บทนี้ผู้หมวดเจน ต้องเจอกับเรื่องหนักๆ ถึงขั้นกระอักได้เลย

...............ลุงจ่าสิงห์ซื้อบุหรี่ที่ร้านค้าริมถนน ยังพอมองเห็นหลังผู้หมวดไวๆ เดินเข้าไปในซ่องเจ๊ดา ปากคาบบุหรี่กำลังจะจุดสูบได้สำลักหัวเราะออกมา ผู้หมวดเข้าไปได้เจอดีแน่ หล่อๆ แบบนี้เจ๊ชอบนัก จะหลอกถามข้อมูล หรือจะโดนหลอกเข้าห้องเดี๋ยวได้รู้กัน

มันเป็นเวลาเดียวกับรถขายของเร่ขับผ่านหน้ามาพอดี ลุงจ่ากวักมือเรียก เห็นจะซื้อมีดสองคมไปให้เมียสับมะละกอไว้ทำส้มตำ คนขับเป็นชายวัยกลางพอหยุดรถ หน้าตาเหมือนคนท้องเสีย ลุงแกมองสงสัยบุคลิกไม่เหมือนพวกค้าขายเลยเหมือนพวกคนมีสี พอเดินไปท้ายรถหาเลือกซื้อของ เจอแม่ค้าพม่าตาคมเอาแต่จ้องมองไปอีกที่หนึ่ง  ลุงแกเอามือโบกผ่านหน้าร้องเรียกทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ยิน

“แม่ค้า ซื้อมีดสองคมเล่มหนึ่ง”

“เออ..เอาไปสิ หยิบไป”

“กี่บาท...”

“วางเงินไว้ตรงนั่นแหละ”

ลุงเอานิ้วแคะจอนผมทำหน้างง แม่ค้าอะไรไม่สนใจลูกค้าเลย แกกะราคามีดอย่างดี คงไม่เกิน 200 บาท เงินทอนไม่เอา พอถือมีดออกมาเป็นต้องสะดุ้งเมื่อแม่ค้ากำมะลอหรือผู้กองมินตราร้องเฮ้ย!  ชี้นิ้วไปที่ผู้หมวดเจนในคราบนักการตลาดขายน้ำพริกเผา ตอนนี้มีสาวร่างอวบนุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนน้อยออกมาคล้องแขนเข้าไปภายในซ่องเจ๊ดา

“เลว! ให้มาทำงาน ดันมาเที่ยวผู้หญิง”  แม่ค้าคว้าอีโต้โดดลงจากรถมา ยืนจังก้าหายใจหอบแรง ลุงถึงกับหน้าเหวอ “ลุงปะเปล่าลักของนะ เงินจะจ่ายให้แล้ว จะใจเย็นๆ นังหนู”

ใช้มีดอีโต้ท่าจะเกินกว่าเหตุ ผู้กองทิ้งโครม มือดึงตีนผ้าถุงรั้งขึ้นสวมรองเท้าแตะวิ่งอ้าวไป ลุงจ่าตั้งการ์ดเอาท่อนแขนกันหน้าไว้ วันนี้ท่าจะเจอคนบ้า อากาศใกล้เที่ยงมันร้อน หล่อนกลับวิ่งเลยไป โดยมีจ่าดับเปิดประตูลงมาดังตึงวิ่งตามผู้กองไป

“เฮ้ๆ ๆ พี่ชายเดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งไป”

“ใครพี่ลุง” จ่าดับหันมามองตาขวาง

“ผมเรียกคุณก็ได้ เห็นหัวมีหงอก นึกว่าอายุน่าจะหกสิบขึ้น”

“ผมพึ่งจะ45!” 

“อะอ้าว จะรีบไปไหนกันทั้งสองคน” ลุงว่าจะเคลียร์เรื่องเงินให้แล้ว เดี๋ยวจะถูกกล่าวหาลักทรัพย์ สองคนไม่สนใจเลย ไม่รู้วิ่งไปไหน พอเห็นเป้าหมายที่ไปอีกที แม่ค้ารถเร่วิ่งเข้าไปในหอนางโลม หรือว่าจะเข้าไปตามผัวแอบหนีเที่ยว ลุงแกได้แต่นึกเดาเอาเองเสร็จสรรพ

ทางด้านผู้หมวดหนุ่มโดนหิ้วปีกโดยชายฉกรรจ์สองคน จับกดลงไปนอนกับพื้นได้แต่ทำสีหน้าเลิ่กลั่ก ทำไมตนเองโดนแบบนี้ด้วย ปากร้องละล่ำละลักให้ปล่อย  “ก็บอกแล้วไง เจ๊อยากคุยด้วย ทำไมไม่ยอมเข้าไปในห้อง”

“ผมแค่มาขายของเองนะครับ ไม่ได้มาเที่ยวอย่างว่า”

สาวใหญ่วัยประมาณ 35-40 ผิวขาวอวบอัดระยะสุดท้ายเพราะค่อนข้างกินดีอยู่ดี นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินนวยนาดตามมา ในนิ้วคีบบุหรี่ควันฉุย เป็นคนริมฝีปากคล้ำเพราะสูบบุหรี่จัด เม้มปากมองพินิจพิจารณาเจ้าหนุ่มอย่างมันเขี้ยว เกลียดนักผู้ชายที่คิดว่าตัวเองหล่อแล้วเล่นตัว เจอแบบนี้ต้องเอาชนะให้ได้ เมื่อคืนรับแขกเป็นตาแก่หัวล้านเหม็นเขียว อุตส่าห์หนีเมียมาเที่ยว เข้าฟิทเจอริ่งไม่ถึง 10 ที ทำให้เจ๊อารมณ์ค้างมาถึงตอนนี้

“รูดซิปถอดกางเกงออกสิ มีดีจะรับไว้ทำงานด้วย ถ้าที่นี่มีหนุ่มหน้าตาดีมาคุม พวกเด็กๆ จะได้มีใจทำงานหน่อย มาทำกับเจ๊รับรองได้เงินเยอะ ไม่ต้องเร่ร่อนขายของ วันๆ จะได้เงินแค่ไหนกันเซียว”

“ผมไม่ทำ! ผมไม่เป็นแมงดา ผมกลัวเอดส์”

“ปากเสีย! ตบปากตัวเองสามทีเดี๋ยวนี้”

พวกสาวๆ ในซ่องเจ๊ดาต่างร้องวิ้ดว้ายวิ่งเข้ามาล้อมวงดู หนุ่มหน้าตาคล้ายไมค์พิรัชต์ บางมุมก็คล้าย ต่อ รณภพ ไม่คิดว่าจะมาโชว์ตัวถึงที่นี่ ผู้กองมินตราวิ่งผ้าถุงปลิวมาถึงใช้แรงส่งเตะเข้าก้านคอเจ้าแมงดาคนแรกเสียงดังพลั่ก! อีกคนเจอถีบเข้ายอดอกหงายหลัง จังหวะที่ผู้หมวดฉวยลุกขึ้นยืนได้ ผู้กองสาวร้องย๊าก! เตะผ่าหมากเข้าหว่างขาของเขาเต็มที่จนหน้าเขียว ค่อยๆ ตัวงอทรุดลงไปนอนตะแคงมือกุมเป้าหน้าเขียว

เจ้าแมงดาคนหนึ่งชักมีดสปริงออกมา หมายจะเสียบคนใดคนหนึ่งให้ดิ้น จ่าดับเข้ามาล็อกแขนบิดไพล่หลัง ฉวยมีดสั้นไปจากมือง่ายดาย แล้วสับสันมือเข้าท้ายทอย ทำเอาหน้าสั่นเข่าทรุดลงไปหัวทิ่มสลบเหมือด อีกสองคนชะงักเพราะเห็นเพื่อนล้มไม่เป็นท่า อีกอย่างจ่าดับรูปร่างใหญ่ดูดุดันน่ากลัว

“หยุด! ใครกล้าขยับเจอยิงไส้แตก”

ผู้กองชักปืนพกออกมาจากโคนขาอ่อน ตาขวางๆ คู่นั้นบ่งบอกว่าเอาจริง จนเหล่าแมงดาสะท้านลงไปนั่งเอามือประสานบนท้ายทอยตามที่จ่าจัดท่าให้ ใครเก้ๆ กังๆ เจอทุบ มือตีนแกหนักมาก เจ๊ดาเข้าไปหลบต้นขนุนตัวสั่นงกๆ ปากร้องออกมา “นี่ผัวหล่อนเองเรอะ เอากลับไปสิ ไม่เล่นด้วยก็ได้”

“หุบปาก!” ผู้กองส่ายปืนไปมา

“ใจเย็นๆ เดี๋ยวปืนลั่น” ผู้หมวดแทบสำลักด้วยหายใจไม่ทัน