เริ่มเลยนะคะ..คือเรากับแฟนคบกันมาได้1ปีกว่าๆแล้ว ระยะทางที่คบกันคือ ช่วงแรกเขาดีกับเรามาก ซึ่งเรารู้สึกดีใจมากที่เขาคอยปลอบเราในหลายๆเรื่อง คอยเข้าใจเรา จนมาเดือนที่3..4 เขาเริ่มไม่กลับบ้าน กินเหล้ากับที่ทำงาน กินจนเมาบางทีกลับบ้านไม่ไหว นอนที่บริษัท เป็นอยู่หลายครั้งมากค่ะเราก็ต้องขับรถจากบ้านไปตาม บางทีพบว่าอยุ่ร้านเหล้า(ที่มีเด็กดริ้ง) เขาเอาเด็กมานั่งด้วย ไม่ยอมรับโทรศัพท์เราเลยค่ะ จนไปตามเจอที่ร้านเป็นอยู่หลายครั้ง ไม่เคยได้รับการขอโทษ มีแต่ต่อว่าเรา ด่าแรงๆ ไล่ออกจากบ้าน ไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำผิดในทุกๆเรื่อง

เราเป็นซึมเศร้ามาก่อนอยู่แล้วค่ะ เจอเรื่องแบบนี้เลยทำให้เราเป็นหนักขึ้นทุกวัน จนมาวันนึง ตอนตีสอง...เราได้รับโทรศัพท์จากเครื่องของแฟนเรา 
เป็นเสียงผู้หญิง โทรมาขอคุยกับแฟนเรา บอกว่าเขาคือแฟนอีกคน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันกำลังท้องลูกของแฟนเราจะคลอด อาการตอนนั้นคือใจสั่น แน่นหน้าอก ตัวสั่น(เหมือนคนหนาวจากข้างใน) หายใจไม่ออก หน้ามืดไปเลยค่ะ แล้วผญ.คนนั้นก็ต่อว่าและด่าเราว่าเราไปแย่งแฟนเขามา....ซึ่งตอนนั้นแฟนเราหลับอยู่ค่ะ คุยโทรศัพท์เสียงดังกันมากก็ไม่ตื่น พอตอนเช้ามาก็เลยถาม เขาบอกเลิกกันแล้ว สาเหตุไม่ได้พูดนะคะ และเขาก็โทรไปเคลียร์กับ ผญ.คนนั้นว่าอย่ามายุ่งกันอีก ผญ.ก็เหมือนจะไม่หยุด เราเลยขอให้วางและบล็อกนางไป

เราตกใจมากแต่ไม่รู้จะตกใจเรื่องไหนก่อนดี ที่รู้ว่าเขามีแฟน แฟนเขากำลังท้องลูกเขา แลเขาก็บอกเลิกทั้งๆที่ลูกยังไม่คลอด..สืบไปมาได้ความว่า ผญ.คนนั้นเลิกไปก่อนนหน้าประมาน3เดือน แล้วกลับมาบอกว่าท้อง แฟนเราเลยคิดว่าไม่ใช่แน่ๆ เพราะตอนคบกัน ผญ.คนนั้นมีชู้และไปหากันด้วยค่ะ มาถึงตอนนี้ งง กันไหมคะ... งงหรืออึ้งดีนะ

จากเหตุทั้งหมดทำให้จากที่เราอยากตายอยู่แล้ว ยิ่งกลับทำให้เราอยากตายไปอีก1เท่า แต่สิ่งที่เขาทำคือ เงียบและไม่พูดอะไรถึงเรื่องนี้อีก ไม่มีการขอโทษเหมือนเดิม และต่อว่าเราว่าไปรับโทรศัพท์ทำไม ด่าที่เราไปยุ่งโทรศัพท์เขาอีก...จากนั้นเราก็ไม่เคยได้มีความสุขอีกเลยค่ะ โลกของเรามืดลงทันที อยู่กับเขาไปก็ใช้ชีวิตแบบนี้ รอเขากลับบ้านแต่เขาหนีไปกินเหล้ากับที่ทำงานจนเช้า เราเสียใจแค่ไหนเขาไม่เคยมารับฟัง 

จนเราได้มาทำงาน เรามีเรื่องอึดอัดเครียดภายในงานหลายเรื่อง เลยอยากจะมาขอคำปรึกษาจากเขา แต่สิ่งที่ได้คือ เราโดนด่าค่ะ ไม่อดทน อ่อนแอ คิดมากขนาดนี้ก็ตายไปเลยไป ไปตายที่ไหนก็ไป (เขาใช้คำแบบนี้ด่าเราเป็นปกติอยู่แล้วค่ะ) และบอกว่า อย่าเอาเรื่องอะไรมาใส่หัวเขาอีก เราเลยทนไม่ไหวแล้ว...เลยขอร้องให้ช่วยพูดดีๆกับเราหน่อยได้ไหม

และเราก็ตัดสินใจบอกไปว่าเราเป็นซึมเศร้านะ...(เราไม่กินยาเลยค่ะ เพราะกินแล้วอึน ทำงานไม่ไหวจริงๆ )เราแค่อยากได้ถ้อยคำดีๆ อะไรเราก็ยอมให้หมดแล้ว ปต่เขาตอบกลับมาว่า "โรคห่าไร ปัญญาอ่อน ไม่มีหรอก มีแต่คนคิดไม่ได้เท่านั้น จะฆ่าตัวตายก็โง่ไม่มีสมอง อ่อนแอนักก็ไปตายไป" พอเราได้ยินคำนี้ เราใจสั่น อาการเหมือนตอนที่รู้ว่าเขามีแฟนค่ะ  สิ่งที่เขาทำคือ เดินหนี ปิดล็อกห้องให้เราอยู่ข้างนอกคนเดียว เขาเห็นอาการเรานะคะแต่เลือกจะด่าแล้วเดินหนีไป 

ตอนที่เรากำลังเขียนกระทู้นี้เราร้องไห้หนักมากๆค่ะ เราอาจจะเขียนไม่รู้เรื่อง แต่อยากระบายให้ฟัง เราไม่มีใครแล้วตอนนี้ เราเหนื่อยมากๆค่ะ เรายังกล้าที่จะขอร้องให้เขาอยู่ต่อ เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครอยู่ด้วย ในหัวตอนนี้อยากตายจริงๆค่ะ เขารับรู้ทุกอย่างแล้ว แต่เลือกที่จะทำให้มันเป็นหนักกว่าเดิม เสียใจมากๆค่ะ เพราะที่ผ่านมาเป็นอะไรเราก็เก็บมาเสียใจ และต้องแอบร้องไห้คนเดียวตลอด เพราะถ้าเขาได้ยิน เขาจะด่าเราทันทีค่ะและไล่ให้ไปร้องนอกบ้าน ไกลๆเขา ถ้าไม่หยุดจะเก็บของหนีไปเลย เราหน้ามืดใจสั่นมากค่ะ กินยาไปหลายเม็ดเหมือนกัน