"ข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์ 
ให้จิตรวม เข้าสู่...ความเป็นหนึ่ง
กำหนดสติตั้งมั่น อยู่...ในลมหายใจ
อารมณ์อื่นเกิดขึ้น หรือผ่านมา ไม่ต้องติดตามเกี่ยวข้องกำหนด อยู่...กับลมเรื่อยไป
จนลมละเอียดเข้าไป สงบลง
ดู...ลม 
ไม่ให้เอาลม  ให้ใจเข้าสู่...ดวงรู้ จุดรู้
เข้าสู่...จุดนั้น 
น้อมเข้า  น้อมใจ เข้าสู่...จุดรู้ เลย
รู้...อยู่ในจุดรู้ จุดเดียว
ให้รู้ อยู่...ในจุดรู้ อยู่อย่างเดียว
ประคองเข้า สู่จุดนั้น
รักษาความรู้สึกไว้ ในจุดเดียว
ถือเอาความรู้สึก นั้น...
ให้ไปรวม อยู่...ในที่จุดเดียว
หรือมิฉะนั้นให้กลั้นลมหายใจ 
มันจะจดจ่อ จุดที่กลั้นลมหายใจนั้น 
ให้เอาจุดที่กลั้น นั้น...เป็นที่ตั้งของใจ
เมื่อได้ที่ตั้ง แล้ว...
ให้จำตรงนั้น...ประคองความรู้สึกไว้
ที่ตรงนั้น ให้มัน อยู่...
ให้มันติดตรงจุดนั้น ให้ได้
เมื่อตั้งจนชำนิชำนาญ
จิต มันจะติดตรง นั้น... 
เมื่อใจ มันติดตรงจุดนั้นได้ มันก็วางข้างนอก 
มันไม่ไปต่อข้างนอก มันจะต่อจุดนั้น...
อย่างเดียว  เมื่อมันแน่วอยู่ใน...จุดเดียว 
แล้วมันเป็นสมาธิเบื้องต้น
รักษาจิต ให้อยู่ในจุดนั้น...
มากขึ้นเท่าใด ใจก็จะมั่นคง มากขึ้นเท่านั้น 
เป็นเอกัคตาจิต  จิต มีอารมณ์เป็นอันเดียว 
อยู่ในจุดที่ตั้ง นั้น...เป็นสภาวะธรรม ของจิตหนึ่ง."

---

หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี