ก่อนอื่นเลยขอเริ่มต้นจากการเล่าให้ฟังก่อนนะคะว่าเรามีประวัติความเป็นมายังไง เล่าคร่าวๆนะคะ เราเป็นคนอ้วนมากๆ ปัจจุบันคือหนัก105กก.สูง177ค่ะ สมัยเด็กๆเราเคยใช้วิธีการลดน้ำหนักแบบผิดวิธีมาก่อน คือเราอ้วนตั้งแต่เด็ก แล้วก็โดน bully มาทั้งชีวิตเลย พวกผู้ใหญ่ก็จะชอบบอกว่าเราสวยนะแต่ต้องผอม (คือพูดเยอะแต่ไม่อยากเล่าอันนั้นมันไม่ใช่ประเด็น แต่ทุกคำพูด ส่งผลให้เราเกลียดตัวเองจนทำร้ายตัวเอง) โดนพูดแบบนี้ใส่ตลอดเวลาตั้งแต่อายุ5-6ขวบ จนอายุ15เราเหมือนระเบิดลง เหมือนเส้นด้ายขาด คือสติแตกไปเลยค่ะ ไม่ไหวแล้วกับคำพูดพวกนั้น เราไม่กินอะไรอีกเลย เวลากินเราก็จะล้วงคออ้วกออกมา เราจำได้ว่าตอนนั้นชีวิตเราทรมานมากเศร้ามาก น้ำหนักลงเร็วมากๆ เป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ จาก90กก.เหลือ80กก.ในเดือนเดียว เราก็อดอาหารต่อไปค่ะ กินได้แค่น้ำเปล่าเท่านั้น อาจจะมีกินเซลเลอรี่หรือแครอทบ้างเวลาหิวมากๆ แต่ที่รู้ๆคือไม่กินอะไรเลยนอกจากว่าจะโดนบังคับ พอโดนบังคับ เราก็ไปอ้วกออกค่ะ
เราออกกำลังกายทุกวัน แต่เราจะไม่หยุดจนกว่าจะสลบ คือต้องน็อกมืดไม่งั้นไม่หยุด มันบ้ามากเรารู้นะ แต่นั่นมันอดีต เรายังเด็กอ่ะ
เราลดเร็วมาก ภายใน5เดือนน้ำหนักเราลดจนเหลือ65กก. ถ้าเอาไปเปรียบกับความสูงก็คือเท่ากับว่าเรารูปร่างปกติแล้วค่ะ คือเป็นคนผอมแล้ว ตอนนั้นทุกคนชมค่ะ มีแต่คนถามว่าทำได้ยังไง เก่งจังเลย มาอวยเรา เลียเราเต็มที่กันไปเลย แต่เขาไม่รู้ว่าเราเป็นบ้าไปเลยถึงผอมลงได้ แต่ตัวเราเองอ่ะมองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำว่าเราผอมแล้ว เรายังอยากลดเรื่อยๆ ไม่พอใจสักทีค่ะ (เรารู้ตัวว่ามันเข้าข่ายเป็นโรค anorexia)
ทีนี้เราย้ายโรงเรียนค่ะ ไปเข้าม.4ที่อื่น เราก็ยังอดข้าวอยู่ แต่พอ ม.4 เทอม2 เราเริ่มมีเพื่อนดีๆ เริ่มมีความสุข ทำให้เรากลับมาทานข้าวปกติ ทีนี้ก็โยโย่แบบมหันตภัยเลยค่ะ บวกกับเรามีแฟน พากันกินทั้งวันทั้งคืน สรุปพอเราอายุประมาณ18/19 น้ำหนักเรากลับมาเหยียบร้อยอีกครั้ง... เราก็ใช้วิธีลดเลวๆแบบที่เคยทำแหละค่ะ น้ำหนักก็เลยขึ้นๆลงๆ ไม่เสถียรสักที

จนเราเริ่มทำงานค่ะ ทำงานออฟฟิศ นั่งทั้งวัน กินๆนั่งๆ แย่มากๆ งานเราเป็นงานที่เครียดมาก เราออกไปดื่มเบียร์กับเพื่อนๆแทบทุกวันเลยค่ะ ดื่มแบบพายุลงเลย เราก็ค่อยๆอ้วนขึ้น จากหนัก85ไป90ไป95จนปัจจุบันเราหนัก105แล้วค่ะ ทราบดีว่ามันเกิดจากความโง่วัยเด็กเรา บวกกับความตามใจปากในปัจจุบัน เราพยายามลดน้ำหนักแบบคนปกติหลายรอบแต่ไม่เคยทำได้เลย เพราะในหัวเรามันมีแต่เรื่องของการอดอาหาร การนับแคลอรี่นับสารอาหาร นับนู่นนี่นั่นจนสุดท้ายก็ไม่กินอะไรเลยเหมือนเดิม แล้วก็ลงแดงกินทุกอย่างที่ขวางหน้า ทุกครั้ง...
เราจะกินคลีน ก็กลัวแคลอรี่ จะทำอะไรก็กลับไปวนลูปเดิมตลอดเลยค่ะ ตอนนี้เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆกับรูปร่างเรา มันน่าเกลียดมากๆ เราไม่อยากมองกระจกไม่อยากออกจากบ้านแล้ว

ปัจจุบันเราใช้วิธีกินแบบ intermittent fasting 20/4 คือทานมื้อแรกตอน8.30-12.30น. แล้วไม่ทานอะไรอีกเลย เวลาทานก็จะงดแป้งและน้ำตาล แต่จะทานโปรตีน ผัก ผลไม้ โยเกิร์ต นมแอลมอนด์ พวกนี้เยอะ (เราอ่านๆมาว่าจะลดไขมัน เราต้องทานมันๆ เช่น อะโวคาโด ชีส น้ำมันมะกอก น้ำมันมะพร้าว ฯลฯ เราก็พยายามเติมเข้าไปด้วย) เราเพิ่งเริ่มแค่อาทิตย์เดียวนะคะ บวกกับออกไปเดินที่สวนสาธารณะแถวบ้านเราวันละ30นาที คือทำอย่างอื่นไม่ได้จริงๆเพราะจะเจ็บเข่าเจ็บข้อเท้าค่ะ แต่ก็มีทำ weight training ด้วย

อนาคตถ้าลดได้แล้วก็ตั้งใจว่าจะทานแบบนั้นต่อไปแต่อาจจะเปลี่ยนไปทำแบบ 16/8 แทน แต่จะไม่กลับไปตามใจปากแล้วค่ะ


เราอยากถามคนที่มีความรู้ว่าวิธีปัจจุบันของเรามันถูกต้องไหม เราไม่อยากพลาดอีกค่ะ เรารู้ว่าวิธีที่เราเคยใช้มันผิดและอันตรายต่อสุขภาพมาก เราผ่านมาหมดแล้ว ทั้งผมร่วง สายตาเสีย ขากรรไกรค้างเพราะล้วงคอบ่อย คือบอกได้เลยว่าร่างกายเราค่อนข้างพังจากสิ่งที่เราเคยทำ เราอยากเริ่มใหม่ อยากมีรูปร่างดีๆกับเขาบ้างค่ะ ใครที่มีความรู้เรื่องนี้เรารบกวนช่วยบอกเราทีนะว่าควรทานอะไร ไม่ควรทานอะไร ยังไงขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ

ปล. เราตั้งใจจะเปลี่ยน lifestyle เลยนะคะ คือเราตั้งใจว่าจะทานแบบนี้ไปตลอด ทานอาหารสุขภาพ เลิกทาน processed food, fast food, junk food ทุกอย่าง คือตั้งใจตัดออกจริงๆจังๆแล้ว  เราลาออกจากงานออกมาดูแลสุขภาพจิตตัวเอง ทำให้เรามีเวลาไปออกกำลังกายและดูแลเรื่องอาหารได้สบายๆเลยค่ะ แต่อยากได้คำแนะนำจากผู้รู้จริงๆว่าเราควรทานอะไรให้มันถูกต้องที่สุดค่ะ ถ้ามีเมนูหรือสูตรมาแชร์จะดีใจมากๆเลยค่ะ