ผู้ไม่มีธรรมะเป็นสรณะทางใจย่อมเงียบเหงา อ่างว้าง ว้าเหว่
ถึงจะอยู่ท่ามกลางญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูงก็ตาม

ส่วนปารคูผู้ถึงฝั่ง ใจหายหิวในอารมณ์แล้ว เป็นผู้สงบมั่นคง คงที่
อิ่มด้วยปีติสุขอยู่เสมอ จึงไม่หวังให้ใครมาเติมเต็ม จะรู้สึกอบอุ่นใจแม้อยู่คนเดียว