สวัสดีครับ ผมอายุ 25 ปี และนี่คือ ประสบการณ์การผ่าตัดริดสีดวงที่ผมอยากแชร์ เผื่อใครกำลังคิดจะผ่า… ขอให้คุณคิดให้ดี! เพราะมันไม่ได้ง่ายหรือจบสวยเหมือนที่คิด ความเจ็บปวดและการฟื้นตัวมัน โหดกว่าที่คุณคาดแน่นอน!
_________________
ต้นเหตุของฝันร้าย – ริดสีดวงแตก! 🩸

ผมเป็นริดสีดวงมาสักพัก มีติ่ง 3 ติ่ง ซึ่งกวนใจบ้าง แต่ยังใช้ชีวิตได้ปกติ จนกระทั่งวันหนึ่ง…มันแตก! 😱

สาเหตุมาจาก ผมท้องเสียหนักมากหลังจากกินอาหารทะเล คิดว่าติ่งริดสีดวงโดนบีบจากแรงเบ่งในช่วงท้องเสีย ผลคือ เลือดสดไหลออกจากก้นไม่หยุด แม้ว่าผมจะไม่ได้ถ่าย

แรกๆ ผมคิดว่าเดี๋ยวมันคงหยุดเอง แต่หลายวันผ่านไป เลือดยังไหลอยู่ ผมเลยตัดสินใจไปหาหมอ
_________________
หมอบอกให้ผ่า – ตัดสินใจผิดหรือเปล่า? 🤔

หมอใช้เครื่องมือส่องรูก้น (เจ็บมาก!) แล้วบอกว่า "ต้องผ่าแล้วนะ เอาให้จบๆ ไปเลย"

ตอนนั้นผมไม่มีความรู้เรื่องการรักษา ไม่รู้ว่ามีทางเลือกอื่นมั้ย ด้วยความกลัวและอยากหาย ผมก็ตอบตกลงไป… นั่นคือจุดเริ่มต้นของฝันร้ายที่แท้จริง
_________________
วันผ่าตัด – จุดเปลี่ยนของชีวิต 🏥

เช้าวันผ่าตัด งดน้ำ งดอาหาร และถูกพาเข้าห้องผ่าตัด ในสภาพเปลือย มีแค่ผ้าห่มบางๆ ปกปิด

กระบวนการผ่าตัด

🔹 ผมถูกฉีดยาบล็อกหลัง ทำให้ตั้งแต่เอวลงไปไม่มีความรู้สึก
🔹 อยู่ใน ท่าคลอดลูก (ขากางออก แขนกาง)
🔹 มีบุคลากรทางการแพทย์ 8-9 คนล้อมรอบ
🔹 มีการให้ น้ำเกลือ+ยาฆ่าเชื้อ ผ่านทางเส้นเลือด

ผ่านไป 1 ชั่วโมง การผ่าตัดเสร็จ ผมถูกย้ายไปพักฟื้น ทุกอย่างดูเหมือนจะโอเค…

จนกระทั่งฤทธิ์ยาชาหมดลง! 😭
_________________
คืนแรกหลังผ่า – นรกบนดิน 🔥

5-6 ชั่วโมงหลังผ่า ผมเริ่มรู้สึกตัว และนี่คือจุดที่ผมรู้ว่า…ผ่าตัดริดสีดวงมันโหดแค่ไหน!

💥 ความเจ็บระดับ 10/10 (เหมือนมีมีดกรีดก้นตลอดเวลา)
💥 ปวดฉี่ แต่ฉี่ไม่ได้ เพราะยาชายังมีผล
💥 ปวดอึ แต่ขยับไม่ได้ ความรู้สึกเหมือนมีระเบิดอยู่ในก้น

หมอให้ ยาแก้ปวดทางหลอดเลือด (น่าจะเป็นมอร์ฟีน) แต่ขอโทษนะครับ… มันยังเจ็บเกินกว่ามอร์ฟีนจะเอาอยู่! 😭

พอฤทธิ์ยาแก้ปวดหมด พยาบาลไม่ให้ยาเพิ่ม เพราะมันเป็นสารเสพติด ทำให้ผมต้องทนกับความเจ็บแบบสุดๆ ไปทั้งคืน
_________________
ช่วงฟื้นตัว – ความทรมานที่ยังไม่จบ 😵

วันต่อมา หมอให้กลับบ้าน พร้อมยากองโต

ยาแก้ปวด ยาห้ามเลือด ยาบำรุงหลอดเลือด

🎯 แต่เรื่องโหดยังไม่จบ!

🩸 7 วันแรก: นรกของจริง

อึครั้งแรก = เอามีดกรีดก้น!! 🔪😫

รู้สึกถึง เส้นไหมที่เย็บรอบรูทวาร

ต้องนอนพัก 14 วันเต็ม กินแต่อาหารอ่อน

🩸 วันที่ 7: เกือบเป็นลมเพราะเสียเลือดเยอะ!
ผมไปเข้าห้องน้ำแล้วพบว่า…
มีลิ่มเลือด+มูกเลือดออกมา ขนาดประมาณ 2 กำปั้น! 😨

หน้าซีด ตัวเย็น รู้สึกเหมือนเลือดไหลออกเยอะมาก

รีบแจ้งหมอ หมอบอกว่า เป็นเรื่องปกติของแผลที่สมานตัว (แต่ขอบอกเลยว่า "โคตรน่ากลัว!")

ถ้าเลือดออกเยอะ ให้รีบไปหาหมอเพื่อฉีดยาห้ามเลือด ไม่งั้นคุณอาจเสียเลือดเยอะจนหน้ามืด
_________________
14 วันผ่านไป – ผมยังไม่รอด! 😰

คิดว่าพอครบ 14 วันแล้วจะจบใช่ไหม? ไม่เลยครับ…

💢 หมอตัดสินใจ เหลือติ่งริดสีดวงไว้บางส่วน ทำให้ผมยังเดินลำบาก นั่งก็ยังเจ็บ (ส่วนตัวคิดว่าถ้าตัดหมด คงกลั้นอึไม่ได้)
💢 ถ่ายอุจจาระยังคงเจ็บ (แต่เบาลง)
💢 ต้องกินอาหารอ่อน และดูแลตัวเองสุดๆ

แต่มีอีก ปัญหาใหญ่ที่ผมไม่เคยคิดมาก่อน…

อึไม่ออก! ต้องใช้ยาสวนทวาร แต่ระวังให้ดี! 🚨

ช่วงแรกๆ ผมมีปัญหา อึไม่ออก เพราะกลัวเจ็บ เลยต้องใช้ ยาสวนทวาร ช่วย

⚠️ คำเตือน!
อย่าใช้ยาสวนที่ความเข้มข้นสูงเกินไป เช่น 15% เพราะผมลองมาแล้ว… มันโคตรแสบ! 😭🔥

✅ ควรใช้แบบอ่อนๆ (ประมาณ 5-10%) พอช่วยให้ถ่ายง่ายขึ้น โดยไม่ทรมานเกินไป
_________________
บทเรียนสำคัญ – ถ้ายังไม่หนัก อย่าผ่า! 🙏
_________________
"การผ่าตัดริดสีดวงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ!"
✔️ ถ้ายังไม่หนัก ให้ดูแลริดสีดวงให้ดี
✔️ อย่านั่งนานเกินไป โดยเฉพาะในห้องน้ำ
✔️ กินอาหารที่ช่วยให้ถ่ายง่าย เช่น ผัก ผลไม้ น้ำมันมะพร้าว
✔️ ลองทำ IF (กินแค่ 1-2 มื้อต่อวัน) อาจช่วยลดโอกาสเกิดริดสีดวง
_________________

สรุป: คุ้มไหมกับการผ่าตัด? 🤔

หลังจากผ่าน 14 วันอันแสนทรมาน ผมแทบจะเสพติดยาแก้ปวดไปเลย! 😭

ถ้าคุณยังมีทางเลือกอื่น เช่น การปรับพฤติกรรม ขอให้ลองก่อน! เพราะ…
🚨 การผ่าตัดริดสีดวงมันเจ็บกว่าที่คิด และการฟื้นตัวใช้เวลานานมาก!

👉 ดูแลริดสีดวงให้ดี เพราะถ้าถึงวันที่ต้องผ่า… คุณจะเข้าใจว่าผมพูดจริง! 😢