อาจเพราะความบังเอิญที่ได้ไป..
เลยทำให้เรา "ตกหลุมรัก" ประเทศนี้สุดหัวใจ

เราอยากให้รู้จักประเทศเล็กๆนี้มากขึ้น นี่เป็นรีวิวแรกและประเทศแรกที่รีวิวจริงจัง
เพราะว่าเราอยากมาเล่าสู่กันฟังจริงๆ เชื่อว่ามีน้อยคนที่ คิดจะไป และอยากจะไป..

นี่จะเขียนให้เท่าที่เขียนได้ มีเวลาอ่านกันนะ จะเขียนตั้งแต่วิธีไป เราได้ไปได้ยังไง ไปแบบไหน ค่าใช้จ่าย อาหาร สถานที่ท่องเที่ยว ผู้คน การเดินทางต่างๆ แรงจูงใจต่างๆ อาจจะเยอะหน่อย จะทยอยลงให้อ่าน และจะเก็บเป็นไดอะรี่ตัวเองดั้วะ

"ภูฏาน" อาจจะไม่ใช่ประเทศในฝัน แต่ถ้าได้ไปแล้วจะเหมือนฝัน มันเงียบ สงบ เหมือนไปเปิดโลกอีกใบ ที่ใครๆไม่ค่อยได้มองเห็น..

ใครขี้เกียจอ่านเราย่อให้ตามนี้..
ความจริงของภูฎานคือ...

- เป็นประเทศที่ไม่มีสัญญานไฟจราจรเลย จะขับกันเองและตำรวจโบกมือ
- สนามบินของประเทศภูฎานมีที่เดียวคือเมืองทิมพู และติด 1 ใน 10 ของโลกที่เป็นสนามบินที่อันตรายที่สุด และทุกวันนี้มีนักบินที่ได้รับอนุญาต (ฝึกผ่าน) ให้บินลงแค่ 10 คนในโลกเท่านั้น (จากเดิม8)
-เพราะสนามบินติดเขา ปีกแทบชนเทือกเขา และสนามบินลานยาวแค่ 2 กิโลเมตร (ใจจะวาย)
- ที่นี่ไม่มีเซเว่น ไม่มีร้านสะดวกซื้อ ไม่มีห้าง มีแต่ร้านขายของชำ แบบชำจริงๆ ที่เราจะเจอตามชานเมืองต่างจังหวัด (ขนาดในเมืองหลวงก็แบบนี้แหละ)
- อยู่ที่นี่นานๆผอมแน่นอน
- อาคารที่นี่ถูกกำหนดให้ออกแบบไปในทิศทางเดียวกัน และห้ามสูงเกิน 6 ชั้นไม่ว่าจะเป็นโรงแรม โรงเรียน อาคารออะไรก็ตามแต่ แม้แต่"ซอง" หรือที่อยู่ของกษัตริย์ก็เช่นกัน
- ถึงแม้ที่นี่ดูไม่ใหญ่ แต่ห้องในโรงแรมใหญ่ ดีและกว้างมากก เกิน 6 ดาวบ้านเราไปได้เลย (เดี๋ยวจะอัพให้ดู)
-ที่นี่เป็นเทือกเขา เพราะฉะนั้นรถใหญ่สุดของที่นี่คือมินิบัส คนส่วนมากจะเดินกัน คนเลยไม่ค่อยอ้วน และคนสูงอายุเยอะเพราะอากาศดี มีแต่ผัก
- ที่นี่เป็นประเทศเดียวในโลกที่มี "ทาคิน" คล้ายๆวัวผสมแพะ แต่เราว่าเหมือนเจ้าชายอสูร เดี๋ยวจะอัพรูปให้ดูนะ
- อาหารดังของทีนี้คือ พริก ชีส แยม น้ำผึ้ง และของฝากคือพวกผ้าทอ แต่เราว่ามีของสวยๆอีกเยอะอยู่
- แน่นอนว่ากษัตริย์ของทีนี้คือ สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุก ที่ทรงเสด็จมาหา ร.9 บ่อยๆ เพราะท่านยึดหลักพอเพียงแบบ ร.9 แล้วที่ภูฎานก็ทำตามได้ดีมากๆๆๆอีกด้วย
- คนภูฎานจะใส่ชุดประจำชาติ เพื่อให้เท่าเทียมกัน ทั้งชายและหญิง และทุกอาชีพ
- รถสปอต์ไม่มีสักคันมองหาแล้ว ส่วนใหญ่คนที่นี่ขับฮุนได และแน่นอนยังใส่ชุดประจำชาติอยู่
- คนที่นี้อัธยาศัยดีมากกกกกกกก เด็กกล้าเล่นกล้อง ไม่เขิน เค้าชอบนักท่องเที่ยว
-ราคา ค่าใช้จ่าย ค่าเสียหาย ติดตามต่อนะ



สนามบินของที่นี่ ลงกันแบบนี้ ขึ้นกันแบบนี้เลย ไม่มีการเชื่อมต่อGateใดๆ 55555555 มี Gateเดียว ห้องเดียว แบบเดินเข้าอาคารเอาเอง นี่แหละ ความชิลที่แท้ทรู



แท่แด๊นนนนน!!! สนามบินเค้าจ๊า ใช่แล้ว มี 2 อาคาร ขาออกกับขาเข้า แต่ยอมรับนะว่า เป็นการต้อนรับที่ดีมาก สวยมาก คือทุกคนมาต้องหยุดถ่ายรูปอ่ะ เพราะมันบอกเราได้ดีจริงๆ ว่าเรามาถึง "ภูฏาน" แล้ว



สนามบินติดเทือกเขาจริงๆนะ ตอนบินถ้ากับตันไม่เก่งจริง ปีกนี่ติดเขาไปได้ง่ายๆแน่นอน ชิดจน ว่างๆลองจองตั๋วไปนั่งเล่นดูว่าเราพูดจริงๆ เด้อออออ เดี๋ยวมาอัพต่อนะ

มาต่อกันค๊าาาาาาา : )))))) วันนี้พอมีเวลามาอักเดทกันต่อ ตามไปชมวิวบรรยากาศสวยๆ ของประเทศนี้กันค่ะ



บรรยากาศ 2 ข้างทางของทีนี้จะเป็นภูเขาสูงเลยค่ะ ให้อารมณ์เหมือนต่างจังหวัด ตัวคนเขียนเองถึงจะมีบ้านอยู่เชียงใหม่ เห็นบรรยากาศดีๆแบบนี้บ่อยๆ ก็ต้องบอกเลยว่ามันสู้กันไม่ได้ อย่างเชียงใหม่จะเป็นโล่งๆ ภูเขา แต่ที่ภูฎานจะเป็นภูเขาที่สูง ถนนจะค่อนข้างแคบมากๆค่ะ อย่างรถที่เราใช้ก็เป็น mini Bus เท่านั้น รถ Bud คันใหญ่ๆนี่อย่าหวังเลยค่ะ ><



สดชื่นนนนนนนน แม่น้ำของทีนี้ก็สวยเหมือนกันค่ะ นี่เป้นวิวระหว่างทางที่เราเดินทาง เพราะสนามบินอยู่ไกลจากตัวเมืองมาก เราเลยใช้เวลานั่งรถอยู่ประมาณ 2 ชั่วโมงได้ค่ะ



จุดแรกที่เราแวะถ่ายรูปคือวัดตัมโชค่ะ (Tamchoe MonasteryX ซึ่งเค้าจะมีสะพานเหล็ดทอดไปอีกฝั่ง บอกเลยว่าเป็นอีกจุดที่ถ่ายรูปแล้วสวยมากๆค่ะ



มาดูวัดแรกที่เราไปถึงกันค่ะ วัดแห่งนี้เป็นวัดที่ค่อนข้างใหญ่มาก ตั้งอยู่ที่เมืองทิมพู ตอนนี้เรายังไม่แน่ใจข้อมูลเลย 5555555 ว่าชื่อวัดอะไร ขอเช็คให้ชัสร์แล้วจะมาบอกนะคะ อยากให้ชมภาพสวยๆกันก่อน



บันไดทางเข้าวัดค่ะ แต่ตอนเราไปเค้าปิดซ่อมพอดี เลยต้องเข้าทางข้างหลังค่ะ



สวยมากกกกกกจริงๆ อากาศที่นี่ค่อนข้างร้อนมากๆนะคะ ขนาดเราใส่เสื้อแขนยาวยังเอาไม่อยู่เลย



มีพระใหญ่ที่คนมากราบไว้ สักการะบูชากันด้วยค่ะ





ผู้คนที่นี่น่ารักมากกกกกกก อย่างที่เราบอก คือคนภูฎานพูดและเข้าใจภาษาอังกฤษแทบจะทุกคนค่ะ แล้วเค้าก็ยินดีต้อนรับชาวต่างชาติมากๆค่ะ น่ารักจริงๆ