ถ้ามิตรสัมพันธ์  เป็นเครื่องมือ หรือวิธีการ
ความจริงใจย่อมเป็นสรณะ  เหนือ ความอยากชนะ
เพราะ  ความเท่าเทียม ย่อมสะท้อนความเป็นมนุษย์ที่พึงสงวนเชิดชู
และนั่น คือ ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ที่จักถูกเผยโฉมให้เป็นที่ประจักษ์ หรือสัมผัสได้ในท่ามกลาง

ที่จริง  เราต่างทำหน้าที่ หรือ ให้บริการแก่กัน ไม่มากก็น้อยในทุกมิติของการงาน
และหนทางแห่งชัยชนะ  ก็คือ  การต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสรณะแห่งความจริงของความเป็นมนุษย์ให้กลับคืนมา.....
เหนือความฉาบฉวย ปกเคลือบของทิฐิ  ความทะเยอทะยาน หรือความสำเร็จอย่างเอกเทศ

ความสงบอย่างเบิกบาน  จึงเป็นวิถีแห่งเครื่องมือที่เป็นสิ่งในตัว หรือดีในตัวมันเอง
เพราะ  แม้ไม่ได้ในสิ่งที่หวัง  แต่ในกระบวนการต่อเนื่อง   มันจักนำมาซึ่งผลสำเร็จในขั้นสุดท้าย

คุณไม่ควรวัดความสำเร็จในยกแรกๆของกระบวนการทำงานเท่านั้น   แม้ทุกขั้นตอนจะมีความหมาย
แต่จิตใจที่ใหญ่กว่าส่วนย่อยที่อาจทำให้สะดุด   ย่อมไม่ควรทิ้งศรัทธา หรือความหวังในกระบวนการ..ที่ความสงบอย่างเบิกบานดำรงอยู่
หรือดำเนินไป   มันจึงเหมือนการหว่านและรอการเก็บเกี่ยวในเวลาไม่ช้านักข้างหน้า... ของชีวิตที่ไม่สมบูรณ์แบบ

และดังนั้น  ความอดกลั้นและการรู้จักรอคอย  จึงได้รับการจรรโลงในจิตใจและนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงโลกได้
เสถียรภาพทางจิตใจจึงย่อมได้รับการฟูมฟัก   เรียนรู้และสถาปนาให้แข็งแรงมั่นคง...อย่างเติบโต