เราเป็นริดสีดวงราวๆ10กว่าปี ตอนนี้อายุ24ย่าง25 เราเป็นภายใน แรกๆที่เป็นพอถ่ายหัวกลับเข้าเองไม่มีเจ็บไม่มีถ่ายเป็นเลือด ใช้ชีวิตมาเรื่อยจนอายุเข้า17ปี รู้สึกหัวไม่กลับเข้าเอง ต้องใช้นิ้วดันกลับซึ่งก็ไม่เจ็บไม่ปวด ยอมใช้ชีวิตแบบนี้มาเรื่อย จนรู้สึกลำคานเลยตัดสินใจไปหาหมอ อยากผ่าตัด หมอไม่ผ่าให้ได้แต่ยามาทาน เลยไม่ได้ไปอีก อยู่มาวันหนึ่งอักเสบปวด ก็สารพัดหายา ไม่ว่าจะสมุนไพรพืชที่รักษาริดสีดวง หรือร้านขายยารักษาเฉพาะ ยาทา ใครว่าเคยเป็นใช้หายเราลองมาหมด  แค่บรรเทาไม่เจ็บไม่ปวด แต่สิ่งที่เราต้องการอยากให้หัวมันฟ่อ หรือหยุบลงซึ่งไม่ได้ผลเลย พออายุเขา24อยู่ดีรู้สึกปวดเริ่มมีถ่ายเลือดสด เลยไปหาหมอหมอพบข้างใน3หัว เราแอบตกใจ แล้วเป็นติ่งโผล่1หัว ซึ่งหมอนัดรัดยาง 2ครั้ง 3 หัวที่เป็นข้างใน ปรากฎพบข้างในหายแล้ว แต่หมอไม่ยอมรัดติ่งที่โผล่ และไม่ยอมผ่าตัด ซึ่งเราชอบมีปัญหากับติ่งนี้มาก ไม่ไหวบางทีดื้ออักเสบขึ้นมาเราแทบจะขาดใจ เราใช้ชีวิตแบบดันหัวกลับเอง ไม่เจ็บ เราเลยเลือกถ้าไม่เจ็บเลือกใช้ชีวิตแบบนี้จนตาย ปรากฎว่าคืนนั้นอักเสบปวด นั่งก็ไม่ได้ นอนก็ไม่ได้ เดินวนไปอยู่แต่ห้องจะทำยังไงจะเอายังไง ร้องไห้ด้วยความทรมาน เราเกือบคิดสั่น😥ได้แต่โทรหาแม่ร้องไห้ไม่ไหว หนูปวด เราเริ่มดีขึ้น (คิดในใจได้แต่ขอโทดพ่อกับแม่ที่จะคิดแบบนั่น) พอเช้าเลยไปหาหมอกะทันหัน ให้แม่ไปด้วยไปนัดเจอกันที่โรงพยาบาลไปช่วยคุยกับหมอขอผ่าติ่งนี้ไม่ไหว ปรากฎ ไปเจอผู้ช่วยไม่ได้เจอแพทย์ วันนั้นผู้ป่วยที่ได้คิวนัดเยอะมากเราไปแต่7โมงเช้าได้ตรวจบ่าย4กว่าจะรอเอายา5โมงเย็นพอดี ผู้ช่วยดูรูทวารเอาเครื่องมือยัด เราร้องเจ็บเนื่องจากโดนติ่ง เราพูดขอผ่าได้ไหม เขาบอกจะผ่าไรไม่มีหัว คือออออออ เรางง ไม่มีหัวได้ไง เขาบอกไม่มีจะมาเถียงหมออีก เรากลั้นน้ำตาไม่อยู่ คือเราหวังจะพึ่งหมอ จะมาขอผ่าตัดหรือหมอส่งตัวก็ได้ หมอบอกกลับไม่มีหัวมันหยุบไปแล้ว เห้ยยยยมันเป็นไปไม่ได้ แม่ช่วยพูดแล้ว เราเลยเอารูปที่ถ่ายมาให้ดูตอนที่เราถ่ายมันบวมขนาดนี้ เขาพูดใส่อารมณ์ถ้าบวมขนาดนี้ก็ผ่าไม่ได้ ไม่งั้นมันออกมาเมื่อไหร่ก็มาฉุกเฉินเลย แล้วบอกไม่มีหัวคือไร เอ็ดเราอีกจะร้องทำไม คืออ้าวเจ็บอ่ะปวดอ่ะไม่ไหวไงหวังพึ่งหมอแต่ได้คำตอบแบบนี้ มองหน้าแม่ร้องออกจากห้องตรวจ ไปเอายากินต่อ ประกันสังคมที่จ่ายไปทุกๆเดือนได้แค่นี้จริงๆ เรากลับมาหาข้อมูลโรงพยาบาลที่รับผ่าตัดซึ่งเป็นเอกชน แน่นอนค่าใช้จ่าย 6 หมื่นขึ้น เราเองสู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว  และเราไม่อยากเดือนร้อนเงินที่บ้าน ระหว่างนี้มีแม่เราแม่แฟนแม่เพื่อนหายาต้มมาให้ ไม่ว่าจะว่านทรหด เพชรสังฆาตเราเองกินแบบสับๆกลืนน้ำเช้า-เย็นเลยโดยไม่ห่อกล้วยหรือมะขามเลย กินติดมา3อาทิตย์ ไม่ว่าจะยาหมอก็กินไปด้วยกันซึ่งเราไม่มีอาการดีขึ้นเลย จนมีน้องที่ทำงานแนะนำหมอบ้าน เพราะพ่อของแฟนเคยไปรักษาเมื่อ4-5ปีที่แล้ว ปัจจุบันหายขาดค่ะ เขารักษาโรคนี้โดยเฉพาะ มาเล่าต่อค่ะต่อไปการตัดสินใจของเราค่ะ