เรื่อง เทศกาลอาหาร และปรกติไม่มีเทศกาลอาหาร
“เรื่องรส สัมผัส และวัตถุดิบ ที่นำมาประกอบเป็นอาหาร นั้นเกี่ยวข้อง และเป็นสิ่งที่เรานำเข้ามาแทบทุกวัน แต่ว่า เครื่องประดับในโต๊ะอาหารนั้น เราไม่มีอยู่แล้ว และแน่นอนที่สุด เรื่องอาหารที่เราจะทำนั้น ก็จะต้องให้น้อยลง หรือให้หาวิธีที่จะไม่มีเลย เกี่ยวกับสิ่งประดับอะไร ๆ ที่จะจัดลง เข้าไปในจานอาหาร ซึ่งจริง ๆ เราใช้การกิน การจัดแต่เพียงภาชนะเดียวมานานแล้ว โดยพร้อมกันนั้น เราก็ยังใช้หลายภาชนะอยู่ ยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้ บ้าง เพราะอย่างนั้น บางทีเห็นควร ฉะนั้น ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปเอง ซึ่งเกี่ยวกับที่เราจะต้องตีโพยตีพาย เข้าแนะนำแต่เรื่องอย่างนี้นั้น เราเองคิดว่าคงยังไม่ถึงเวลา,
เฉพาะแค่วันนี้ก่อน เฉพาะเรื่อง รส ผิวสัมผัส จากตัวอาหาร และสารในสิ่งที่เป็นสิ่งของในตัววัตถุดิบ นำเอามาสำหรับการปรุง เราคิดว่าควรที่จะต้องละเอียดลงไป ถึงความที่ว่า ได้กินดีอยู่ดีด้วย และถึงความที่ว่า ตนเองฝึกตน ฝึกกายฝึกใจ ให้เรียนอยู่ในความปรกติ ทุกอย่าง ตามแต่ที่มีความเรียบร้อย มาตั้งแต่ลำดับแรก คือการจะรับอาหารโน่นเลย ที่เราต้องพิจารณาถึงความลึกลับ ให้แฝงลงในความคิดเหตุผล ที่ดีมากที่สุด”
“เรื่องนี้เรายกให้เป็นพิเศษซะบ้างก่อน กว่าจะกลับเข้ามาทางกลาง ตัวเราที่นี่ ซึ่งเป็นที่จะต้องคิดพิจารณาแต่งานหนัก ๆ ล่วงหน้าไป ตามแต่ที่เรายกปัญหาเข้ามาแล้ว ว่า จะต้องตรวจ ต้องทำให้ได้ ทุกอย่าง, ครั้งไหนจะว่า เราจะเลี่ยงพวกเราพวกเขาไปหมดทุกทาง ทุกแห่ง นั้นเราเห็นว่าไม่ควรเลี่ยง ถึงเขาจะมีกฎเกณฑ์กระทำทุกอย่างอะไรออกมาแล้ว ยังหยาบคายผิดกันจากปรกติของเรา ห่างกันและกันไปมาก, แต่ว่า ด้วยความเกี่ยวข้องที่กว้างไกลตามแต่ที่เป็นจริงนั้น ๆ หากเราละเลย จนขาดพ้นไปเสียหมด ก็อาจจะผิด เปรียบก็เหมือนอย่างเรามีลูกมีหลานนั่นเอง ลูกหลานเป็นแต่ตัวทำความเลวทราม ถึงอย่างนั้น เราก็จะทำอย่างไรได้”
แท็กอาหาร อิตาลี, สเปน, อาหรับ, จีน, ฝรั่งเศส
“เรื่องรส สัมผัส และวัตถุดิบ ที่นำมาประกอบเป็นอาหาร นั้นเกี่ยวข้อง และเป็นสิ่งที่เรานำเข้ามาแทบทุกวัน แต่ว่า เครื่องประดับในโต๊ะอาหารนั้น เราไม่มีอยู่แล้ว และแน่นอนที่สุด เรื่องอาหารที่เราจะทำนั้น ก็จะต้องให้น้อยลง หรือให้หาวิธีที่จะไม่มีเลย เกี่ยวกับสิ่งประดับอะไร ๆ ที่จะจัดลง เข้าไปในจานอาหาร ซึ่งจริง ๆ เราใช้การกิน การจัดแต่เพียงภาชนะเดียวมานานแล้ว โดยพร้อมกันนั้น เราก็ยังใช้หลายภาชนะอยู่ ยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้ บ้าง เพราะอย่างนั้น บางทีเห็นควร ฉะนั้น ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปเอง ซึ่งเกี่ยวกับที่เราจะต้องตีโพยตีพาย เข้าแนะนำแต่เรื่องอย่างนี้นั้น เราเองคิดว่าคงยังไม่ถึงเวลา,
เฉพาะแค่วันนี้ก่อน เฉพาะเรื่อง รส ผิวสัมผัส จากตัวอาหาร และสารในสิ่งที่เป็นสิ่งของในตัววัตถุดิบ นำเอามาสำหรับการปรุง เราคิดว่าควรที่จะต้องละเอียดลงไป ถึงความที่ว่า ได้กินดีอยู่ดีด้วย และถึงความที่ว่า ตนเองฝึกตน ฝึกกายฝึกใจ ให้เรียนอยู่ในความปรกติ ทุกอย่าง ตามแต่ที่มีความเรียบร้อย มาตั้งแต่ลำดับแรก คือการจะรับอาหารโน่นเลย ที่เราต้องพิจารณาถึงความลึกลับ ให้แฝงลงในความคิดเหตุผล ที่ดีมากที่สุด”
“เรื่องนี้เรายกให้เป็นพิเศษซะบ้างก่อน กว่าจะกลับเข้ามาทางกลาง ตัวเราที่นี่ ซึ่งเป็นที่จะต้องคิดพิจารณาแต่งานหนัก ๆ ล่วงหน้าไป ตามแต่ที่เรายกปัญหาเข้ามาแล้ว ว่า จะต้องตรวจ ต้องทำให้ได้ ทุกอย่าง, ครั้งไหนจะว่า เราจะเลี่ยงพวกเราพวกเขาไปหมดทุกทาง ทุกแห่ง นั้นเราเห็นว่าไม่ควรเลี่ยง ถึงเขาจะมีกฎเกณฑ์กระทำทุกอย่างอะไรออกมาแล้ว ยังหยาบคายผิดกันจากปรกติของเรา ห่างกันและกันไปมาก, แต่ว่า ด้วยความเกี่ยวข้องที่กว้างไกลตามแต่ที่เป็นจริงนั้น ๆ หากเราละเลย จนขาดพ้นไปเสียหมด ก็อาจจะผิด เปรียบก็เหมือนอย่างเรามีลูกมีหลานนั่นเอง ลูกหลานเป็นแต่ตัวทำความเลวทราม ถึงอย่างนั้น เราก็จะทำอย่างไรได้”