...โอ่โอปักษ์ใต้บ้านเรา โอ่โอปักษ์ใต้บ้านเรา แม่น้ำภูเขาทะเลกว้างไกล อย่าไปไหนกลับใต้บ้านเรา อย่าไปไหนกลับใต้บ้านเรา...
   นั่งรถมาเกือบ1ชั่วโมง จากจุดเริ่มต้นของเราโรงเรียนศรีนครินทร์วิทยานุเคราะห์ถึงบ้านสวนกง แดดยามเที่ยงร้อนอบอ้าวมาก พอลงจากรถก็มองเห็นชายหาดสีขาวทอดยาวเลย ตัดกับน้ำทะเลระยิบระยับสีฟ้าไล่ระดับจากอ่อนไปเข้ม  กำลังยืนมองทิวทัศน์อยู่ก็มีกลิ่นปลาเหมือนอยู่ทะเลจริงๆลอยมากระทบจมูก ท้องไส้เริ่มส่งเสียงอีกครั้ง ชาวบ้านออกมาต้อนรับและเชิญพวกเราเข้าไปเพื่อพูดคุยแนะนำกัน








บังนี รุ่งเรือง ระหมันยะ -สวนกง นิเวศายฝั่งจะนะ สงขลา











อาเเทน - ธรรมชาติบำบัด 
ทานอาหารที่ไม่ผ่านร้อน ดีที่สุด เพราะความร้อนทำให้พลังชีวิตลดลง กินผลไม้ชนิดเดียวกันในวันหนึ่ง จะดีกว่าผลไม้ที่หลากหลาย ทำให้ย่อยง่ายที่สุด ไม่ต้องชิ้นใหญ่หรือปั่นจะดีมากๆ ในตอนเช้าควรจะเดินเหยียบน้ำค้างบนยอดหญ้า






   พื้นที่แห่งนี้เรียกว่าเกาะเต่า อยากให้พวกเราไปศึกษาพื้นที่โบราณแห่งนี้ จะพาเดินดูพืช ดูต้นไม้ สำรวจพื้นที่ เผื่อจะทำภิพิทภันธ์ธรรมชาติ ทำview point สำหรับนักท่องเที่ยว หรือใครอยากให้จุดไหนเป็นจุดชมโลมา จะทำจุดชมโลมาไว้ เพื่ออนุรักษ์พื้นที่แห่งนี้ เดินกลับริมชายเลเพื่อเก็บขยะกลับมาด้วย




   ล้อมครก กินข้าวดอกลาย เป็นการนำข้าวสวยที่เหลือจากเมื่อคืนหรือข้าวที่เย็นเเล้ว มารวมกัน แต่ละบ้านก็นำพริก ตะไคร้ หัวหอม มะขามเปียกมารวมกัน โดยการโขลกตะไคร้ หัวหอม พริก มะขามเปียกให้ละเอียด เเล้วใส่เนื้อปลานึ่ง กะปิ โขลกรวมให้เข้ากัน และใส่ข้าวสวยลงไปคลุกให้เข้ากัน แล้วนำมากินกับปลาทอด หรือผักสดได้





ส่งท้ายความอร่อยกับข้าวดอกลายและขนมดาที่เราทำเองโดยกะทะบ้านบังนี และนั่งดื่มด่ำความอร่อยริมหาดบรรยากาศวูบไหวใจสั่นหน่อยๆค่ะ




"อูหยำ" สร้างบ้านปลาหรือปะการังเทียม ทำในช่วงมรสุม ซึ่งชาวบ้านจะสร้างที่อยู่ให้ปลาเพื่อให้ปลาเพาะพันธุ์ได้ และยังเป็นการรักษาทรัพยากรชายฝั่ง


"ดูหลำ" คนฟังเสียงปลา เป็นผู้นำทางเพื่อฟังเสียงและชี้จุดว่าบริเวณไหนมีปลา ปลาชนิดใดบ้างซึ่งต้องใช้ความสามารถอย่างยิ่งในการฟังเสียงในน้ำลึก1-1.5m. และดูระดับน้ำว่าเสียงดังอยู่ที่หน้าผากปลาจะห่างจากเรา10m. ขึ้นไป เสียงอยู่ระดับอกปลาอยู่ห่างจากตัว5m. ถ้าเสียงอยู่ระดับสะดือคือปลาอยู่ใกล้ๆตัวเรา ซึ่งความสามารถเหล่านี้ต้องได้รับการฝึกฝนและใข้ประสาทสัมผัสมากที่สุด



และสิ่งสำคัญก่อนออกเรือต้องดูสภาพอากาศด้วย การดูทอศทางลมก็สำคัญหากมีมรสุมก็งดออกเรือ หรือรีบนำเรือเข้าฝั่งเพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุทางน้ำได้






 

     พวกเราจึงหยุดเล่นน้ำ แล้วชวนกันเดินกลับบ้านพักพร้อมเด็กหลายๆคนที่มาร่วมเล่นกับเรา เดินตามริมชายเลเก็บขยะกลับมาด้วยเด็กๆบอกว่า พี่ๆใจดีจังมาเที่ยวด้วย พาน้องๆเล่นน้ำด้วยทำให้น้องได้เล่นอะไรใหม่ๆ และยังช่วยทำให้ชายหาดที่นี่สวย ไม่ทิ้งขยะกันเลยแม้แต่คนเดียวมีขวดน้ำส่วนตัวกันทุกคน(ขวดเก็บความเย็นที่กลุ่มเรามีกันแทบทุกคน) หนูจะให้แม่ซื้อขวดน้ำแบบพี่ให้ด้วย  เราชะงักเลยขนาดเด็กน้อยยังรู้สึกรักและหวงแหนพื้นที่ของเขา เราก็ไม่ควรทำลายความรู้สึกของน้องๆ หากไปเที่ยวที่ไหนก็ลดสร้างขยะกันด้วย ใช้ขวดน้ำที่ใช้ซ้ำได้ ส่วนถุงพลาสติกไม่จำเป็นก็งดใช้ยิ่งดี