้ววันนี้แล่ที่เราอาจจะต้องเลิกลากันจริงๆจัง ผมพยามยามง้อแล้วทุกทางๆแล้ว ผมเขียนตัวหนังสือลงในสมุดแล้วอัด คลิปถ่ายไปที่ล้ะหน้าว่าผมเขียน คำง้ออะไรลงไปเยอะมาก แต่สุดท้ายก้ได้มีอะไรดีขึ้นมาเลย ทำไมเธอถึงทิ้งผมลงได้ง่ายดายมาก แบบไม่แยแส่ผมเลย ทำไมผมถึงทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ ไม่รู้เลยว่าเขารักผมอยุ่มั้ย ผมเสียใจมากเมื่อวานผม ร้องไห้ ตั้งแต่ 3ทุ่ม ถึงเกือบๆ ตี 1 ตอนแรกร้องไห้ ถึง 4 ทุ่มกว่าๆ ลุกไปล้างหน้ากลับมาเห้นว่าห้องนอนผมเงียบๆ เลยเปิดเพลง เศร้าเฉย55555555 ร้องไห้ต่อ ถึง 5ทุ่มเกือบๆ เที่ยงคืนบอกตัวเองพอแล้ว ก้เลยลุกไปล้างหน้าอีกรอบ กลับมาในห้องปิดไฟจะนอนล้ะ แล้วเผลอตัวเองไปกดดูรูปในเครื่อง เข้าใจเลยว่าอกหักเป้นยังไงเราคงต้องเลิกลากันจริงงๆ เฮ้อนึกแล้วเศร้าจังเราผูกพันธ์กันมา ครึ่งปี 6 เดือน ไม่ใช่เวลาสั้นๆเลยนะ ผมเป้นคนที่ลืมใครยากด้วยสิ ควรทำให้อ่ะ เจ็บไม่ใช่เล่นเลยนะครั้งนี้ สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่มาอ่านนะ มีอะไรก้มาคอมเม้นได้ที่ด้านล่างนี้นะ ขอบคุณมาก    "เจ็บกว่าการไม่มีคือการเคยได้มี" ขอบคุณครับ โชคดีกลับความรักนะทุกๆ รักษามันไว้ดีๆนะ เชื่อผมเถอะอย่าชวนแฟนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆเลยใครจะรู้สักวันหนึ่งวันคุณอาจจะกลายเป้นแบบผมก้ได้นะ....