เบญจขันธ์(ขันธ์ ๕) คือ
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
อย่างแรกเป็นรูปธรรม คือ กาย ร่างกาย จับต้องได้
สี่อย่างหลัง คือ นามธรรม เกิดจากจิต จับต้องไม่ได้
กาย+จิต คือ ฅน มนุษย์
กายกับจิตเป็นคนละส่วน
แยกกันได้ จิตอาศัยอยู่ในกาย
กายตายแต่จิตยัง(ไม่ตาย)
ไปเกิดตามกรรม หมดกิเลสกลับบ้าน
นิพพานไม่กลับมาเกิดอีก
หลุดพ้นจากวงจรวัฏฏสงสารที่ไม่สิ้นสุด
ปล่อยปละ-ละ-วาง.....
ทุกข์-เกิดจากขันธ์ ๕
ทุกข์กาย ทุกข์ใจ
ทุกข์กาย คือ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข์หนัก
ทุกข์ใจ เกิดจากความคิด
อารมณ์ของเราเอง ที่เข้าใจผิดคิดว่า
นี่คือตัวเรา นี่คือของเรา
ที่จริง ตัวเราไม่มี ดังนั้น ของของเราจึงไม่มี
 "ตัวเราไม่มี ของเราไม่มี"
เพราะร่างกาย ขันธ์ ๕
สรรพสิ่ง โลก ชีวิต ไม่มีความจีรังยั่งยืน
ตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์
คือ อนิจจัง-ไม่เที่ยง ทุกขัง-เป็นทุกข์
เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
จากสภาวะหนึ่งไปสู่อีกสภาวะหนึ่ง
และ อนัตตา-ไม่มีตัวตน
เสื่อม แตกสลาย ผุพัง ไปสู่ความว่างเปล่า
ไม่เหลืออะไรเลย ไม่มีอะไรเลย
ที่เราทุกข์ก็เพราะความคิดที่ว่า นี่ตัวตนของเรา 

 
ถ้าเราวางกาย วางขันธ์ ๕ได้ ก็เท่ากับเราวางสุข วางทุกข์ได้
จิตเราก็เป็นอิสระ เข้าสู่จิตที่เป็นกลาง
ไม่ผูกมัดยึดติดกับอะไรๆอีกต่อไป นั่นคือ
หลุดพ้นโลก หลุดจากวงจรอุบาทว์ คือ วัฏฏสงสาร
การเวียนว่ายตายเกิดในไตรภพอีกต่อไป.....