...ใต้ร่มอสัตถพฤกษ์
...ประทับงดงาม แย้มพระโอษฐ์ สงบเย็น
...คือต้นธารแห่งปัญญา และการุณยธรรมที่ยังมีชีวิตชีวา
...ฉันขอถึงพระพุทธเป็นสรณะ

...มรรคาแห่งชีวิตที่มีสติ
...นำสู่ความผ่องแผ้ว เบิกบาน และการรู้แจ้ง
...คือทางแห่งสันติ
...ฉันขอถึงพระธรรมเป็นสรณะ

...ชุมชนนักปฏิบัติธรรมผู้เปี่ยมรักและเกื้อกูล
...ยังความกลมกลืน ตื่นรู้ และอิสรภาพให้ปรากฏ
...ฉันขอถึงพระสงฆ์เป็นสรณะ

...ฉันตระหนักว่าพระรัตนตรัยอยู่ในใจฉัน
...ฉันปฏิญาณจะยังแก้วสามนั้นให้ปรากฏ
...จะฝึกสติในการหายใจ  ในยามยิ้ม
...และมองสรรพสิ่งอย่างลึกซึ้ง
...จะเข้าใจชีวิตทั้งมวลและความทุกข์ของพวกเขา
...จะปลูกความกรุณา เอื้ออารี
...จะฝึกใจให้เบิกบานและสงบมั่น

...ฉันปฏิญาณจะมอบความเบิกบานแก่บุคคลหนึ่งในยามเช้า
...และช่วยเปลื้องทุกข์แก่บุคคลหนึ่งในยามบ่าย
...ฉันปฏิญาณชีวิตสันโดษเรียบง่าย
...พอใจบริขารเพียงเล็กน้อย
...และจะรักษาร่างกายให้แข็งแรง
...ฉันปฏิญาณจะปล่อยความกังวล
...เพื่อจิตที่เบา เป็นอิสระ

...ฉันตระหนักว่าตนเป็นหนี้มากมายต่อบุพการี ครู เพื่อน และสรรพชีวิต
...ฉันปฏิญาณจะทำตนให้สมกับที่ทุกคนไว้ใจ
...จะมุ่งมั่นปฏิบัติ
...เพื่อปัญญาและการุณยธรรมจักแย้มบาน
...และฉันจะสามารถช่วยมวลชีวิต
...ให้พ้นทุกข์

...ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดเกื้อหนุนความเพียรของฉันด้วยเถิด




(จาก Call Me by My True Names. by Thich Nhat Hanh
       เรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง แปลโดย ร. จันเสน)