สวัสดีค่ะ เรามีนามว่า Chadream นะคะ ฝากกดติดตามด้วยนะคะ เราจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับความอ้วนของเราที่เผชิญมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคนรอบข้างที่มีความรู้สึก คำ พูด หรือคนอื่นที่มีต่อเรา รวมถึงความรู้สึกของเราที่มีต่อตัวเอง

     เราคือผู้หญิงคนนึงที่ตอนเด็กๆไม่ได้อ้วน ไม่ได้ผอม เรียกได้ว่าสมส่วนตามวัย(ในความคิดเรานะ) แต่แม่เราบอกว่าเราผอมไปควรกินให้มากกว่านี้จะได้มีเนื้อหนัง ไม่ผอมเกินไป เราก็พยายามกินนู่นนี่นั่นเพื่อให้เราอ้วนขึ้น จนมาถึงจุดที่เราเริ่มโตขึ้น ตอนนั้นเราอยู่ป.6 แม่บอกว่าเราหุ่นประมาณนั้นก็ดีแล้ว พยายามคุมให้อยู่ประมาณนั้น(ส่วนสูง:145-150cm น้ำหนัก:42-43kg ที่เราระบุชัดเจนไม่ได้เพราะมันนานมากแล้วนะคะ) แต่!!!เมื่อเราเริ่มต้นด้วยการกินเยอะ ต่อไปเราก็กินเยอะ ตอนนั้นเราก็ไม่สามารถหยุดกินเยอะ ไม่สามารถกลับมากินน้อยได้เหมือนแต่ก่อนมันเลยทำให้เราอ้วนขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนั้นเราขึ้นม.1 เราเริ่มโตขึ้นเริ่มห่วงรูปร่างตัวเองมากขึ้น เรารู้สึกว่าเราอ้วนเกินไป (ส่วนสูง:153-154cm น้ำหนัก:46-49kg จำไม่ค่อยได้เช่นเคย) จนเริ่มควบคุมน้ำหนักอย่างจริงจังมากขึ้น แต่ด้วยความที่เราเป็นคนชอบกินจริงอาจจะไม่ค่อยได้ผลดีเท่าไหร่ น้ำหนักก็จะขึ้นๆลงๆ ม.2จะอยู่ประมาณ46-49kg ม.3จะอยู่ประมาณ46-51kg จะขึ้นๆลงๆ จนเราขึ้นม.ปลาย ในช่วงปิดเทอมขึ้นม.4 เราก็น้ำหนักขึ้นมาสูงสุดอยู่ที่52kg เราค่อยๆลดมาเรื่อยๆจนเปิดเทอม เราสามารถลดมาจนถึง48kg ลดด้วยการควบคุมอาหารเป็นหลัก ออกกำลังกายบ้างเป็นช่วงๆ ไม่บ่อย หลังจากนั้นเราก็เริ่มทานเยอะขึ้นเพราะอยู่ในช่วงปิดเทอมน้ำหนักเลยเพิ่มขึ้นมาแตะที่เลข54kg เราเครียด อาย กังวลไปหมด พอเปิดเทอมมาก็มีลงไปบ้าง เพิ่มขึ้นมาบ้าง

     อยู่แบบนี้จนปิดเทอมใหญ่ กำลังจะขึ้นม.5นั่นคือช่วงเวลาปัจจุบันเราหนัก53-57kgลดๆเพิ่มแล้วแต่การดูแลตัวเอง เราพยายามลด ควบคุมอาหาร ออกกำลังกาย มันก็ลดนะ แต่เราทำได้ไม่นานเราก็กลับมากินเยอะ หยุดออกกำลังกาย น้ำหนักเลยกลับมาเท่าเดิม ด้วยความที่เราไม่มีวินัยในตัวเองจึงทำให้ไม่สามารถทำได้ตามเป้าหมายได้ เราเลยถามตัวเอง ทบทวนดูว่า ทำไมลดน้ำหนักไม่ได้เพราะอะไร หาข้อบกพร่อง และหาวิธีแก้ เราสรุปได้ว่าเราไม่ชอบออกกำลังกาย เราชอบกิน ลดน้ำหนักตามเป้าหมายไม่ได้เพราะไม่มีความอดทนพอ หาวิธีออกกำลังกายที่เหมาะกับตัวเอง ทำแล้วไม่เบื่อ ทำให้เราชอบออกกำลังกายได้ยิ่งดี แต่ถ้าไม่อยากออกกำลังกายจริงๆ พยายามขยับร่างกายเพื่อให้เกิดการเผาผาญ เราต้องการกำลังใจ ต้องการแรงบรรดาลใจ เราเลยหาสิ่งที่จะมาเป็นแรงผลักดันให้กับตัวเอง เช่น ปัจจุปันหนัก 54.7 ถ้าลดเหลือ 50.0 จะได้ไปเที่ยวที่เราอยากไปเพื่อเป็นแรงบรรดาลใจให้กับตัวเอง หรือถ้าทำได้ตามเป้าหมายเราจะซื้อของให้ตัวเองเป็นรางวัล หรือบางทีเอาคำที่คนอื่นเคยว่าเรา ดูถูกเรา ความรู้สึกแบบน้ำมาเปลี่ยนตัวเอง 

     เราเป็นคนที่อ้วนคนนึงแน่นอนว่าต้องเคยเจอคำที่ทำให้เรารู้สึกเจ็บ เสียใจ น้อยใจ จนทำให้เราเครียด ท้อแท้ใจ ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากมองตัวเองในกระจก มันทำให้เราเกลียดตัวเอง เราไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยแม้แต่น้อย เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว พอเราอ้วนเรายิ่งไม่มีความมั่นใจในตัวเองมากกว่าเดิม เราเคยลดน้ำหนักจนผอมตอนนั้นเรารู้สึกดีใจที่เราผอม ดีใจที่ได้ใส่เสื้อผ้าที่เราอยากใส่ มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เราเอาความรู้สึกนั้นมาเป็นสิ่งที่กระตุ้นให้เราอยากลดน้ำหนักจะช่วยให้เราทำได้ไม่มากก็น้อย 

     ตั้งแต่วันนี้เราจะลดน้ำหนักให้ผอมให้ได้ วันนี้ตอนเช้าเราหนัก 54.5kg หลังจากนี้เราจะลดน้ำหนักได้เท่าไหร่ รูปร่างเปลี่ยนไปแค่ไหน มีวิธีดูแลตัวเองอย่างไร เราจะมาอัพเดตให้ทุกคนดูนะคะ สู้นะคะทุกคนเราเชื่อว่าทุกคนทำได้แน่นอน สู้แล้วผอมไปด้วยกัน กดติดตามด้วยน้าา เป็นกำลังใจให้นะคะ^^