ถึงแม้ว่าจะรู้บัญญัติคำว่า "กุศล อกุศล" แต่เมื่อยังไหลตามกิเลส แล้วกระทำกรรมหยาบทาง กาย วาจา ใจ
ก็ถือว่ายังขาดปัญญารู้ถึง กุศล อกุศล  นั้นเอง ดังกลอนที่แต่งดังนี้..

กุศล อกุศล เป็นเช่นใดหรือ?                รู้พร่ำเพรื่อ แต่ปัญญาไม่เข้าถึง
แล้วสร้างบาปกรรมขาดสติคำนึง          ไม่พรั่นพรึง การกระทำแห่งตนเลย
เมื่อเป็นเช่นนี้ขาดปัญญาไม่รู้                 เพราะพรั่งพรูไหลตามกิเลสดังเคย
เบียดเบียนตนทั้งผู้อื่นแล้วยังเฉย           เพราะความเคยชิน สร้างกรรมไม่รู้ตัว

ขอชี้แนะ "อกุศล" ให้พึงทราบ              เพื่อกำหลาบใจตน ให้รู้สึกตัว
เมื่อ โลภ โกรธ หลง มีสติรู้ทั่ว              ระงับตัวไม่ทำกรรมหยาบลงไป
ดังนั้น "อกุศล" เกิดจากกิเลส                ที่เป็นเหตุเบียดเบียนตนและใครใคร
เมื่อมีสติระงับกายและใจ                      ย่อมไม่ไกลจาก ปัญญาที่เจริญ

ส่วน "กุศล" นั้นพึงศึกษาให้ทราบ          ละกรรมหยาบช้านั้นเป็นจุดเริ่ม
ด้วยปลูกฝังธรรมดีเป็นประเดิม              แล้วเจริญด้วยศีล ฝึกกรรมฐาน
สร้างสติ สมาธิ ปัญญาญาณ                เพื่อปลูกสานธรรมขาวในสันดาน                  
ก็จะไม่สร้างกรรมชั่วให้สืบสาน              เป็นสะพานบุญเพื่อบรรลุธรรมเอย.