ก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากนะคะ แต่พูดตรงเกินไปน่าจะใช้ประโยคที่ซอฟท์กว่านี้ เข้าใจจขกท ว่าโกรธที่ถูกตัดสินว่าผิดทั้งที่ไม่ได้ทำ ถึงจะเป็นคนในครอบครัว แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ใช่ไหมล่ะ แต่อยากให้ลดทิฐิไม่ได้หมายความว่าจขกทผิดนะคะ แต่อยากให้เป็นคนรับผิดและเริ่มขอโทษพ่อก่อน ถึงแม้ว่าจขกทจะไม่ผิดไรเลย บางทีผู้ใหญ่บางคนก็คิดว่าความคิดตัวเองถูกเพราะเป็นห่วงลูกสาวหรืออาจจะกลัวเสียฟอร์มก็ได้ แบบฉันเสียหน้าอะไรยังงี้ทิฐิเยอะเลยไม่กล้าที่จะขอโทษก่อน ไปง้อเขาก่อนแล้วปรับความเข้าใจกับพ่อ พูดอธิบายให้พ่อฟัง บางทีการที่พูดด้วยความอ่อนโยนและใจเย็น อาจทำให้อีกฝ่ายรู้สึกสงบและรู้สึกผิดกับตัวเองก็ได้ เช่น ไปว่าลูกสาวร้ายแรงแต่ลูกสาวไม่ได้ทำผิด แล้วลูกสาวยังมาง้อก่อนขอโทษก่อน อาจจะทำให้รู้สึกละอายและคิดว่าไม่น่าจะไปว่าลูกรุนแรงแบบนั้น
ในภายหลังก็ได้ค่ะ คนในครอบครัวทะเลาะกันยังไงก็ยังอยู่ด้วยกันแหละค่ะ เคยได้ยินไหม กับคนที่เรารักเราจะยอมเป็นคนแพ้เสมอ ประมาณนั้นแหละ แต่ตอนนี้สิ่งที่จขกทควรทำคือปรับอารมณ์ตัวเอง ยอมรับความรู้สึกตัวเองให้ดีขึ้นหายโกรธพ่อ
เพราะถ้าไปง้อด้วยใจที่ฝืนก็จะเป็นทุกข์ คิดว่าตอนนี้จขกทอาจจะกำลังโกรธพ่ออยู่แล้วอารมณ์ไม่ดีมากๆ  เพราะฉะนั้นรู้สึกดีขึ้นเมื่อไหร่ค่อยไปง้อก็ได้ค่ะ พอเรื่องมันผ่านไปสักพักอะไรก็เย็นขึ้นจริงๆ (พิมยาวไปไหมหว่า5555คำแนะนำจากคนที่ทะเลาะกับครอบครัวบ่อยเหมือนกัน)