ก่อนอื่นเลยผมขอออกตัวไว้ก่อนน่ะครับว่า สิ่งที่ผมเขียนนี้เป็นเพียงความคิดที่ผมคิดว่าน่ะจะเป็นของผมเท่านั้น
ซึ่งมันเป็นสิ่งที่คนจะรู้จะเห็นได้ต้องเข้าถึงจุดนั้นเอง ผมเองก็ยังมิเข้าถึงแต่ใช้การประมวลสิ่งต่างๆผ่านประสบการณ์
อ่านคิดวิเคราะห์สิ่งที่สั่งสมมาในอดีตจินตนาการว่าสิ่งที่คนบรรลุธรรมจะเห็นเป็นเช่นไร 

คนเราเมื่อฝึกจิตจนมองสามารถมองเห็นจิตเดิมแท้ที่เป็นกลางกระจ่างใสแลว่างเปล่า

เมื่อนั้นสรรพสิ่งรอบกายจะมิใช่สิ่งที่เรารู้จักอีกต่อไปต้นไม้จักมิใช่ต้นไม้ ภูเขาจักมิใช่ภูเขา 
:
:
:
กระทู้ที่แล้วผลึกหินเขียนสรรพสิ่ง“จริงแท้” มีเพียงสภาวะเดียวหาได้แปรเปลี่ยนรูปไปตามแต่ประสาทสัมผัสที่เห็นของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิด
ผลึกหินใช้คำว่า”จริงแท้” เพื่อจะแยกแยะคำว่า”จริง”กับ”จริงแท้” เพราะสิ่งที่คุณเห็นด้วยจักษุธรรมดาแบบเราๆนั่นมันเป็น”จริง”
แต่สิ่งที่คุณเห็นด้วยธรรมจักษุนั่นเป็น”จริงแท้”

“จริง” สามารถแปรเปลี่ยนได้เช่นดอกไม้ดอกเดียวกัน คนจะเห็นรูปลักษณ์สีสันกลิ่นหอมไม่เหมือนกัน ผึ้งก็จะเห็นอีกอย่าง นกก็จะเห็นอีกอย่าง
มันแปรเปลี่ยนรูปได้สารพัดมิจำกัด แปรเปลี่ยนเป็นจริงได้ตามกำลังความสามารถของประสาทสัมผัสที่จะสัมผัสมันได้
และมันก็เป็นจริงตามที่เห็นและสัมผัส

ทำให้ผมคิดว่าสิ่งที่เห็นนั่นเห็น”จริง” แต่มันมิใช่”จริงแท้”

“จริงแท้” ย่อมมีเพียงหนึ่งมิสามารถแปรเปลี่ยนไปเป็นอื่นได้อีก

คนบรรลุธรรมย่อมมองเห็นความจริงแท้ที่มีเพียงหนึ่ง  เมื่อเราฝึกจิตจนเป็นกลางเข้าถึงสภาวะอัน ว่างเปล่า เมื่อเราเข้าสู่สภาวะนั้น
ในสภาวะนั้นผมจินตนาการถึงสรรพสิ่งรอบตัวเรา รวมทั้งตัวเรา ต้องมีสภาวะอย่างเดียวกัน

ไม่มีเขา ไม่มีเรา สรรพสิ่งและเราล้วนเป็นสิ่งเดียวกัน “เราเป็นเพียงส่วนหนึ่ง” ในสภาวะที่มีเพียงหนึ่งเดียวแค่นั้นคือ ว่างเปล่า
ว่างเปล่าในที่นี้ก็มิใช่ว่างเปล่าไม่มีอะไร คือมันจะเสมอเหมือนกันหมด จึงดูไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรม ผมขอให้เพื่อนๆเข้าใจคำนี้
เวลาผมพูดถึงคำว่า ว่างเปล่า ดังนั้นสรรพสิ่งล้วนว่างเปล่า เสมอเหมือน ไร้ขอบเขต

ถ้าเราเห็นแบบนี้ได้ ผมคิดว่าความรู้แจ้งจะบังเกิดว่า”จริงแท้” แล้วมันว่างเปล่า มันไม่มีเขา ไม่มีเรา ไม่มีอะไรเลยไร้ตัวตน
มันเหมือนกันไปหมดรวมทั้งตัวเรา และสรรพสิ่งรอบตัวเรา ดังที่ผมเชื่อว่าจริงแท้  มีสภาวะเดียวเท่านั้นคือ สุญญตา

ดังนั้น ต้นไม้ ภูเขา ที่คุณเห็นด้วยธรรมจักษุ จะมีลักษณะโปร่งใสทั้งต้น ทั้งกิ่งก้านและใบมันเหมือนกันไปหมด
องค์ประกอบสรรพสิ่งโดยรอบก็จะเห็นเป็นอย่างเดียวกัน มันจึงแยกมิออกมองมิออกว่า เป็นต้นไม้ เป็นภูเขา
เพราะมันเหมือนกลืนกันไปหมด มันจึงไม่มีต้นไม้ ไม่มีภูเขา ไม่มีอะไรเลย มันว่างเปล่า

คนที่บรรลุธรรม จึงสามารถเคลื่อนผ่าน ต้นไม้และภูเขาได้ เพราะในสภาวะนั้นคุณเองก็เป็นส่วนหนึ่งในสภาวะหนึ่งเดียวนั่นเช่นกัน
ผมถึงคิดว่า จริงแท้แล้ว สภาวะเดียว คือ สภาวะสุญญตา สรรพสิ่งล้วนว่างเปล่า บางเบาไร้รูป เป็นดั่งเพียงแค่ พลังงาน
:
:
:
—-ผลึกหิน—-