สวัสดีคะ กระทู้นี้มีความตั้งใจสำหรับผู้ที่มีปัญหาริดสีดวงระยะอักเสบ และกำลังหาทางออกในการรักษาคะ .... เริ่มประเด็นนะคะ เราเป็นริดสีดวงตั้งแต่อายุ 18 ตอนนี้อายุ 40 นะ แต่ตลอดระยะเวลาที่เป็นคือไม่มีปัญหาอะไรกับนางเลยนะ อยู่กับนางได้ตลอด จนกระทั่งปลายเดือนมกราคม 2567 น้องอักเสบ ต้องบอกว่าเราเป็นริดสีดวงชนิด บานทะโรค จะมีลักษณะแบบบานรอบรูทวานเลย ซึ่งคราวนี้มันอักเสบบวมปูด สีดำๆแดงๆม่วงๆบอกไม่ถูก แต่น่ากลัวมากชนิดที่ปริ้นออกมานอกรูตูด และไม่สามารถนำนางกลับเข้าที่เดิมได้ ปัญหาเกิดขึ้นคือปวดแสบปวดร้อน เจ็บมากๆ จะนั่งก็ไม่ได้ จะเดินก็เจ็บ ยาที่เคยกินมาตลอดก็ไม่ได้ผล เราไปหาหมอ รพ.มหานครนครศรีธรรมราช คุณหมอก็ได้ให้ยามาทาน และเราก็รักษาควบคู่กับยาบ้านๆ ยาสมุนไพรด้วยนะ ทั้งฟ้าทลายโจร ยาหม้อ ยาต้ม แต่ไม่มีอาการดีขึ้นเลยเจ็บมาก
5 กพ.67 เราเจ็บทานไม่ไหมแล้ว ให้พ่อขับรถพาไปหาหมอ รพ.เอกชน ชื่อดัง เพื่อหวังว่าจะได้รับการผ่าตัดริดสีดวงทันที่ที่ไปถึง ผลก็เมื่อไปถึง เจ้าหน้าที่ดูแลเราอย่างดี จนได้พบคุณหมอศัลยกรรม คุณหมอดูแล้วบอกว่าไม่สามารถผ่าให้ได้เนื่องจากริดสีดวงอักเสบเยอะมาก ให้เรารักษาให้หายอักเสบก่อน แล้วค่อยกลับมา ไอ้ตัวเราก็ท้อนะเพราะเราเจ็บมากแล้วรักษามาหลายวันแล้วมันไม่อักเสบ จะให้ทำอย่างไรเจ็บจะตายแล้ว สุดท้ายก็ออกจาก รพ.เอกชนชื่อดัง โดย รพ.ดังกล่าวไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆเลย
หลังกลับจาก รพ.เอกชนดังกล่าว เราก็กลับบ้าน พยายามเอาน้องนางกลับเขาที่เดิมให้ได้ ก็ทำไม่ได้เจ็บระบมสุดๆ ไม่รู้จะบรรยายความเจ็บอย่างไร สุดท้ายยอมจำนน รีบกินข้าว และบอกให้พ่อช่วยขับรถไปส่ง รพ. เข้าฉุกเฉินเลย เพราะทนความเจ็บปวดแสบปวดร้อนไม่ไหวแล่ว ความเจ็บประมาณเหมือนใครเอาถ่านไฟปิ้งย่าร้อนๆมาจี้ที่รูตูดตลอดเวลา ไปถึงห้องฉุกเฉินเราร้องด้วยความเจ็บปวด เวลา 15.30 ได้ จังหวะนั้นไม่อายแล้วคะ เจ็บ ระหว่างที่อยู่ห้องฉุกเฉินเราก็นอนร้องไปด้วย พยาบาลก็มาถามอาการตลอดเวลา และก็ดูริดสีดวง ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าอักเสบมาก ขนาดใหญ่ด้วย ซึ่งพบาบาลก็ถามว่าทำไมปล่อยให้อักเสบขนาดนี้คะ อันตรายนะ (คือเราไม่ได้อยากปลอดให้อักเสบ ก็เราอยู่กับนางได้ตั้งนาน แต่พอนางอักเสบแล้วคือเจ็บมาก) จนสุดท้ายหมอก็ยอมให้เราผ่านะ เจ้าหน้าที่พาเราไปห้องรวมหญิง เพื่อรอผ่าตอน 2 ทุ่มครึ่ง ระหว่างที่พอผ่าพยาบาลจะเจาะเลือดไปตรวจ เจาะน้ำเกลือ และถามอาหารที่กินนั้นวันนั้น
ถึงเวลาต้องผ่า เป็นการบล็อคหลัง และผ่าตัดโดยเรานอนคว่ำหน้านะ รอบตัวมีหมอวิสัญญี พี่พยาบาล และคุณหมอ รวมประมาณ 7 คนได้คะ คุณหมอเข้ามาตรวจสอบอาการชาของเราก่อนดำเนินการผ่า หมอบอกว่าอักเสบเยอะนะคะ หมอดูก่อนนะว่ามีกี่หัว หมอดูให้และบอกว่ามี 3 หัวที่อักเสบเยอะ และหัวอื่นๆที่ไม่อักเสบด้วย แต่หมอจะเอาออกให้เฉพาะ 3 หัวที่อักเสบนะ ซึ่งสูงสุดที่เอาออกได้คือ 3 หัวนะ ไม่เช่นนั้นรูทวารจะตีบ ระหว่างผ่าหมอบอกว่าหมอใส่โฟมแท่งเข้าไปเพื่อห้ามเลือด 1 แท่งนะ เมื่อคนไข้ขี้ก็จะออกมาพร้อมกับขี้นะคะ เราก็รับทราบคะ หมอใช้เวลาในการผ่า 20 นาทีได้ ซึ่งตลอดการผ่าไม่เจ็บเลยคะ เพราะบล็อคหลัง ผ่าเสร็จเจ้าหน้าที่เข็นเรามาไว้ที่ต้องพักเพื่อสังเกตุอาการ ประมาณ 1 ชม. เจ้าหน้าที่ก็เข็นเรามาที่ห้องรวมต่อ ในระหว่างนี้สามีเราก็จองห้องพิเศษให้ ซึ่งได้ห้องพอดีเลย เราเลยได้ย้ายไปห้องพิเศษในเวลาต่อมา
24.00 น. เราได้เข้าพักห้องพิเศษ ตลอดทั้งคืนเราก็นอนไม่หลับทั้งที่ไม่ได้ปวดแผลใดๆเลย จนประมาณตี5 เริ่มปวดแผลของจริงแล้ว ปวดมากแต่ยังน้อยกว่าริดสีดวงอักเสบ ก็ทนไป เอาวะสู้ๆ อย่างน้อยเราก็ไม่มีน้องนางอีกแล้ว ประมาณ 8.00 น. คุณหมอเข้ามาเยี่ยม เพิ่งได้เห็นหน้าคุณหมอผู้ช่วยชีวิตเราครั้งแรก หมอผู้หญิง อายุไม่เยอะน่าจะ 35 พยาบาลเรียกอาจารย์หมอ คุณหมอบอกว่าจะเจ็บหน่อยนะ เพราะอักเสบเยอะ และผ่าออก 3 หัวด้วย หมอเตรียมมอฟีนไว้ให้แล้ว ถ้าปวดปากบอกพยาบาลได้เลยนะ และก็ถ้าปวดถ่าย ถ่ายได้เลย แต่ห้ามเบ่งเด็ดขาด ถ่ายเมื่อไหร่ก็กลับบ้านได้ คุณหมอก็ไปดูคนไข้ห้องอื่นอีก วันที่ 6 กพ.67 นี้ เราก็ใช้ชีวิตให้ รพ.แบบปวดแผล ซึ่งก็ทนไม่ขอมอฟีน จนประมาณ 13.00 ได้ ปวดขี้ ก็บอกสามี ผลคือถ่ายไม่ออก ทั้งที่ปวดถ่าย ท้องเราก็บีบตัวให้ออก แต่เหมือนรูตูดจะไม่ให้ออก ทรมานอ่ะ สุดท้ายยกเลิกไม่ขี้ก็ได้ กลับมานอนพักที่เตียง จะบอกว่าเวลาเดินก็เจ็บแผล นั่งก็ไม่ได้ ต้องนอนตะแคงนะ
วันพุธที่ 7 กพ.67 เราก็กินนอนอยู่กับ รพ.ต่อไป จนเช้าวันนี้เริ่มปวดขึ้อีกแล้ว สามีก็พาไปอีก รอบนี้ปวดขี้มากต้องออก แต่ไม่ออก เราเลยเอานิ้วไปจิ้มที่รูตูด ผลคือรูตูดหาย ไม่มีรูตูด ... รีบคะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปหาพยาบาล แจ้งอาการด้วยความตกใจ พยาลบอกว่าเดี๋ยวคุณหมอมาดูให้คะ จนประมาณบ่ายโมงกว่าๆ คุณหมอมาตรวจสอบอาการให้ และบอกว่ารูตูดของเราอักเสบมาจากริดสีดวง และเมื่อผ่าตัดต้องใส่เครื่องมือเข้าไปในรูตูดเพื่อขยายปากทวานให้สามารถใส่เครื่องมือไปตัดริดสีดวงได้ ทำให้เนื้อรอบรูดอักเสบบวมปิดรูตูด หมอพูดจบอ๋อ เข้าใจละ .. หมอบอกให้รอหายอักเสบอีกหน่อยจะดีขึ้น ตลอดทั้งวันก็รักษาแผลรอคะ ทั้งๆที่ปวดขึ้ตลอดทั้งวัน
วันพฤหัสที่ 8 กพ. 67 เอาละปวดขี้ กวนสามีอีกแล้ว รอบนี้สุดทนช่วยตูดเบ่งขี้ออกด้วยนิดหนึ่ง ผลคือออกคะ ขี้ออกแต่เลือดก็ออกเต็มโถส้วมเลยคะ แดงสดทั้งโถ ช็อคเลย รีบใส่ชุดไปหาพยาบาลอีก พยาบาลก็โทรแจ้งคุณหมออีก คุณหมอก็มาอีกตามเคยแต่รอบนี้ดุเรา ว่าเบ่งขี้ใช่ไหมหมอบอกแล้วอย่าเบ่ง ถ้าแผลฉีดต้องทำใหม่นะ เรารู้สึกผิดมาก แต่โชคดีที่เลือดหยุดไหล ซึ่งหลังจากนั้นเราเจ็บแผลมาก ต้องขอมอฟีน พยาบาลมาฉีดมอฟีนให้แต่ไม่น่าเชื่อว่ามอฟีนก็ไม่ช่วยอะไรเลย ยังเจ็บสุดทน บอกสามีให้บอกพยาบาลให้หน่อยเจ็บมากมอฟีนไม่ช่วยเลย จนหมอต้องมาเขียนสั่งยาแก้ปวดที่แรงที่สุดให้ หมอบอกว่ายานี้แรงที่สุดที่ รพ.มีนะ ฉีดได้ครั้ง 12 ชม. และเป็นยานอกบัญชี คนไข้รับได้ไหม บอกรับได้คะ หมอเลยบอกว่าถ้าครบ 12 ชม.แล้วจะรับอีกก็ลงไปเบิกยาได้เลย หมอบอกพยาบาลไว้แล้ว ซึ่งในระหว่ารอเบิกยาแก้ปวด เรานอนร้องด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่อได้ยาแล้วคือหายปวดไป 90 % เลย เราอยู่ได้เพราะยาตัวนี้จริงๆ
วันศุกร์ที่ 9 กพ. 67 หมอให้กลับบ้าน ก่อนกลับหมอบอกว่าจะฉีดยาไปอีกเข็มก่อนถอดสายหรือไม่ เราบอกไม่คะดีขึ้นแล้ว (ทำเก่ง) ถึงบ้านประมาณ 14.30 น. และเริ่มเจ็บแผลมากขึ้นเรื่อยๆ นึกถึงคำหมอขึ้นมา ทำไมเราไม่ฉีดมาอีกเข็มนะ คราวนี้ทำอย่างไรละ ถึงบ้านแล้วนิไม่มีตัวช่วยใดๆ แล้ว ก็ต้องกินยาตามที่หมอบอกอย่างเคร่งครัด
ตลอดระยะเวลาที่รักษาตัวที่บ้าน เราถ่ายบ่อยมากถ่ายวันละ 4-5 ครั้ง เหมือนถ่ายไม่สุดเพราะไม่กล้วเบ่ง และทุกครั้งที่ถ่ายคือเจ็บสุดๆนรกชัดๆ ในช่วงเวลาอื่นก็เจ็บนะแต่เป็นอาการแค่เจ็บแผล คือตอนขี้ตูดที่เราเย็บแผลไว้มันจะขยายออกเพื่อให้ขี้ไหลผ่าน และขี้ก็นะเชื้อโรค ( คุณพอนึกภาพความเจ็บได้นะ แผลบริเวณอื่นคือเราจะถนอมไม่ให้อะไรไปโดนมัน แต่ที่ตูดคือถนอมไม่ได้เลย ปวดก็ต้องขี้ แล้วก็เบ่งไม่ได้ ต้องรอลมเบ่งมาเอง )
การกินเรากินแต่ข้ามต้ม ปลาต้ม ผักต้มพวกเห็ด ฉับฉ่าย ผลไม้มะละกอ กล้วยสุก มะม่วงสุก ของนิ่มๆทั้งนี้นนะ
ผ่าริดสีดวง จังหวัดนครศรีธรรมราช
5 กพ.67 เราเจ็บทานไม่ไหมแล้ว ให้พ่อขับรถพาไปหาหมอ รพ.เอกชน ชื่อดัง เพื่อหวังว่าจะได้รับการผ่าตัดริดสีดวงทันที่ที่ไปถึง ผลก็เมื่อไปถึง เจ้าหน้าที่ดูแลเราอย่างดี จนได้พบคุณหมอศัลยกรรม คุณหมอดูแล้วบอกว่าไม่สามารถผ่าให้ได้เนื่องจากริดสีดวงอักเสบเยอะมาก ให้เรารักษาให้หายอักเสบก่อน แล้วค่อยกลับมา ไอ้ตัวเราก็ท้อนะเพราะเราเจ็บมากแล้วรักษามาหลายวันแล้วมันไม่อักเสบ จะให้ทำอย่างไรเจ็บจะตายแล้ว สุดท้ายก็ออกจาก รพ.เอกชนชื่อดัง โดย รพ.ดังกล่าวไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆเลย
หลังกลับจาก รพ.เอกชนดังกล่าว เราก็กลับบ้าน พยายามเอาน้องนางกลับเขาที่เดิมให้ได้ ก็ทำไม่ได้เจ็บระบมสุดๆ ไม่รู้จะบรรยายความเจ็บอย่างไร สุดท้ายยอมจำนน รีบกินข้าว และบอกให้พ่อช่วยขับรถไปส่ง รพ. เข้าฉุกเฉินเลย เพราะทนความเจ็บปวดแสบปวดร้อนไม่ไหวแล่ว ความเจ็บประมาณเหมือนใครเอาถ่านไฟปิ้งย่าร้อนๆมาจี้ที่รูตูดตลอดเวลา ไปถึงห้องฉุกเฉินเราร้องด้วยความเจ็บปวด เวลา 15.30 ได้ จังหวะนั้นไม่อายแล้วคะ เจ็บ ระหว่างที่อยู่ห้องฉุกเฉินเราก็นอนร้องไปด้วย พยาบาลก็มาถามอาการตลอดเวลา และก็ดูริดสีดวง ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าอักเสบมาก ขนาดใหญ่ด้วย ซึ่งพบาบาลก็ถามว่าทำไมปล่อยให้อักเสบขนาดนี้คะ อันตรายนะ (คือเราไม่ได้อยากปลอดให้อักเสบ ก็เราอยู่กับนางได้ตั้งนาน แต่พอนางอักเสบแล้วคือเจ็บมาก) จนสุดท้ายหมอก็ยอมให้เราผ่านะ เจ้าหน้าที่พาเราไปห้องรวมหญิง เพื่อรอผ่าตอน 2 ทุ่มครึ่ง ระหว่างที่พอผ่าพยาบาลจะเจาะเลือดไปตรวจ เจาะน้ำเกลือ และถามอาหารที่กินนั้นวันนั้น
ถึงเวลาต้องผ่า เป็นการบล็อคหลัง และผ่าตัดโดยเรานอนคว่ำหน้านะ รอบตัวมีหมอวิสัญญี พี่พยาบาล และคุณหมอ รวมประมาณ 7 คนได้คะ คุณหมอเข้ามาตรวจสอบอาการชาของเราก่อนดำเนินการผ่า หมอบอกว่าอักเสบเยอะนะคะ หมอดูก่อนนะว่ามีกี่หัว หมอดูให้และบอกว่ามี 3 หัวที่อักเสบเยอะ และหัวอื่นๆที่ไม่อักเสบด้วย แต่หมอจะเอาออกให้เฉพาะ 3 หัวที่อักเสบนะ ซึ่งสูงสุดที่เอาออกได้คือ 3 หัวนะ ไม่เช่นนั้นรูทวารจะตีบ ระหว่างผ่าหมอบอกว่าหมอใส่โฟมแท่งเข้าไปเพื่อห้ามเลือด 1 แท่งนะ เมื่อคนไข้ขี้ก็จะออกมาพร้อมกับขี้นะคะ เราก็รับทราบคะ หมอใช้เวลาในการผ่า 20 นาทีได้ ซึ่งตลอดการผ่าไม่เจ็บเลยคะ เพราะบล็อคหลัง ผ่าเสร็จเจ้าหน้าที่เข็นเรามาไว้ที่ต้องพักเพื่อสังเกตุอาการ ประมาณ 1 ชม. เจ้าหน้าที่ก็เข็นเรามาที่ห้องรวมต่อ ในระหว่างนี้สามีเราก็จองห้องพิเศษให้ ซึ่งได้ห้องพอดีเลย เราเลยได้ย้ายไปห้องพิเศษในเวลาต่อมา
24.00 น. เราได้เข้าพักห้องพิเศษ ตลอดทั้งคืนเราก็นอนไม่หลับทั้งที่ไม่ได้ปวดแผลใดๆเลย จนประมาณตี5 เริ่มปวดแผลของจริงแล้ว ปวดมากแต่ยังน้อยกว่าริดสีดวงอักเสบ ก็ทนไป เอาวะสู้ๆ อย่างน้อยเราก็ไม่มีน้องนางอีกแล้ว ประมาณ 8.00 น. คุณหมอเข้ามาเยี่ยม เพิ่งได้เห็นหน้าคุณหมอผู้ช่วยชีวิตเราครั้งแรก หมอผู้หญิง อายุไม่เยอะน่าจะ 35 พยาบาลเรียกอาจารย์หมอ คุณหมอบอกว่าจะเจ็บหน่อยนะ เพราะอักเสบเยอะ และผ่าออก 3 หัวด้วย หมอเตรียมมอฟีนไว้ให้แล้ว ถ้าปวดปากบอกพยาบาลได้เลยนะ และก็ถ้าปวดถ่าย ถ่ายได้เลย แต่ห้ามเบ่งเด็ดขาด ถ่ายเมื่อไหร่ก็กลับบ้านได้ คุณหมอก็ไปดูคนไข้ห้องอื่นอีก วันที่ 6 กพ.67 นี้ เราก็ใช้ชีวิตให้ รพ.แบบปวดแผล ซึ่งก็ทนไม่ขอมอฟีน จนประมาณ 13.00 ได้ ปวดขี้ ก็บอกสามี ผลคือถ่ายไม่ออก ทั้งที่ปวดถ่าย ท้องเราก็บีบตัวให้ออก แต่เหมือนรูตูดจะไม่ให้ออก ทรมานอ่ะ สุดท้ายยกเลิกไม่ขี้ก็ได้ กลับมานอนพักที่เตียง จะบอกว่าเวลาเดินก็เจ็บแผล นั่งก็ไม่ได้ ต้องนอนตะแคงนะ
วันพุธที่ 7 กพ.67 เราก็กินนอนอยู่กับ รพ.ต่อไป จนเช้าวันนี้เริ่มปวดขึ้อีกแล้ว สามีก็พาไปอีก รอบนี้ปวดขี้มากต้องออก แต่ไม่ออก เราเลยเอานิ้วไปจิ้มที่รูตูด ผลคือรูตูดหาย ไม่มีรูตูด ... รีบคะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปหาพยาบาล แจ้งอาการด้วยความตกใจ พยาลบอกว่าเดี๋ยวคุณหมอมาดูให้คะ จนประมาณบ่ายโมงกว่าๆ คุณหมอมาตรวจสอบอาการให้ และบอกว่ารูตูดของเราอักเสบมาจากริดสีดวง และเมื่อผ่าตัดต้องใส่เครื่องมือเข้าไปในรูตูดเพื่อขยายปากทวานให้สามารถใส่เครื่องมือไปตัดริดสีดวงได้ ทำให้เนื้อรอบรูดอักเสบบวมปิดรูตูด หมอพูดจบอ๋อ เข้าใจละ .. หมอบอกให้รอหายอักเสบอีกหน่อยจะดีขึ้น ตลอดทั้งวันก็รักษาแผลรอคะ ทั้งๆที่ปวดขึ้ตลอดทั้งวัน
วันพฤหัสที่ 8 กพ. 67 เอาละปวดขี้ กวนสามีอีกแล้ว รอบนี้สุดทนช่วยตูดเบ่งขี้ออกด้วยนิดหนึ่ง ผลคือออกคะ ขี้ออกแต่เลือดก็ออกเต็มโถส้วมเลยคะ แดงสดทั้งโถ ช็อคเลย รีบใส่ชุดไปหาพยาบาลอีก พยาบาลก็โทรแจ้งคุณหมออีก คุณหมอก็มาอีกตามเคยแต่รอบนี้ดุเรา ว่าเบ่งขี้ใช่ไหมหมอบอกแล้วอย่าเบ่ง ถ้าแผลฉีดต้องทำใหม่นะ เรารู้สึกผิดมาก แต่โชคดีที่เลือดหยุดไหล ซึ่งหลังจากนั้นเราเจ็บแผลมาก ต้องขอมอฟีน พยาบาลมาฉีดมอฟีนให้แต่ไม่น่าเชื่อว่ามอฟีนก็ไม่ช่วยอะไรเลย ยังเจ็บสุดทน บอกสามีให้บอกพยาบาลให้หน่อยเจ็บมากมอฟีนไม่ช่วยเลย จนหมอต้องมาเขียนสั่งยาแก้ปวดที่แรงที่สุดให้ หมอบอกว่ายานี้แรงที่สุดที่ รพ.มีนะ ฉีดได้ครั้ง 12 ชม. และเป็นยานอกบัญชี คนไข้รับได้ไหม บอกรับได้คะ หมอเลยบอกว่าถ้าครบ 12 ชม.แล้วจะรับอีกก็ลงไปเบิกยาได้เลย หมอบอกพยาบาลไว้แล้ว ซึ่งในระหว่ารอเบิกยาแก้ปวด เรานอนร้องด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่อได้ยาแล้วคือหายปวดไป 90 % เลย เราอยู่ได้เพราะยาตัวนี้จริงๆ
วันศุกร์ที่ 9 กพ. 67 หมอให้กลับบ้าน ก่อนกลับหมอบอกว่าจะฉีดยาไปอีกเข็มก่อนถอดสายหรือไม่ เราบอกไม่คะดีขึ้นแล้ว (ทำเก่ง) ถึงบ้านประมาณ 14.30 น. และเริ่มเจ็บแผลมากขึ้นเรื่อยๆ นึกถึงคำหมอขึ้นมา ทำไมเราไม่ฉีดมาอีกเข็มนะ คราวนี้ทำอย่างไรละ ถึงบ้านแล้วนิไม่มีตัวช่วยใดๆ แล้ว ก็ต้องกินยาตามที่หมอบอกอย่างเคร่งครัด
ตลอดระยะเวลาที่รักษาตัวที่บ้าน เราถ่ายบ่อยมากถ่ายวันละ 4-5 ครั้ง เหมือนถ่ายไม่สุดเพราะไม่กล้วเบ่ง และทุกครั้งที่ถ่ายคือเจ็บสุดๆนรกชัดๆ ในช่วงเวลาอื่นก็เจ็บนะแต่เป็นอาการแค่เจ็บแผล คือตอนขี้ตูดที่เราเย็บแผลไว้มันจะขยายออกเพื่อให้ขี้ไหลผ่าน และขี้ก็นะเชื้อโรค ( คุณพอนึกภาพความเจ็บได้นะ แผลบริเวณอื่นคือเราจะถนอมไม่ให้อะไรไปโดนมัน แต่ที่ตูดคือถนอมไม่ได้เลย ปวดก็ต้องขี้ แล้วก็เบ่งไม่ได้ ต้องรอลมเบ่งมาเอง )
การกินเรากินแต่ข้ามต้ม ปลาต้ม ผักต้มพวกเห็ด ฉับฉ่าย ผลไม้มะละกอ กล้วยสุก มะม่วงสุก ของนิ่มๆทั้งนี้นนะ