ตั้งเด็กๆเรามีภาระใจและมีเป้าหมายที่อยากทำงานกับเด็กๆในมูลนิธิ และเมื่อนานๆเข้าก็สร้างมูลนิธิเป็นของตัวเอง เพื่อดูแลช่วยเหลือเด็กและเยาวชนที่ยังขาดโอกาสอยู่ เราพยายามมุ่งมั่นหาความรู้และประสบการณ์ในงานรับใช้ทางด้านนี้มาตลอด ทั้งในมหาลัย คริสจักร ช่วงว่างจากเวลาเรียนหรือปิดเทอมส่วนใหญ่เราจะเลือกไปค่ายมากกว่ากลับบ้าน เลือกงานรับใช้มากกว่าความสุขของตัวเองที่จะกลับบ้านอยู่บ้านสบายๆก็ได้แต่เราไม่ทำ แม้กระทั่งฝึกงานเราก็แอบไปฝึกงานเกี่ยวกับการจัดค่ายและจัดอบรมให้กับเด็กซึ่งไม่ตรงกับวิชาที่เรียน แต่เมื่อเราเรียนจบเราหางานในมูลนิธิยากมาก ไม่ค่อยเปิดรับสมัคร ที่เปิดก็ไม่ตรงกับคุณสมบัติเรา ที่ตรงก็สมัครไม่ได้ เพราะเขาไม่เลือก เราเสียเวลากับการรองานของมูลนิธิ 2 เดือนเต็ม ตอนแรกบอกจะรับและให้รอพอรอไปเป็นเดือนอยู่ๆก็มาบอกไม่รับเฉย อีกที่ก็เหมือนกันรอเป็นเดือน อยู่ๆก็มาบอกว่ารับคนอื่นแทนเฉยเลย ทั้งๆที่มีคนอื่นก็น่าจะแจ้งเราก่อนแต่นี่ไม่แจ้งไรเลย เราผิดหวังกับความฝัน ผิดหวังกับงานรับใช้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเสียเวลากับความฝันนี้ เราคิดมาตลอดว่าเลือกทางไหนก็ไม่ดีเท่าติดตาม ทำงานของพระเจ้าแต่มาวันนี้ทุกอย่างเหมือนไม่ได้เป็นเป็นดั่งที่เราหวังเลย หรือว่าเราควรเลิกฝัน เลิกเป้าหมายนี้และคิดเป้าหมายอื่น ความเชื่อใจเราถูกทำลายหมดแล้ว ณ ตอนนี้