ศีลล้างบาปได้ เพราะความมีศีลย่อมไม่ทำให้ก่อบาป ไม่ทำให้ทำบาป..ศีลเกิดขึ้นในขณะใด ?
บาปเกิดขึ้นเมื่อความโลภ ความโกรธ ความหลง ปรุงแต่งกระทำบังเกิดขึ้นมาในตนเองและออกไปกระทำเบียดเบียนผู้อื่น
เมื่อความโลภ ความโกรธ ความหลงดับคลายลงไม่เกิดขึ้นหรือหยุดปรุงแต่งด้วยความรู้ด้วยสติ...
ความหยุดโลภ หยุดโกรธ หยุดหลงนั่นเอง จึงเป็นความมีศีล..
การทำบาปภายในคือความโลภ ความโกรธ ความหลงที่ปรุงกระทำอยู่ในตนเอง..การทำบาปภายนอกคือออกไปเบียดเบียนทำร้ายผู้อื่น..
มนุษย์ทำบาปในตนเองก่อนแล้วจึงออกไปทำบาปกับผู้อื่นภายนอก..
มนุษย์นี้จึงได้รับผลของบาปที่เป็นความทุกข์ร้อนจากความคิดอารมณ์ของตนเองโดยตรง และได้รับผลของบาปที่เป็นความทุกข์จากการถูกผู้อื่นทำร้ายเบียดเบียนกระทำตอบกลับบ้าง รวมไปถึงถูกอาญาสวรรค์อาญาบ้านเมืองลงโทษ..