เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมา เราทะเลาะกับแม่ แล้วเผลอหลุดคำพูดไปหลายคำ ทำให้แม่เสียใจ
แม่ร้องไห้หนักมาก อารมณ์ตอนนั้นเรากำลังร้อน เลยไม่ได้ไปง้อแม่ มีธุระเลยออกจากบ้าน
แต่ใจลึกๆ เราเองก็เสียใจ ความรู้สึกเจ็บที่ใจ เหมือนใจจะขาด ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร
นั่งรถไปน้ำตาไหลตลอดทาง เพราะตั้งแต่เล็กจนโต เราไม่เคยเห็นแม่เสียใจขนาดนี้มาก่อน

เรากลับมาอีกทีตอน 4 ทุ่ม พี่สาวเล่าให้เราฟังว่าแม่ร้องไห้ฟูมฟาย พร่ำบอกแต่น้อยใจ เสียใจ
ในชีวิตไม่เคยเสียใจขนาดนี้... แม่กินเหล้า (ทั้งๆที่เป็นความดันสูง) และบ่นอยากฆ่าตัวตาย
เราช็อคมากๆ ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกผิดและเสียใจ ถ้าย้อนเวลาได้ เราจะไม่พูดและทำแบบนั้นเด็ดขาด

ถึงแม้ตอนนี้เรากับแม่จะดีกันแล้ว เราไปกอดแม่และหอมแม่ บอกว่าเราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ
แม่ก็หายโกรธเราแล้วนะคะ แต่ทำไมความรู้สึกเสียใจในสมองของเรายังไม่จางหายไปสักที
เวลาที่คิดถึงเรื่องวันนั้นก็จะร้องไห้ทุกครั้ง เราสัญญากับตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่ทำให้แม่เสียใจอีก

มีคำแนะนำอะไร ที่พอจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมั้ยคะ  เศร้าจังค่ะ