คำอธิบายนี้เกี่ยวกับแนวคิดของนิพพานในพุทธศาสนา ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดของการปฏิบัติธรรม ลองอธิบายทีละส่วนดังนี้:

1. "รู้" - หมายถึงสภาวะของการรู้แจ้ง หรือการตื่นรู้อย่างสมบูรณ์

2. "ไม่มีที่ตั้ง" - นิพพานไม่ใช่สถานที่หรือสิ่งที่มีตำแหน่งแน่นอน มันเป็นสภาวะที่เหนือกาลเวลาและสถานที่

3. "ไม่มีที่หมาย" - ไม่มีจุดหมายปลายทางที่ชัดเจน เพราะนิพพานไม่ใช่สิ่งที่เราไปถึง แต่เป็นการปล่อยวางจากความยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง

4. "ไม่มีผู้รู้" - ในสภาวะนิพพาน ไม่มีความรู้สึกแบ่งแยกระหว่างผู้รู้กับสิ่งที่ถูกรู้ เป็นการละทิ้งอัตตาหรือตัวตนโดยสิ้นเชิง

โดยรวมแล้ว ประโยคนี้พยายามอธิบายสภาวะของนิพพานว่าเป็นการรู้แจ้งที่ไม่ยึดติดกับสิ่งใด ไม่มีขอบเขตจำกัด และไม่มีความรู้สึกแบ่งแยกระหว่างผู้รู้กับสิ่งที่ถูกรู้ เป็นสภาวะที่เหนือคำอธิบายด้วยภาษาปกติ และต้องเข้าใจผ่านประสบการณ์ตรง

ขยายความข้อที่ 1 "รู้" ให้ละเอียดยิ่งขึ้น:

"รู้" ในบริบทของนิพพาน ไม่ใช่การรู้ธรรมดาทั่วไป แต่หมายถึงการรู้แจ้งหรือตื่นรู้ในระดับที่ลึกซึ้งพิเศษ:

1. เป็นการรู้ที่ปราศจากอวิชชา (ความไม่รู้) - รู้ความจริงของสรรพสิ่งโดยไม่มีความเข้าใจผิดหรือมายาคติใดๆ

2. เป็นการรู้ที่ไม่ผ่านประสาทสัมผัส - ไม่ได้รู้ผ่านตา หู จมูก ลิ้น กาย หรือใจ แต่เป็นการรู้โดยตรง

3. เป็นการรู้ที่ครอบคลุม - รู้สภาวะของทุกสิ่งตามความเป็นจริง รวมถึงกฎของธรรมชาติ เช่น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

4. เป็นการรู้ที่ไม่มีการปรุงแต่ง - รู้โดยไม่ผ่านกระบวนการคิด วิเคราะห์ หรือตีความใดๆ

5. เป็นการรู้ที่นำไปสู่การหลุดพ้น - รู้แล้วนำไปสู่การปล่อยวางจากความยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง

6. เป็นการรู้ที่เป็นปัจจุบันขณะ - รู้ในขณะปัจจุบัน ไม่เกี่ยวกับอดีตหรืออนาคต

7. เป็นการรู้ที่ไม่มีผู้รู้ - เป็นสภาวะของการรู้ที่ไม่มีความรู้สึกว่ามี "ตัวเรา" ที่กำลังรู้

การ "รู้" ในความหมายนี้จึงเป็นสภาวะของปัญญาขั้นสูงสุด ที่นำไปสู่การหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง ซึ่งเป็นแก่นของนิพพานในพุทธศาสนา

ขยายความข้อที่ 2 "ไม่มีที่ตั้ง" ให้ละเอียดยิ่งขึ้น:

"ไม่มีที่ตั้ง" ในบริบทของนิพพาน มีความหมายลึกซึ้งและซับซ้อน:

1. ไม่มีตำแหน่งทางกายภาพ: นิพพานไม่ใช่สถานที่ที่เราสามารถชี้บอกได้ว่าอยู่ตรงไหน ไม่สามารถระบุพิกัดหรือที่อยู่ได้

2. ไม่อยู่ในมิติของเวลา: นิพพานไม่ได้เกิดขึ้น ดำรงอยู่ หรือดับไปตามกาลเวลา มันอยู่เหนือแนวคิดเรื่องอดีต ปัจจุบัน และอนาคต

3. ไม่มีรูปร่างหรือรูปทรง: ไม่สามารถอธิบายลักษณะทางกายภาพของนิพพานได้ เพราะมันไม่ใช่วัตถุหรือสสาร

4. ไม่อยู่ในระบบประสาทสัมผัส: ไม่สามารถรับรู้นิพพานผ่านการเห็น ได้ยิน ดมกลิ่น ลิ้มรส หรือสัมผัสได้

5. ไม่อยู่ในโลกของแนวคิดหรือความคิด: ไม่สามารถเข้าใจนิพพานได้อย่างสมบูรณ์ผ่านการคิดหรือจินตนาการ

6. ไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด: นิพพานไม่ได้เกิดขึ้นหรือสิ้นสุด มันเป็นสภาวะที่อยู่นอกเหนือแนวคิดเรื่องการเริ่มต้นและการสิ้นสุด

7. ไม่สามารถเปรียบเทียบได้: ไม่มีสิ่งใดในโลกที่สามารถเปรียบเทียบกับนิพพานได้อย่างสมบูรณ์

8. เป็นสภาวะภายใน: แม้จะไม่มีที่ตั้งทางกายภาพ แต่นิพพานเป็นสภาวะที่สามารถรับรู้ได้ภายในจิตใจของผู้บรรลุธรรม

9. เป็นสภาวะสากล: ไม่จำกัดอยู่เฉพาะที่ใดที่หนึ่ง แต่เป็นความจริงสูงสุดที่ดำรงอยู่ทุกหนทุกแห่ง

การที่นิพพาน "ไม่มีที่ตั้ง" จึงเป็นการอธิบายว่ามันเป็นสภาวะที่อยู่เหนือข้อจำกัดทางกายภาพและแนวคิดทั่วไปของเรา เป็นสิ่งที่ต้องเข้าถึงด้วยการปฏิบัติและการรู้แจ้งภายใน ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถค้นหาหรือพบเจอได้ในโลกภายนอก

ขยายความข้อที่ 3 "ไม่มีที่หมาย" ให้ละเอียดยิ่งขึ้น:

"ไม่มีที่หมาย" ในบริบทของนิพพาน มีความหมายที่ลึกซึ้งดังนี้:

1. ไม่ใช่จุดหมายปลายทาง: นิพพานไม่ใช่สถานที่หรือสภาวะที่เราเดินทางไปถึง แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงภายในจิตใจ

2. ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน: ไม่สามารถกำหนดหรือวาดภาพนิพพานเป็นเป้าหมายที่ชัดเจนได้ เพราะมันอยู่เหนือการรับรู้และจินตนาการทั่วไป

3. การปล่อยวาง: นิพพานเป็นผลของการปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง ไม่ใช่สิ่งที่เราไขว่คว้าหรือพยายามจะได้มา

4. ไม่มีความปรารถนา: การบรรลุนิพพานเกิดจากการละทิ้งความปรารถนาทั้งหมด รวมถึงความปรารถนาที่จะบรรลุนิพพานเอง

5. ไม่มีการเปรียบเทียบ: ไม่สามารถเปรียบเทียบนิพพานกับสิ่งใดในโลกนี้ได้ จึงไม่มีมาตรฐานหรือเกณฑ์ในการวัดความสำเร็จ

6. การตื่นรู้ในปัจจุบัน: นิพพานเป็นการตื่นรู้ในขณะปัจจุบัน ไม่ใช่สิ่งที่รอคอยในอนาคต

7. ไม่มีผู้บรรลุ: ในสภาวะนิพพาน ไม่มีความรู้สึกว่ามี "ตัวเรา" ที่บรรลุถึงบางสิ่ง

8. ความว่าง: นิพพานเป็นสภาวะของความว่าง ไม่มีสิ่งใดให้ยึดถือหรือจับต้อง

9. การเห็นความจริง: นิพพานเป็นการเห็นความจริงของสรรพสิ่งตามที่เป็น ไม่ใช่การได้มาซึ่งบางสิ่ง

10. กระบวนการ ไม่ใช่จุดหมาย: การปฏิบัติเพื่อบรรลุนิพพานเป็นกระบวนการของการเรียนรู้และเติบโตทางจิตวิญญาณ ไม่ใช่การมุ่งไปสู่จุดหมายที่กำหนดไว้

การที่นิพพาน "ไม่มีที่หมาย" จึงเป็นการสะท้อนว่า นิพพานไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถกำหนดเป็นเป้าหมายแล้วพยายามไปให้ถึงได้ แต่เป็นการปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นทั้งหมด รวมถึงความยึดมั่นในตัวนิพพานเอง เป็นการเปลี่ยนแปลงมุมมองและการรับรู้โลกอย่างสิ้นเชิง

ขยายความข้อที่ 4 "ไม่มีผู้รู้" ให้ละเอียดยิ่งขึ้น:

"ไม่มีผู้รู้" ในบริบทของนิพพาน เป็นแนวคิดที่ลึกซึ้งและซับซ้อน:

1. การละทิ้งอัตตา: สภาวะนิพพานเป็นการปล่อยวางความยึดมั่นในตัวตนหรืออัตตาโดยสิ้นเชิง ไม่มีความรู้สึกว่ามี "ฉัน" หรือ "ของฉัน"

2. การหลอมรวมระหว่างผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้: ไม่มีการแบ่งแยกระหว่างผู้สังเกตการณ์กับสิ่งที่ถูกสังเกต ทุกอย่างเป็นหนึ่งเดียวกัน

3. การรู้โดยไม่มีผู้รู้: เป็นสภาวะของการรู้แจ้งที่เกิดขึ้นโดยไม่มีความรู้สึกว่ามีใครเป็นผู้รู้

4. การเข้าใจอนัตตา: เป็นการเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงหลักอนัตตาในพุทธศาสนา ที่ว่าไม่มีตัวตนที่แท้จริงและถาวร

5. การละทิ้งความคิดแบบทวิภาวะ: ไม่มีการแบ่งแยกระหว่างตัวเรากับโลกภายนอก ระหว่างผู้กระทำกับสิ่งที่ถูกกระทำ

6. การหลุดพ้นจากความคิดปรุงแต่ง: จิตไม่สร้างความคิดหรือความรู้สึกที่แบ่งแยกตัวเองออกจากสิ่งอื่น

7. สภาวะของความว่าง: เป็นการรับรู้ถึงความว่างเปล่าของตัวตน ไม่มีแก่นสารที่เป็นตัวตนถาวร

8. การรู้แจ้งโดยตรง: เป็นการรู้แจ้งโดยไม่ผ่านกระบวนการคิดหรือวิเคราะห์ ไม่มี "ผู้คิด" แยกต่างหากจากความคิด

9. การละทิ้งการยึดติดในผล: ไม่มีความรู้สึกว่าเป็น "ผู้บรรลุ" นิพพาน เพราะไม่มีตัวตนที่จะบรรลุหรือไม่บรรลุ

10. ความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ: เป็นการรับรู้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกันกับทุกสิ่งในจักรวาล โดยไม่มีขอบเขตของตัวตน

การที่ "ไม่มีผู้รู้" ในนิพพานจึงเป็นสภาวะที่เหนือความเข้าใจปกติของเรา เป็นการรู้แจ้งที่ไม่มีการแบ่งแยกระหว่างผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้ เป็นการละทิ้งความยึดมั่นในตัวตนอย่างสิ้นเชิง ซึ่งนำไปสู่การหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง