เป็นคนทีเขียนเล่าอะไรไม่ค่อยเก่งครับถนัดอ่านเสียมากกว่าแต่มานึกอีกทีเราเองก็ได้อะไรหลายๆอย่างจากการอ่านในเวปพันทิปนี้เลยมาแชร์ประสบการณ์ให้กับใครหลายคนที่กำลังมีความทุกข์กับโรคริดสีดวงครับ
ตัวผมเองเป็นริดสีดวงภายในมา20ปีแล้วตั้งแต่เรียนมหาลัยเมื่อก่อนชอบอ่านหนังสือเวลานั่งถ่าย ทำให้นั่งห้องน้ำนานจนมาวันนึงมีเลือดสดๆไหลออกมาแต่ไม่รู้สึกเจ็บก็ตกใจจึงไปหาหมอทำให้รู่ว่าเราเป็นริดสีดวงภายในเสียแล้ว สมัยนั้นหมอก็ให้ยาเหน็บกับยากินมาก็หายนานๆหลายเดือนถึงจะมีเลือดออกให้เราเห็นเสียทีหรือไม่ถ้าวันไหนไปกินเหล้ากินเบียร์ก็จะเป็นอีกเป็นอยู่แบบนี้มาตลอด หมอเคยแนะนำให้รัดหัวก็ไม่กล้าทำกลัวเจ็บ จนเวลาผ่านล่วงเลยมาเรื่อยๆอาการถ่ายเป็นเลือดก็ถี่ขึ้นจากที่หลายๆเดือนก็มาเป็นเดือนเว้นเดือนมาเป็นอาทิตย์เว้นอาทิตย์จนมาเป็นวันเว้นสองวันทั้งๆที่เราก็เหน็บยากินยา ยาอาหารเสริมหลายตัวที่เคยโฆษณาขายในเวปก็เคยซื้อมากินทั้งนั้นมันก็แค่ช่วยบรรเทาบางตัวก็ไม่ช่วยอะไรเลยก็มี จนมาถึงวันที่ต้องตัดสินใจว่าเราคงต้องรักษาแบบจริงจังแล้วล่ะปล่อยไปแบบนี้ชีวิตไม่มีความสุขเลยวันนึงๆต้องเข้าห้องน้ำ2-3ครั้งจะเดินทางไปไหนก็ไม่สะดวกคอยกังวลอยู่ตลอดเพราะต้องเข้าห้องน้ำบ่อยเวลามีเลือดออกมา อีกอย่างที่ก้นตอนนี้ก็เริ่มมีก้อนเนื้อยื่นๆออกมาบ้างแล้วก็กังวลว่าคงเข้าระยะที2ที่3ของริดสีดวงภายในเสียแล้ว ตัดสินใจจะไปหาหมอก็เข้าเวปพันทิปนี่ล่ะครับจนไปพบบทความของท่านนึงเขียนไว้ว่าไปรักษากับคุณหมอท่านนึงมาชื่อ คุณหมอธีรสันติ์ ตันติเตมิทท่านอยู่ที่โรงพยาบาลพญาไท2 ไม่เจ็บอย่างทีคิดก็เลยตัดสินใจว่าจะรักษาริดสีดวงกับคุณหมอท่านนี้แหละเนื่องจากส่วนตัวกลัวเจ็บจากการรักษามากเนื่องจากเคยอ่านประสบการณ์ที่หลายคนเขียนมามีทั้งเจ็บมากมีทั้งต้องผ่าตัดซ้ำมีทั้งถ่ายไม่ออกเยอะไปหมด เมื่อตัดสินใจได้ว่าจะรักษากับคุณหมอธีรสันติ์ ก็โทรศัพท์ไปทีรพ.พญาไท2 คุณหมออยู่ทีตึกA ชั้น4 ก็นัดวันเข้าพบคุณหมอเมือวันเสาร์ที่13/1/67ช่วงบ่าย ถึงเวลานัดก็ขึ้นมาทีชั้น4เลยแจ้งพยาบาลและยื่นบัตรประชาชนให้สักพักก็ได้เข้าพบคุณหมอ คุณหมอถามอาการความเป็นมาว่าเป็นอย่างไรเป็นมานานแค่ไหนแล้วเคยรักษาอย่างไรมาบ้างจากนั้นก็ให้ขึ้นเตียงตรวจถอดกางเกงและทำการตรวจด้วยนิ้วพร้อมกับถามผมตลอดว่าเป็นอย่างไรบ้างเจ็บมั้ยขั้นตอนตรวจต่อไปคุณหมอจะใช้อุปกรณ์ตรวจที่เป็นแท่งพลาสติกผมบอกว่าไม่ใช้อุปกรณ์ได้มั้ยครับกลัวเจ็บมากๆคุณหมอก็ใจดีมากๆครับตกลงแล้วแต่คนไข้เลย สรุปคุณหมอได้ใช้แค่นิ้วทำการตรวจแค่นั้น จากนั้นก็มานั้งคุยกันคุณหมออธิบายถึงลักษณะของริดสีดวงที่ผมเป็นอยูู่่และวิธีการรักษา1-2'-3 ผมก็บอกคุณหมอไปว่าแล้วแต่คุณหมอจะพิจารณาเลยครับผมขอแค่อย่างเดียวขอให้เจ็บน้อยที่สุดหลังรักษาก็พอและเนื่องจากผมมีอาการเลือดออกมานานคุณหมอเลยแนะนำว่าส่องกล้องดูลำไส้ทีเดียวเลยมั้ยเนื่องจากผมเองอายุก็ใกล้50แล้วจะได้คัดกรองมะเร็งลำไส้ใหญ่ไปเลยผมก็ตอบตกลงดีเสียอีกจะได้เคลียร์ๆให้จบๆไปไม่ต้องมากังวลในภายหลัง คุณหมอถามว่าจะเอายาระบายไปกินเองแล้วนัดผ่าวันจันทร์หรือจะนอนรพ.แล้วผ่าวันอาทิตย์เลย ผมบอกนอนรพ.ผ่าวันอาทิตย์เลยครับไหนๆก็จะทำแล้วทำเร็วๆเลยก็ดี คือขอบอกเลยครับนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆสำหรับการเข้าห้องผ่าตัดคือกลัวว่าถ้ากลับไปแล้วมาใหม่กลัวตัวเองเปลี่บนใจ จากนั้นก็ดำเนินการตามขั้นตอนเลยครับเจาะเลือด ตรวจคลื่นหัวใจ เอกซเรย์ปอดเสร็จแล้วพยาบาลก็พาไปยังห้องพัก จากนั้นประมาณบ่าย3โมงพยาบาลก็นำยาระบายมาให้เป็นน้ำใส่เหยือกมา2ลิตรเราต้องดื่มให้หมดภายใน2ชม.กับยาอีก2แก้วล็กๆกินหลังจากกินยาในเหยือกหมดแล้ว ก็จ้ดจัดไปครับ 2ลิตรกับ2แก้วเล็กรู้เรื่องเลยครับถ่ายยาวๆเลย ออ.ก่อนทานยาระบายพยาบาลนำยาแก้คลื่นไส้อาเจียนมาฉีดให้ก่อนฉีดทางเข็มที่คาไว้ตอนเจาะเลือดนั่นแหละครับ เช้าวันอาทิตย์นัดผ่า7โมงเช้าตื่นมาอาบน้ำกับยาฆ่าเชื้อเปลี่ยนชุดจากชุดรพ.มีเสื้อกางเกงเป็นเสื้อตัวเดียวยาวๆผูกเชือกเฉพาะด้านหลังมีรถเข็นแบบนั่งมีพนักพิงมีเข็มขัดรัดเอวมารับไปส่งยังห้องผ่าตัดมีน้องพยาบาลเดินไปส่งเป็นเพื่อนด้วยระหว่างเข็นผมไปน้องผู้ชายที่เข็นจะคอยเอาใจใส่ตลอด มาถึงห้องผ่าตัดในใจก็เริ่มหวั่นเล็กๆเพราะเป็นครั้งแรกจริงๆ
ในห้องผ่าต้ดน้องๆพยาบาลใจดีมากๆครับรู้ว่าเป็นครั้งแรกของผมก็ชวนคุยคอยอำนวยความสะดวกต่างๆด้วยอัธยาศัยอย่างดีอันนี้ขอชื่นชมเลยครับผมนอนรอบนเตียงผ่าตัดแป๊ปเดียวคุณหมอก็เข้ามาทักทายกันนิดนึงชวนคุยให้ผ่อนคลายความกังวล พยาบาลก็นำออกซิเจนมาใส่จมูกจัดท่าให้นอนตะแคงท่าเดียวกับตอนที่คุณหมอตรวจก้นดูริดสีดวงสักแป๊บเดียวครับหลับไปเลย มาตื่นอีกทีก็ห้องพักฟื้นแล้ว รู้สึกแปล๊บๆตึงๆหน่วงๆที่ก้นแต่ไม่มากพอทนได้ นอนอยู่ตรงนั้นสักพักใหญ่ๆพยายาลก็พามาส่งที่ห้อง ออกจากห้องไป7โมงกลับมาถึงห้อง10โมง คืนแรกผ่านไปได้รับทั้งยาฉีดและยากินมีพยาบาลมาคอยวัดไข้วัดความดันเป็นระยะ ๆถามว่าปวดมั้ยหลังผ่าตัดตอบว่าปวดหน่วงๆครับแต่ทนได้ไม่ได้รู้สึกปวดมากมายแต่อย่างใดครับ วันจันทร์คุณหมอเข้ามาดูอาการพร้อมกับนำรูปหัวริดสีดวงที่ผ่าออกมาให้ดูด้วยของผมมีอยู่3หัวคุณหมอเอาออกให้หมดเลยด้วยวิธีใช้เครื่องตัดเย็บอัตโนมัติคุณหมอบอกว่าริดสีดวงที่ผมเป็นใช้วิธีนี้ดีที่สุดเจ็บน้อยและตัดหัว ริดสีดวงออกได้หมด ในลำไส้ใหญ่ผลส่องกล้องลำไส้ใหญ่ก็เคลียร์ไม่มีติ่งเนื้อที่จะต้องกลัวว่าจะกลายเป็นมะเร็ง โล่งใจไปครับ คุณหมอถามว่าจะกลับบ้านเลยก็ได้นะเดี๋ยวหมอนัดมาดูอาการเอายาไปกินที่บ้านคุณหมอให้นามบัตรให้Id lineไว้สามารถโทรมาหรือถามทางlineได้ตลอดแต่ผมบอกว่าขอนอนอีกสักคืนขอเอาชัวร์ๆไว้ก่อน5555. วันอังคารหลังจากพบคุณหมอแล้วก็กลับมาบ้านอาการเจ็บหลังผ่ามีแต่ทนได้คือจะรู้สึกปวดหน่วงๆแปล๊บๆโดยเฉพาะเวลาขมิบก้น แต่ทีกังวลคือจะถ่ายวันไหนอย่างไรจะเจ็บมั้ยคิดเยอะครับอาจจะเพราะหาข้อมูลอ่านก่อนผ่ามาเยอะไป5555.จนในที่สุดวันที่ต้องถ่ายครั้งแรกหลังจากผ่าตัดก็มาถึง ตึ4ครึ่งของวันพุธหรือวันที่3หลังผ่าตัดรู้สึกว่าต้องถ่ายล่ะ อยากจะบอกว่าอาการเจ็บแผลหลังผ่าเมื่อเทียบกับต้องถ่ายครั้งแรกนี่คนล่ะเรื่ื่องเลย 5555.สุดๆอึออกยากมากเหนียวติดก้นต้องคอยใช้ทิชชู่จับดึงออกจากก้นมันบรรยายไม่ถูกครับกับอาการปวดหน่วงๆแปล๊บๆที่ก้นพร้อมปวดถ่ายสุดๆไปเลยครับวันนั้นทั้งวันจนถึงเย็นเวียนเข้าออกห้องน้ำตลอดจนถึงเย็นถึงค่อยๆดีขึ้น วันนี้วันที่ี่4แล้วครับวันนี้เข้าถ่ายไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่แล้วเข้าถ่ายแค่3ครั้งอาการตึงๆเจ็บๆในก้นก็ลดลงไปมากแล้วครับ คิดว่าน่าจะหายดีขึ้นในทุกๆวันหลังจากนี้ วันเสาร์ี่มีนัดตามอาการกับคุณหมอไว้มาอัพเดทให้อ่านกันอีกครั้งครับ ท่านใดที่มีอาการริดสีดวงอยู่การผ่าตัดไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดครับ
สิ้นสุดเสียทีกับริดสีดวงภายใน
เป็นคนทีเขียนเล่าอะไรไม่ค่อยเก่งครับถนัดอ่านเสียมากกว่าแต่มานึกอีกทีเราเองก็ได้อะไรหลายๆอย่างจากการอ่านในเวปพันทิปนี้เลยมาแชร์ประสบการณ์ให้กับใครหลายคนที่กำลังมีความทุกข์กับโรคริดสีดวงครับ
ตัวผมเองเป็นริดสีดวงภายในมา20ปีแล้วตั้งแต่เรียนมหาลัยเมื่อก่อนชอบอ่านหนังสือเวลานั่งถ่าย ทำให้นั่งห้องน้ำนานจนมาวันนึงมีเลือดสดๆไหลออกมาแต่ไม่รู้สึกเจ็บก็ตกใจจึงไปหาหมอทำให้รู่ว่าเราเป็นริดสีดวงภายในเสียแล้ว สมัยนั้นหมอก็ให้ยาเหน็บกับยากินมาก็หายนานๆหลายเดือนถึงจะมีเลือดออกให้เราเห็นเสียทีหรือไม่ถ้าวันไหนไปกินเหล้ากินเบียร์ก็จะเป็นอีกเป็นอยู่แบบนี้มาตลอด หมอเคยแนะนำให้รัดหัวก็ไม่กล้าทำกลัวเจ็บ จนเวลาผ่านล่วงเลยมาเรื่อยๆอาการถ่ายเป็นเลือดก็ถี่ขึ้นจากที่หลายๆเดือนก็มาเป็นเดือนเว้นเดือนมาเป็นอาทิตย์เว้นอาทิตย์จนมาเป็นวันเว้นสองวันทั้งๆที่เราก็เหน็บยากินยา ยาอาหารเสริมหลายตัวที่เคยโฆษณาขายในเวปก็เคยซื้อมากินทั้งนั้นมันก็แค่ช่วยบรรเทาบางตัวก็ไม่ช่วยอะไรเลยก็มี จนมาถึงวันที่ต้องตัดสินใจว่าเราคงต้องรักษาแบบจริงจังแล้วล่ะปล่อยไปแบบนี้ชีวิตไม่มีความสุขเลยวันนึงๆต้องเข้าห้องน้ำ2-3ครั้งจะเดินทางไปไหนก็ไม่สะดวกคอยกังวลอยู่ตลอดเพราะต้องเข้าห้องน้ำบ่อยเวลามีเลือดออกมา อีกอย่างที่ก้นตอนนี้ก็เริ่มมีก้อนเนื้อยื่นๆออกมาบ้างแล้วก็กังวลว่าคงเข้าระยะที2ที่3ของริดสีดวงภายในเสียแล้ว ตัดสินใจจะไปหาหมอก็เข้าเวปพันทิปนี่ล่ะครับจนไปพบบทความของท่านนึงเขียนไว้ว่าไปรักษากับคุณหมอท่านนึงมาชื่อ คุณหมอธีรสันติ์ ตันติเตมิทท่านอยู่ที่โรงพยาบาลพญาไท2 ไม่เจ็บอย่างทีคิดก็เลยตัดสินใจว่าจะรักษาริดสีดวงกับคุณหมอท่านนี้แหละเนื่องจากส่วนตัวกลัวเจ็บจากการรักษามากเนื่องจากเคยอ่านประสบการณ์ที่หลายคนเขียนมามีทั้งเจ็บมากมีทั้งต้องผ่าตัดซ้ำมีทั้งถ่ายไม่ออกเยอะไปหมด เมื่อตัดสินใจได้ว่าจะรักษากับคุณหมอธีรสันติ์ ก็โทรศัพท์ไปทีรพ.พญาไท2 คุณหมออยู่ทีตึกA ชั้น4 ก็นัดวันเข้าพบคุณหมอเมือวันเสาร์ที่13/1/67ช่วงบ่าย ถึงเวลานัดก็ขึ้นมาทีชั้น4เลยแจ้งพยาบาลและยื่นบัตรประชาชนให้สักพักก็ได้เข้าพบคุณหมอ คุณหมอถามอาการความเป็นมาว่าเป็นอย่างไรเป็นมานานแค่ไหนแล้วเคยรักษาอย่างไรมาบ้างจากนั้นก็ให้ขึ้นเตียงตรวจถอดกางเกงและทำการตรวจด้วยนิ้วพร้อมกับถามผมตลอดว่าเป็นอย่างไรบ้างเจ็บมั้ยขั้นตอนตรวจต่อไปคุณหมอจะใช้อุปกรณ์ตรวจที่เป็นแท่งพลาสติกผมบอกว่าไม่ใช้อุปกรณ์ได้มั้ยครับกลัวเจ็บมากๆคุณหมอก็ใจดีมากๆครับตกลงแล้วแต่คนไข้เลย สรุปคุณหมอได้ใช้แค่นิ้วทำการตรวจแค่นั้น จากนั้นก็มานั้งคุยกันคุณหมออธิบายถึงลักษณะของริดสีดวงที่ผมเป็นอยูู่่และวิธีการรักษา1-2'-3 ผมก็บอกคุณหมอไปว่าแล้วแต่คุณหมอจะพิจารณาเลยครับผมขอแค่อย่างเดียวขอให้เจ็บน้อยที่สุดหลังรักษาก็พอและเนื่องจากผมมีอาการเลือดออกมานานคุณหมอเลยแนะนำว่าส่องกล้องดูลำไส้ทีเดียวเลยมั้ยเนื่องจากผมเองอายุก็ใกล้50แล้วจะได้คัดกรองมะเร็งลำไส้ใหญ่ไปเลยผมก็ตอบตกลงดีเสียอีกจะได้เคลียร์ๆให้จบๆไปไม่ต้องมากังวลในภายหลัง คุณหมอถามว่าจะเอายาระบายไปกินเองแล้วนัดผ่าวันจันทร์หรือจะนอนรพ.แล้วผ่าวันอาทิตย์เลย ผมบอกนอนรพ.ผ่าวันอาทิตย์เลยครับไหนๆก็จะทำแล้วทำเร็วๆเลยก็ดี คือขอบอกเลยครับนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆสำหรับการเข้าห้องผ่าตัดคือกลัวว่าถ้ากลับไปแล้วมาใหม่กลัวตัวเองเปลี่บนใจ จากนั้นก็ดำเนินการตามขั้นตอนเลยครับเจาะเลือด ตรวจคลื่นหัวใจ เอกซเรย์ปอดเสร็จแล้วพยาบาลก็พาไปยังห้องพัก จากนั้นประมาณบ่าย3โมงพยาบาลก็นำยาระบายมาให้เป็นน้ำใส่เหยือกมา2ลิตรเราต้องดื่มให้หมดภายใน2ชม.กับยาอีก2แก้วล็กๆกินหลังจากกินยาในเหยือกหมดแล้ว ก็จ้ดจัดไปครับ 2ลิตรกับ2แก้วเล็กรู้เรื่องเลยครับถ่ายยาวๆเลย ออ.ก่อนทานยาระบายพยาบาลนำยาแก้คลื่นไส้อาเจียนมาฉีดให้ก่อนฉีดทางเข็มที่คาไว้ตอนเจาะเลือดนั่นแหละครับ เช้าวันอาทิตย์นัดผ่า7โมงเช้าตื่นมาอาบน้ำกับยาฆ่าเชื้อเปลี่ยนชุดจากชุดรพ.มีเสื้อกางเกงเป็นเสื้อตัวเดียวยาวๆผูกเชือกเฉพาะด้านหลังมีรถเข็นแบบนั่งมีพนักพิงมีเข็มขัดรัดเอวมารับไปส่งยังห้องผ่าตัดมีน้องพยาบาลเดินไปส่งเป็นเพื่อนด้วยระหว่างเข็นผมไปน้องผู้ชายที่เข็นจะคอยเอาใจใส่ตลอด มาถึงห้องผ่าตัดในใจก็เริ่มหวั่นเล็กๆเพราะเป็นครั้งแรกจริงๆ
ในห้องผ่าต้ดน้องๆพยาบาลใจดีมากๆครับรู้ว่าเป็นครั้งแรกของผมก็ชวนคุยคอยอำนวยความสะดวกต่างๆด้วยอัธยาศัยอย่างดีอันนี้ขอชื่นชมเลยครับผมนอนรอบนเตียงผ่าตัดแป๊ปเดียวคุณหมอก็เข้ามาทักทายกันนิดนึงชวนคุยให้ผ่อนคลายความกังวล พยาบาลก็นำออกซิเจนมาใส่จมูกจัดท่าให้นอนตะแคงท่าเดียวกับตอนที่คุณหมอตรวจก้นดูริดสีดวงสักแป๊บเดียวครับหลับไปเลย มาตื่นอีกทีก็ห้องพักฟื้นแล้ว รู้สึกแปล๊บๆตึงๆหน่วงๆที่ก้นแต่ไม่มากพอทนได้ นอนอยู่ตรงนั้นสักพักใหญ่ๆพยายาลก็พามาส่งที่ห้อง ออกจากห้องไป7โมงกลับมาถึงห้อง10โมง คืนแรกผ่านไปได้รับทั้งยาฉีดและยากินมีพยาบาลมาคอยวัดไข้วัดความดันเป็นระยะ ๆถามว่าปวดมั้ยหลังผ่าตัดตอบว่าปวดหน่วงๆครับแต่ทนได้ไม่ได้รู้สึกปวดมากมายแต่อย่างใดครับ วันจันทร์คุณหมอเข้ามาดูอาการพร้อมกับนำรูปหัวริดสีดวงที่ผ่าออกมาให้ดูด้วยของผมมีอยู่3หัวคุณหมอเอาออกให้หมดเลยด้วยวิธีใช้เครื่องตัดเย็บอัตโนมัติคุณหมอบอกว่าริดสีดวงที่ผมเป็นใช้วิธีนี้ดีที่สุดเจ็บน้อยและตัดหัว ริดสีดวงออกได้หมด ในลำไส้ใหญ่ผลส่องกล้องลำไส้ใหญ่ก็เคลียร์ไม่มีติ่งเนื้อที่จะต้องกลัวว่าจะกลายเป็นมะเร็ง โล่งใจไปครับ คุณหมอถามว่าจะกลับบ้านเลยก็ได้นะเดี๋ยวหมอนัดมาดูอาการเอายาไปกินที่บ้านคุณหมอให้นามบัตรให้Id lineไว้สามารถโทรมาหรือถามทางlineได้ตลอดแต่ผมบอกว่าขอนอนอีกสักคืนขอเอาชัวร์ๆไว้ก่อน5555. วันอังคารหลังจากพบคุณหมอแล้วก็กลับมาบ้านอาการเจ็บหลังผ่ามีแต่ทนได้คือจะรู้สึกปวดหน่วงๆแปล๊บๆโดยเฉพาะเวลาขมิบก้น แต่ทีกังวลคือจะถ่ายวันไหนอย่างไรจะเจ็บมั้ยคิดเยอะครับอาจจะเพราะหาข้อมูลอ่านก่อนผ่ามาเยอะไป5555.จนในที่สุดวันที่ต้องถ่ายครั้งแรกหลังจากผ่าตัดก็มาถึง ตึ4ครึ่งของวันพุธหรือวันที่3หลังผ่าตัดรู้สึกว่าต้องถ่ายล่ะ อยากจะบอกว่าอาการเจ็บแผลหลังผ่าเมื่อเทียบกับต้องถ่ายครั้งแรกนี่คนล่ะเรื่ื่องเลย 5555.สุดๆอึออกยากมากเหนียวติดก้นต้องคอยใช้ทิชชู่จับดึงออกจากก้นมันบรรยายไม่ถูกครับกับอาการปวดหน่วงๆแปล๊บๆที่ก้นพร้อมปวดถ่ายสุดๆไปเลยครับวันนั้นทั้งวันจนถึงเย็นเวียนเข้าออกห้องน้ำตลอดจนถึงเย็นถึงค่อยๆดีขึ้น วันนี้วันที่ี่4แล้วครับวันนี้เข้าถ่ายไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่แล้วเข้าถ่ายแค่3ครั้งอาการตึงๆเจ็บๆในก้นก็ลดลงไปมากแล้วครับ คิดว่าน่าจะหายดีขึ้นในทุกๆวันหลังจากนี้ วันเสาร์ี่มีนัดตามอาการกับคุณหมอไว้มาอัพเดทให้อ่านกันอีกครั้งครับ ท่านใดที่มีอาการริดสีดวงอยู่การผ่าตัดไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดครับ