ในคืนพราวดาวแพรวจันทร์แวววับ นอนในทับเถื่อนทางใจกลางป่า ฟังหรีดหริ่งเรไรย่ำไคลคลา บนเส้นหญ้าใหญ่น้อยทยอยเดิน มีหนึ่งเสียงเคียงคุ้นสุนทรแว่ว มันดึกแล้วลมพลิ้วพัดผิวเผิน หนาวน้ำค้างพลางเพลียเสียเหลือเก

การนั่งสมาธิจนถึงสภาวะธรรม คือ การใช้สติตั้งมั่นอยู่กับอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง ให้ตัวรู้ คือ ความรู้กาย รู้ลมหายใจเด่นชัดขึ้นมา เมื่อตัวรู้เด่นชัดมากขึ้นเรื่อยๆ จะรู้ทั้งกายอะไรก็มากระทบกายก็จะรู้สึกตัวทั

I no cereals  — - นั่งร้องไห้คนเดียว กับค่ำคืนที่ผ่านไป ตกลงไปยังที่ไม่รู้ ก้าวผ่าน เธอบอกกอดฉันไว้ ห้ามปล่อยมือ น้ำทะเลพัดกระทบ ทราย ฉันร้องไห้ ให้เรื่องเดิมๆอีกหน กอดความรู้สึกนั่นไว้ อี

** สำเนียงเพี้ยงสะอื้น ครวญหา ทุกข์ก่อไข้โศกา ก็รู้ พิรุณร่ำนำพา พึงเอ่ย ฤๅใคร่รำบายสู้ ตรู่เช้าเคล้าลมฯ เสียงสอื้นครวญหา ....... ไข้โศกาโศกอดสู พิรุณร่ำพร่างพรู ....... ทุกข์ก็รู้สู้รำบาย ป่านแก้