เครดิตหน้าปก คุณ รัชต์สารินทร์ครับ

ทางด้านผู้หมวดเจนทราบข่าวการกลับมาอย่างมีชีวิตของหมู่สันติ จ่าดับหน้าตื่นรีบเข้ามาบอกแล้วชี้ไปที่ผนังห้อง บอกหมู่สันติอยู่ห้องข้าง ๆ นี่เอง จากที่นอนซมอยู่ เขาพยายามลุกขึ้นมาด้วยตนเอง โรสห้ามแล้ว เธอเก้ๆ กังๆ มากกับคนไข้รายนี้ พอยืนทรงตัวมีอาการเซเล็กน้อย ผวาไปคว้าเอว คางของตำรวจหนุ่มซบกับหัวไหล่ขาวเนียน หญิงสาวหายใจหอบถี่ใบหน้าแดงเรื่อ เมื่อใบหน้ามาแนบชิดกันเช่นนี้ เขากล่าวขอโทษบอกมันเป็นอุบัติเหตุ แต่เรื่องจะกลับไปนอนมองหยดน้ำเกลือคงไม่แล้ว

           ข่าวดีของพรรคพวกเหมือนไปเพิ่มกำลังวังชา แม้ดวงตาเพชรที่เคยเห็นแสงจากร่างกายมนุษย์ ได้พลังกลับมามองเห็นอีกครั้ง สิ่งที่ทำให้แปลกใจคือเสือนั่งนิ่งอยู่มุมห้อง กำลังหยิบจับปอกผลไม้ สมาธิกลับคอยเงี่ยหูฟังคนห้องข้าง ๆ สนทนากัน รู้ว่ามีกำนันชัชคนหนึ่งในนั้น

          ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกมอง ...

          ดวงตาเพชรมองเห็นในมิติที่คนทั่วไปไม่อาจมองเห็นได้คิ้วเข้มใต้หน้าผากผ่องใส ด้วยมีพลังจากเบื้องบนส่งเสริมลงมา ทำให้เกิดญาณหยั่งรู้ ผู้หมวดเจนพยักหน้าลงเนิบช้า เริ่มเข้าใจแล้วสิ่งที่สงสัย

         เสือกำลังถูกดวงวิญญาณร้ายเข้าสิงสู่ ...

          ดวงวิญญาณสมัยมีชีวิตอยู่ มีจิตใจที่หมกมุ่นกับบางสิ่ง เมื่อตายไปดวงจิตเที่ยวเสาะหาที่อาศัย เมื่อไปเจอคนที่มีสภาพจิตเดียวกันจะเข้าไปสิงสู่ ทำให้เจ้าของร่างมีจิตใจฟั่นเฟือน

          สังเกตว่าเสือไม่เหมือนเดิม จากเป็นคนซื่อ นิสัยเปิดเผยจริงใจ ทำอะไรทำจริง มีความมุ่งมั่น เวลานี้คล้ายคนมีสองบุคลิก ยิ่งแน่ชัดขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึง จิตใจอันอาฆาตพยาบาล ชิงชัง ริษยา มันดำมืดเหมือนหลุมลึกตรงดิ่งลงสู่นรก สถานที่เดียวที่วิญญาณร้ายนี้จะไปได้คือนรก

          เงาร้ายมีดวงตาเล็กเรียวคล้ายดวงตาของจิ้งจอก พอรู้ตัวมีคนมีวิชามองเห็น ได้แผ่อานุภาพออกมา ผู้หมวดเจนแยกเขี้ยว ผงะถอยหลังเกือบล้ม รู้สึกเหมือนถูกของแข็งกระแทกที่หน้าอกจนจุก

          หญิงสาวเลิกคิ้วมองดูทั้งสองคนด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมเจนถึงเอาแต่จ้องไปที่เสืออยู่ได้ พอสำรวมจิตเป็นหนึ่งเดียว ขยับปากอัญเชิญพระคาถาที่ได้ร่ำเรียนมา ซึ่งคนข้างตัวไม่มีทางเข้าใจ คล้ายเขากำลังสวดมนต์ เสือสะดุ้งเฮือก หากแต่เป็นเพราะเสียงโทรศัพท์เรียกเข้ามา รีบลุกออกไปรับสายข้างนอกห้องทันที

          ผู้หมวดเจนหรี่ตามองตาม ดวงวิญญาณร้ายถูกกำลังจิตกระแทกจนสลายตัวออกไป เขารู้สึกเหมือนสวรรค์เบื้องบนส่งพลังนี้มาช่วย แต่ไม่ช้าเจ้าสิ่งชั่วร้ายนี้จะหวนคืนมาสิงร่างได้อีก

           "เจน...เป็นอะไร เมื่อกี้เหมือนพระไทยสวดมนต์เลย แล้วเสือก็สะดุ้งบังเอิญมีสายโทรเข้าพอดี สงสัยป๊าโทรเรียกแล้ว” โรสเห็นเจนยืนนิ่ง เธอยกมือไกวผ่านหน้าเขา ดูว่าเหม่ออยู่หรือเปล่า จับเนื้อตัวอุ่น ไข้เริ่มลดลงแล้ว

          “โรส...ไม่ต้องแล้วล่ะ ผมมีแรงพอเดินไปต่อเองได้ จะเดินไปห้องข้าง ๆ นี่เอง”

          ชายหนุ่มกางมือออก ปฏิเสธการช่วยเหลือ ทรงร่างด้วยสองขายืนมั่น ใบหน้างามเหมือนหยกเงยขึ้น มือจับเสาน้ำเกลือแบบมีล้อเลื่อนใช้ทรงตัวได้ ความรู้สึกมันบอก ศัตรูที่ร้ายกาจกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ อาจด้วยอำนาจของพ่อปู่พญานาคดลใจให้เขาแข็งใจพร้อมรับมือกับศัตรูได้ทุกเมื่อ     โรสแอบร้องว้าว... ชอบใจ เขาคือแองเจิ้ล เจ้าของดวงตาสีเขียวที่พิเศษกว่าใคร

          ประตูที่เปิดอ้าออก ทำให้หญิงสาวมองเห็นด้านนอก ผู้คนจอแจ หนึ่งในนั้นคือชายชาวต่างชาติผิวขาวคนหนึ่ง เหมือนกำลังมองหาใครอยู่ แล้วเดินเลี่ยงไปอีกตึก

          “เฮ้! นั่นเอ็ดดี้ เพื่อนของฉันเอง” โรสยิ้มร่าโบกมือ ส่งเสียงเรียกออกไป

          “อะไรนะ ฝรั่งหัวทองคนนั้น คือเพื่อนของโรสเองเหรอ”

          “เยสเซอร์..เอ็ดดี้ เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง เห็นหุ่นเหมือนพวกพังก์ร็อก โปรไฟล์เป็นถึงดอกเตอร์เซียวนะ เรียนมาสายเคมี ตอนนี้ไปทำงานวิจัยอยู่ในเขตไร่ของคนที่ชื่ออะไรน๊า อิท ๆ อะไรนี่แหละ ใกล้กับ รีสอร์ตของจอห์น ที่สนิทด้วยเพราะเอ๊ดดี้เป็นคนคุยสนุกมาก แล้วยังเป็นคนแคริฟอร์เนียด้วย เรามักจะตกลงกันเรื่องวันเดินทางกลับ จะได้กลับไฟล์เดียวกัน”

          เขายิ้มเก้อเอานิ้วเกาแก้ม มองดูเธอจ้อไป ฝรั่งคนนั้นดูหนุ่มแน่นมีความเท่ดีอยู่หรอก แต่มอง ๆ ดูจะผอมไปละมีรอยสักทั้งตัวเหมือนพวกฝรั่งขี้ยาแถวถนนข้าวสาร ถ้าเกิดไปคบหาเป็นคนรักเข้า มันน่าเสียดายแย่ สู้มาคบ กับตนเองยังจะดีเสียกว่า แล้วต้องชะงักกับประโยคสุดท้าย

          ทำงานวิจัยอยู่ในเขตไร่ของคนชื่ออิท..

          “เอ็ดดี้ ทำงานวิจัย อยู่ในไร่ของคนชื่ออิทธิใช่ไหม”

          เสียงขรึมถามมา แววตาคู่นั้นจ้องนิ่งไปยังบุคคลเป้าหมายเมื่อเริ่มระแคะระคายบางอย่าง ริมฝีปากแดงสวยของโรสรับคำว่าเยส

          “ถูกต้อง...แด๊ดดี้เคยพาฉันเข้าไปในไร่ น่าแปลกที่ข้างในมีทหารเยอะแยะเลยนะ ฉันเลยบังเอิญไปเจอเอ๊ดดี้เข้า เรารู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้น”

          เธอตอบโดยไม่คิดปิดบังด้วยนิสัยเปิดเผย เรื่องจะคิดระแวงสงสัยใครนั่นไม่มี ใบหน้าสวยหวาน สัดส่วนของเนินอกและสะโพกตระการตาในแบบฉบับสาวอเมริกัน ร่างบางแขนขาเรียวน่าทะนุถนอม ทำให้ดูเหมือนตุ๊กตาบาบี้ เมื่อนึกถึงว่าสิ้นเดือนนี้จะกลับบ้านที่แคริฟอร์เนียแล้วเผลอกัดเล็บ คงจะกลับพร้อมกับเอ็ดดี้ อีกเหมือนเคย มาเยี่ยมแด๊ดดี้ครั้งนี้ไม่สนุกเลย ตื๊อให้แต่งงานอยู่ได้ ยังดีที่จอห์นมีครอบครัวแล้ว ที่น่าผิดหวังคือเจน ข้อเสียของเขาที่มีคือนิสัยเหมือนเจ้าตัวโลโก้ของทีมอเมริกันฟุตบอล จากเมือง Buffalo–Niagara Falls Metropolitan นิวยอร์ก

          ตำรวจหนุ่มยิ้มมุมปาก เริ่มรู้สึกถึงนิสัยซุกซน ยืนใกล้กันอย่างนี้ แขนโอบเอวบางเข้ามาใกล้แล้วจูบที่หน้าผาก กระซิบขอบคุณ ที่แท้คนที่รู้เบาะแสดี อยู่ข้างตัวของเขานี่เอง

          โรส พิบูลเกียรติ โรเจอร์ ...

          พลังจิตของเธอที่เปล่งออกมาจากร่างกาย สีขาวบริสุทธิ์เหมือนแองเจิ้ล เธอเป็นคริสเตียนที่ดี แต่พ่อของเธอนี่สิน่าสงสัย พฤติกรรมมันไม่แน่เสียแล้ว ก่อนมาสืบคดีเขาระแคะระคายมาว่า นายมนตรีลักลอบขายอาวุธสงครามให้กับกองกำลังชนกลุ่มน้อย ที่มีฐานกำลังตามแนวชายแดน

          (มีต่อนะครับ)