พอดีผมเริ่มนั่งสมาธิมา(น่าจะประมาน4เดือนได้แล้วนั่งทุกวัน)
-นั่งได้วันละแค่5-10นาทีเองครับ(เคยนี่งนานสุดได้แค่ประมาน15นาที)
-นั่งแล้วรู้สึกเหมือนเราตกเหว/ล้มเก้าอี้อะครับ(ไม่รู้ว่าเป็นอาการแบบนี้เขาเรียกสับประงกมั้ยเพราะไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่านั่งแล้วเปอีกขั้นเพราะนั่งแค่เฉลี่ย10นาทีเอง)
-เวลาผมนั่งผมกำหนดจิตรู้อากับกิริยาตัวเองอะครับ กำหนดลมหายใจเข้าก็ พอง หายใจออกก็ยุบ เจ็บก็ว่าเจ็บ ไม่มั่นใจว่าถูกไหม(ไม่มั่นใจว่าผมตึงเกินไปรึป่าวรุ่นพี่ก็ลองบอกลองนั่งแล้วไม่กำหนดไรเลยสิให้แบบว่างๆเปล่าๆลองแล้วปรากฏใจไปตามเสียงที่ได้ยินเลยไม่อยู่กับตัวเองเลย)
-อันนี้คิดเองครับ ว่าที่เราไม่พัฒนาเพราะเราไม่มีครูรึป่าว//ตั้งแต่เริ่มฝึกสมาธิจริงๆจรังๆไม่เคยไปขอกรรมฐานหรือขอครูบาอาจารย์เลยครับแฮะๆ(ตอนแรกไปชมรมพุทธที่มอปรากฏเขาเป็นธรรมกายเข้าไปแล้วเวลาเขานั่งเขาจะเปิดเทปฟังด้วยเราก็แบบจิตไม่อยู่กับตัวเลย+อคติด้วยแหละครับ55,จะไปจิตตานุภาพก็ไม่รู้จะไปตรงไหน,พอจะไปวัดป่าอัมพวันก็ไกลเกิน)
-ปกติสวดมนต์ เสรจพัก(เมื่อยขา) แล้วก็ค่อยมานั่งสมาธิก่อนนั่งก็ตั้งจิตว่าเราขอเจริญสมาธิด้วยการนั่งสมาธิอย่าได้มีอุปสรรคขวางกั้นการเจริญสมาธิครั้งนี้ของข้าพเจ้าด้วย+ตอนอทิฐานจิตก็ขอใหเราปฏิบัติเจริญยิ่งๆขึ้นไป
(หรือเพราะบุญเราไม่พอจริงๆOrz) ขอบพระคุณครับ