“ พี่คะ....!! พี่คะ "

  “ ฮันน่า.?? "

  “ พี่คะ หนูทรมานเหลือเกิน "

  “ ฮันน่า.......................!! "

ผมสะดุ้งตื่น เหงื่อไหลท่วมใบหน้าของผม ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมเต้นไวจนไม่สามารถนับรอบของมันได้เลย พอตั้งสติได้ผมมองไปรอบ ๆ
ก็พบว่ากำลังอยู่บนรถม้า รอบตัวผมมีแต่กล่องไม้ขนาดใหญ่ที่มีฟางวางทับบนกล่องอีกที

  “ ตื่นแล้วรึ  ฉันเห็นเหงื่อของนายไหลท่วมมาสักพักแล้ว ฝันไม่ดีหรอมีอะไรเล่าให้ฉันฟังได้ "

เธอพูดพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ผม ผมตกใจแล้วกระโดดออกห่างจากเธอ

  “ เธอเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน ? "

  “ นายพูดกับคนที่เพิ่งช่วยนายอย่างนี้ทุกคนไหมเนี่ย อย่างน้อย นายก็ควรขอบคุณฉันก่อนไม่ใช่หรอ "

  “ จ็อก.....!! "

  “ นายคงจะหิวแล้ว ฉันมีของกินเหลืออยู่ แต่....นายต้องเลิกทำสายตาระแวงฉันก่อน "

ผมยังไว้ใจเธอเพราะเราเพิ่งจะเจอกันได้ไม่นาน แต่ผมไม่อาจต่อต้านความหิวได้  ร่างกายของผมยอมทำตามคำพูดของเธอแต่โดยดี
เธอเอื้อมไปหยิบมันมาจากกระเป๋าหนังที่อยู่ในรถม้า มันเป็นเนื้อตากแห้ง กับขนมปังแข็งๆ มาให้ ผมหยิบอาหารจากเธอแล้วกินอย่างไว
มันนานมากแล้วที่ผมไม่ได้เจอมนุษย์คนอื่นนอกจากน้องสาวของผม กับไอ้พวกสารเลวนั่น

  " ว่าแต่นายเป็นผู้ทำสัญญากับปีศาจหรอ ฉันเห็นรอยสักที่ตัวของนาย แต่มันแปลกๆ ไม่เหมือนกับคนอื่นที่ฉันเคยเจอ "

  “ สัญญาปีศาจ? มันคืออะไร เธอรู้จักมันด้วยหรอ "

  “ ฉันก็ไม่แน่ใจหรอก ฉันเคยเจอผู้คนที่ทำสัญญากับปีศาจจะมีรอยสักตัวอักษรเต็มตัว ได้ยินมาว่าพวกเขาจะแลกร่างกายและวิญญาณให้กับปีศาจเพื่อที่จะได้รับพลังของมัน แต่ของนายมันไม่เหมือน มันมีแค่ครึ่งเดียวฉันเลยสงสัยว่ามันใช่สัญญาปีศาจรึเปล่า "

  “ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมจำอะไรไม่ได้สักเท่าไหร่ตั้งแต่มีมันมา "

ผมมองไปที่ใบหน้าของเธอ เธอมีใบหน้าที่สวยเหมือนกับเจ้าหญิง ทรงผมสีแดงยาวของเธอ มันเหมือนกับเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ในตอนที่สายลมปะทะผ่านเส้นผมของเธอ  เธอมีแววตาที่ดูเศร้าและเย็นชา ถึงแม้เธอกำลังยิ้มอยู่ มันเหมือนกับว่าเธอไม่มีความรู้สึก

  “ ฉัน “โรเซ่” ว่าแต่นายชื่ออะไร "

ผมไม่รู้ว่าจะตอบเธอว่าอะไร  ในป่าก็มีแค่ผมกับน้องสาวของผม เธอเรียกผมเพียงแค่ ”พี่ชาย” มาตลอด ผมไม่ได้สนใจเรื่องชื่อของตัวเองสักเท่าไหร่เพราะมันไม่ได้สำคัญอะไร ขอมีแค่เพียงน้องสาวของผมก็พอ ผมบอกโรเซ่ไปว่าผมไม่มีชื่อ  แต่ผมไม่ได้บอกเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมและน้องสาวให้โรเซ่ฟัง มันเสี่ยงเกินไปที่จะบอกเรื่องนี้กับคนแปลกหน้า เธออาจจะเป็นพวกเดียวกับพวกมันก็ได้

  “ งั้นฉันจะเรียกนายว่า “เอซ” ก็แล้วกัน เรียกง่ายดี แล้วนายกำลังจะไปไหนละฉันไปส่งได้นะ "

  “ ผมกำลังไปเมืองสักเมืองหน่ะ "

  “ พอดีเลยฉันก็กำลังจะไปส่งสินค้าที่ เมืองกราสแลน เอซ นายจะไปกับฉันไหม แต่นายต้องหาอะไรคลุมรอยสักกับสีผมของนายก่อน
เกิดมีใครมาเห็นรอยสักบนตัวของนาย ผู้คนคงได้แตกตื่นไปกันใหญ่ นายจะโดนพวกทหารจับตัวไปตรวจสอบแน่ๆ "

ผมตกลงกับโรเซ่ที่จะไปเมืองกราสแลน เพื่อที่ผมจะได้หาเบาะแสเกี่ยวกับน้องของผมต่อ
เราเดินทางกันมาสักพักใหญ่ ผมก็สังเกตเห็นปราสาทสูงที่มีกำแพงล้อมรอบอยู่ สภาพของกำแพงเมืองดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

  “ เรามาถึงเมืองกราสแลนแล้วล่ะ เอซ นายเข้าไปหลบหลังกล่องก่อน ฉันจะไปเคลียกับพวกทหาร "

รถม้ามาหยุดที่หน้ากำแพงเมือง มีทหารสองคนที่เฝ้าประตูทางเข้า พวกเขาเดินเข้ามาหาโรเซ่
ผมพยามนอนราบไปกับกองฟางเพื่อไม่ให้พวกทหารเห็นตัวผม

  “ ขนอะไรมาหน่ะแม่หนู ขอดูบัตรขนส่งสินค้าหน่อย "

  “ สินค้าจำพวกอาหารน่ะ คุณทหารรูปหล่อ "

  “ ไหนเปิดให้พวกข้าดูหน่อย "

  “ ฉันมีบัตรขนส่งสินค้าถูกต้อง ไม่จำเป็นต้องดูหรอกคุณทหาร ฉันไม่ขนพวกสิ่งของแปลกๆ หรอกน่า "

  “ หืม.. ไหนดูสิ เธอเป็นพวกขนส่งสินค้าหน้าใหม่หรอ ข้าไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย "

  “ ใช่แล้วล่ะฉันเพิ่งจะเริ่มขนส่งสินค้าข้ามเมืองเมื่อไม่นาน "

  “ งั้นรึ ไป เจ้าผ่านไปได้ "

โรเซ่เดินกลับขึ้นมาบนรถม้า แล้วขับรถม้าของเธอไปต่อ

  “ พวกทหารให้เราผ่านเข้าไปได้แล้วล่ะ ถึงเมืองแล้วนายอยากจะไปไหนต่อหล่ะ ไปหาอะไรกินก่อนไหมฉันเลี้ยงเอง "

ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มไปทางไหนก่อน การตามเธอไปเป็นเรื่องดีที่สุด ผมจะได้รู้สถานที่ต่างๆ ในเมือง
รถม้าของเธอวิ่งผ่านหน้าประตูเข้าไปในเมือง

  “ เปลี่ยนไปมากเลยนะเมืองนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นเมืองสีเขียวมีแต่ต้นไม้เล็กใหญ่สวยงามประดับเต็มไปหมด
มันเป็นเพราะเจ้าสารเลวพวกนั้น ฉันจะต้องแก้แค้นพวกแกให้ได้ "

ผมงงมากกับสิ่งที่โรเซ่พูด เพราะเมืองที่ผมเห็นมันเป็นบ้านเรือนมากมายสภาพของมันดูแย่เหมือนกับผ่านสงครามอะไรสักอย่างมา ผู้คนที่เดินสวนทางกันไปมา สีหน้าของพวกเขาดูไม่ค่อยมีความสุขกันสักเท่าไหร่

  “ ประชาชนทั้งหลาย ราชาของเราต้องการองค์หญิงของทั้งหกอาณาจักร ใครก็ตามที่พบเห็น เรามีรางวัลอย่างงามให้
แต่ถ้าพวกเรายังหาไม่เจอภายใน 3 วัน เราจะทำลายเมืองทุกเมืองให้สิ้น พวกเจ้าทุกคนจะต้องตาย นี่เป็นคำประกาศจากราชาผู้ที่จะครองโลกใบนี้ จงนำตัวองค์หญิงมาให้กับเรา "

รถม้าของโรเซ่แล่นผ่านกลุ่มผู้คนที่กำลังรวมตัวดูอะไรสักอย่างอยู่ ผมเห็นเธอกำเชือกที่ใช่ขี่รถม้าอย่างเน้น สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

  “ โรเซ่...โรเซ่!! "

  “ อะไรหรอเอซ "

เธอหันมาตอบผม และพยามทำหน้าให้เหมือนปกติ ผมไม่กล้าที่จะถามอะไรเธอ
เมื่อรถม้าเข้าไปใกล้ ผมมองเห็นผู้หญิงที่กำลังถูกตรึงอยู่ เธอมีเลือดไหลท่วมร่างกายของเธอ

  “ ฮันน่า... !! "


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/38029017 บทนำ
https://ppantip.com/topic/38031656 บทที่1 จุดเริ่มต้น
https://ppantip.com/topic/38035255 บทที่2 ตื่นจากฝัน
https://ppantip.com/topic/38043992 บทที่3 เผชิญหน้าอีกครั้ง