ยินดีต้อนรับสู่รีวิวกระทู้ที่ 2 ของเราค่าาา

วันนี้ไม่ค่อยมีสตอรี่อะไรซึ้ง ๆ นะคะ มาเล่าเพราะนอนไม่หลับค่ะ เปิดมาด้วยการเล่าเหมือนเดิม ใครขี้เกียจอ่านเลื่อนลงไปดูรูปเลยค่า

ขอพกไอเทมเด็ดมารีวิวเช่นเคย นั่นก็คือคุณยายผู้เป็นกระเป๋าตังค์ของเรา

วันนี้โดนคุณยายลากออกไปซื้อสลากออมสินใหม่ เนื่องจากของเดิมครบอายุแล้ว ซึ่งสลากออมสินนี่ คุณยายก็เป็นคนเก็บเงินให้นี่ล่ะค่ะ (คุณยายยอดมาก) แม้เราอยากจะลองไปลงทุนอย่างอื่น แต่คุณยายก็ชอบการลงทุนชนิดนี้ เพราะเชื่อว่าสักวันหนึ่งเราจะถูกรางวัลใหญ่ (แต่ทุกวันนี้ก็ยังถูกแค่ 150 บาท เอ่อะ)

หลังจากนั้นเพราะเรื่องภาษี เลยต้องไปเปิดบัญชีที่กรุงไทย ซึ่งสาขาใกล้ ๆ สำนักงานเขตอยู่ชั้น 3 บันไดอยู่ข้างหน้าตึก เราเดาว่ามีลิฟต์ข้างในก็พยายามจะให้นางไปขึ้นลิฟต์ แต่คุณยายก็ดื้อเหลือเกิน รีบร้อน จะเดินขึ้นบันได ทั้ง ๆ ที่ขาก็ไม่ค่อยดี =_=

เดินขึ้นไปจะถึง แม่บ้านหันมาเห็นก็อุทานด้วยความตกใจ "โอ๊ยยย คุณ ทำไมไม่ขึ้นลิฟต์ !" คุณยายก็หัวเราะแก้เก้อ แล้วบอกว่า "ไม่รู้ว่ามีลิฟต์นี่นา" ดู๊ดู ไม่เชื่อหลาน

พอจัดการธุระเสร็จ คุณยายก็ให้เลือกร้านอาหารกลางวัน เราก็จำได้ว่า คุณน้าที่รู้จักเคยไปพาไปทานร้านอาหารฝรั่งเศสอยู่ร้านหนึ่ง (คุณน้าคนเดียวกับที่พาไปร้าน Mizu's Kitchen) แล้วเราชอบอาหารเค้ามาก แต่ไม่เคยไปกินเองเพราะไม่มีตังค์ และไม่เคยพาที่บ้านไป เพราะที่บ้านชอบอาหารญี่ปุ่นมากกว่า (คุณยายเป็นคนญี่ปุ่น)

ได้พิกัดแล้วก็โบกแท็กซี่ไป พี่เขาก็ไม่ค่อยรู้ทาง เราก็เปิดแมปจากบางคอแหลมไปร่วมฤดี ระหว่างทางก็โดนบ่นหูชา เพราะเราให้เขาไปเข้าสาทร แต่คุณยายอยากไปทางนางลิ้นจี่ (เอาสิ ยังไม่ทันกินก็อารมณ์เสียแล้ว) กว่าจะไปถึงร้านก็บ่ายโมง ร้านปิดบ่ายสองครึ่ง

Lyon เป็นร้านที่ต้องเข้าไปในซอยร่วมฤดี ร้านจะอยู่ติดกับซอยร่วมฤดี 3 ถนนสองเลนแคบนิดเดียว ภายในมีที่จอดรถ

เดินเข้าไปถึงหน้าร้าน มีพนักงานออกมารับ พนักงานที่นี่ส่วนใหญ่จะมีอายุ แล้วพูดสุภาพมาก เรียกคุณยายเราว่า "คุณท่าน" ทุกคำ คุณยายก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เราก็ไม่เคยเห็นร้านไหนเรียกลูกค้าว่า คุณท่าน มาก่อน แต่คือชอบอะ ดูเหมือนย้อนอดีตไปสมัยโบราณ

ไม่ได้ถ่ายรูปร้านมานะคะ ร้านบรรยากาศดี สะอาด ตกแต่งสวย มีเพลงเปิดคลอ ร้านไม่ใหญ่มาก มีโต๊ะหลายตัว

เราได้โต๊ะตัวริม จะมีเก้าอี้สองตัว ตัวหนึ่งหันหน้าเข้าหากำแพง อีกตัวหันออกเห็นบรรยากาศร้าน

ขอนอกเรื่อง เล่านิดหนึ่ง เรื่องที่นั่งในโต๊ะอาหาร เราเคยไป AFS ที่สวิตเซอร์แลนด์ โฮสต์พ่อก็สอนเราว่า เวลาไปร้านอาหาร ผู้ชายจะต้องนั่งหันหน้าเข้ากำแพง เพราะสายตาจะได้มองผู้หญิงของเขาแค่คนเดียว (โรแมนติกมาก) ส่วนโฮสต์แม่ก็เสริมว่า เขาชอบในธรรมเนียมนี้ เพราะเขาจะได้เอนจอยกับบรรยากาศของร้าน เราก็สัพยอกไปว่า และเพราะผู้หญิงจะได้มองผู้ชายทั้งร้านด้วยใช่ไหม


เพราะฉะนั้นคุณหลานที่แสนดีอย่างเราก็เลยเลือกที่นั่งที่หันหน้าเข้าหากำแพง เพื่อให้คุณยายได้เอนจอยบรรยากาศของร้าน

พอจะนั่ง บริกรก็มาเลื่อนเก้าอี้ให้ พอนั่ง เขาก็ปูผ้ากันเปื้อนไว้ที่ตักของเรา มองไปบนโต๊ะก็มีช้อนส้อมเรียงรายเต็มไปหมด

เรา : เคยมากินร้านนี้ไหม
คุณยาย : ฉันไม่เคยมากินร้านในตรอกซอกซอยเหมือนเธอหรอก

พี่บริกรเอาเมนูเล่มใหญ่มาให้ เราก็บอกเขาว่าจะสั่งเป็นคอร์สอาหารกลางวัน ไม่เกินนาทีเราก็ได้เมนูเล่มเล็กมา ซึ่งเราก็จำชื่อฝรั่งเศส ชื่ออาหารอะไรไม่ได้เลย พอคุณยายได้มาก็งง ๆ หน่อย เราเลยบอกให้พี่เขาช่วยแนะนำซึ่งเขาก็แนะนำได้ดีมาก

ในใบเมนูคอร์ส ไม่มีราคาเขียนไว้ เราถามก็ได้คำตอบว่า ราคาของ 1 คอร์ส คือ 600 บาท จะได้อาหารทั้งหมด 4 รายการด้วยกัน คือ อาหารรองท้อง ซุป จานหลัก และขนมหวาน ในแต่ละรายการทางร้านก็จะมีตัวเลือกให้รายการละ 3 ตัวเลือก แต่ละครั้งที่เรามาร้านนี้ เมนูจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ไม่เคยเหมือนกันเลย

เมื่อสั่งเสร็จ เขาก็จะยกขนมปังมาให้ เป็นขนมปังฝรั่งเศสชิ้นใหญ่ พร้อมกับเนย เปลือกของขนมปังกรอบร่วน เราไม่สามารถกินให้ผงไม่เปื้อนโต๊ะได้เลย T_T (ยังฝึกมาไม่พอ เลเวลการกินอาหารฝรั่งเศสยังต่ำอยู่ สงสัยต้องฝึกบ่อย ๆ)

หลังจากจัดการจานแรกเรี่ยมเร้ ซุปก็ออกมา ของคุณยายคือซุปครีมมะเขือเทศ เราชิมก็ได้รสมะเขือเทศ คุณยายเบ้หน้าแล้วบอกว่าเค็ม แต่เราก็ไม่เห็นว่าเค็มตรงไหนนะ ส่วนของเราคือซุปต้นกระเทียม (Leak) กับมันฝรั่ง อันนี้สิเค็มกว่า

จานซุปเราถ่ายรูปมาแค่ซุปต้นกระเทียมมันฝรั่งของเรา หน้าตาไม่ค่อยสวย รสชาติโอเค

ความสนุกของการกินซุปของเราคือ หย่อนปลายช้อนด้านไกลตัวลงไปในซุปแล้วตวัดขึ้นมา จะได้ซุปเต็มช้อน ยกขึ้นซดเบา ๆ จากมุมช้อนด้านใกล้ตัว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปกติเขาทานกันอย่างนี้ไหม แต่เราทำตามคุณยายค่ะ แฮะ ๆ

พอซุปหมด ก็เอาขนมปังปาดอีกตามเคย คราวนี้คุณยายก็ปาดด้วย (ถึงนางจะบอกว่าเค็ม แต่ก็หมดยันเอาขนมปังปาดนะจ๊ะ)

ในที่สุดดดดดดดด ก็ถึงเวลาที่เรารอคอยยยยยยยยยยยยยยย

อาหารจานหลักมาแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เกลี้ยงจ้า เป็นรูปเดียวที่ติดคุณยาย

 

ตบท้ายด้วยของหวาน ร้านมีให้เลือกคือไอติมหลากรส หรือชา หรือกาแฟ พี่บริกรก็บอกมาว่า ไอศกรีมที่นี่ทำเองนะครับ

คุณยายได้ยินดังนั้นก็สั่งเขาว่า ขอไอติมมะนาวโซดา เอ๊ย ไอติมเชอร์เบทมะนาว กินไปก็หยีตาไปในความเปรี้ยว

ส่วนเราก็จัดเป็นไอติมคาราเมล รสชาติดี หวาน เค็มปะแล่ม

ต้องขอโทษแฟนคลับคุณยายที่ไม่ได้เอารูปคุณยายมาฝากเลย เพราะไม่ได้กะจะเขียนรีวิวนี้มาก่อน แต่เผอิญนอนไม่หลับเลยเอามาเล่าให้ฟังเล่น ๆ ค่ะ


ใครหลงมาอ่านกระทู้รีวิวนี้ครั้งแรก แล้วอยากอ่านความน่ารักของคุณยายเพิ่มเติม ขอเชิญกระทู้นี้ค่า เป็นร้านที่คุณยายหัดทานสปาเกตตีครั้งแรก
พิสูจน์ตำนาน ร้าน MIZU สุดยอดเสต็กแห่งพัฒน์พงศ์ ร้านอาหารฝรั่งสไตล์ญี่ปุ่น ก่อนตายต้องมากินสักครั้ง

แถมท้าย

เรา : พี่คะ ในซอยจะมีแท็กซี่ไหมคะ
พี่บริกร : ก็... มีอยู่นะครับ
เรา : กำลังคิดว่าจะเรียก Grab ดีกว่าไหม
พี่บริกร (มองที่คุณยาย) : เรียก Grab ดีกว่าครับ
คุณยาย : โอ๊ย ไม่ต้อง ไปโบกเอานั่นล่ะ
เรา : ...ตามใจ "คุณท่าน" เขาแล้วกัน

จบบริบูรณ์.