สวัสดีครับ อยากจะถามเรื่องการกระหายที่จะเรียนรู้อะครับ เมื่อก่อนตอนที่ยังเรียนอยู่ปี1-2 ผมเป็นคนไม่อยู่นิ่ง ชอบหาความรู้ใส่หัวอยู่ตลอดเวลา (เรียกได้ว่า กระหายความรู้เลยก็ว่าได้อะครับ)และเป็นคนใจร้อนมากครับ
เพื่อที่จะได้ความรู้มา ผมทุ่มเทกับการเรียนมากครับ
แต่พอมาได้ฝึกกรรมฐาน นั่งสมาธิกับคุณแม่ในช่วงค่ำๆ วันละ1-2ชั่วโมง ผมรู้สึกว่า ผมใจเย็นลงมาก และสามรถอยู่นิ่งๆๆได้ ไม่ร้อนลนในตอนที่ไม่มีอะไรทำ อยู่กับลมหายใจตัวเองรู้สึกสบายมากครับ เหมือเทียบกับเมื่อก่อน
ตอนนี้ผมฝึกมาได้3เดือนกว่าๆๆ แล้วครับ และยังฝึกการรู้ลมหายใจในระหว่างวันด้วยครับ
แต่มีคำถามครับ??
พอผมฝึกรู้ลมหายใจในระหว่างวัน ความอยากที่จะรู้มันลดลง ความกระหายในความอยากรู้อยากเห็นมันลดลงอะครับ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งการเรียนนะครับ แต่แค่ความรู้สึกมันต่างกับ3เดือนที่แล้วอะครับ
1 มันเป็นเพราะอะไรอะครับ ทำไมความรู้สึกที่อยากรู้มันหายไปอะครับ???
2 แล้วอย่างงี้ผมจะสอบได้คะแนนดีๆๆไหมอะครับ หรือผมควรหยุดการฝึกทั้งหมดแล้วกลับมามุ่งกับการเรียนดีกว่าอะครับ???
แต่ผมก็อยากฝึกต่อนะครับมันทำให้ผมใจเย็นลงมากเลยครับ
##ขอบคุณคำแนะนำทุกท่านมากครับ##