ยามเย็น เวลาประมาณ 16 นาฬิกา...

พิธีการถวายพระพรแด่องค์ฟาโรห์ ถูกจัดเตรียมพร้อม หลังจากสาวงามทั้งสิบนางผ่านการคัดเลือกในรอบสุดท้าย และได้ผู้ที่เป็น "เทพีแห่งเมมฟิส" สาวงามตำแหน่งรอง และอันดับที่สาม แต่ทั้งสิบนางล้วนต้องถวายตัวแด่องค์ฟาโรห์ทั้งสิ้น โดยให้รออยู่บริเวณด้านหน้าพระราชวังซึ่งมีประชาชนมาชุมนุมกันอย่างแน่นขนัด รอเวลาที่องค์ฟาโรห์จะเสด็จออกมาทรงปราศัยกับพวกเขาที่หน้ามุข

เดิมที ฟาโรห์ตั้งพระทัยจะเสด็จออกในเวลาก่อนพระอาทิตย์ตกดิน แต่มีการเปลี่ยนเวลาร่นเข้ามาเร็วขึ้นกว่าเดิม เพราะทรงเห็นว่าการประกวดนางงามคัดเลือกเทพีแห่งเมมฟิสได้เสร็จสิ้นไปแล้ว

ดังนั้น ฟาโรห์จึงประสงค์ให้เสร็จสิ้นพิธีในขั้นตอนสุดท้ายเสียโดยเร็ว เพื่อจะได้รีบเสด็จไปเสพสมกับนางงามเหล่านั้นเสียที!

เมื่อได้เวลาอันเห็นสมควร ฟาโรห์จึงทรงส่งสัญญาณมือให้ทหารราชองค์รักษ์ซึ่งยืนประจำการอยู่ ณ จุดต่างๆ รอบพระราชวังเป่าแตรเขาสัตว์เป็นจำนวน 38 ครั้ง ตามพระชนมายุของพระองค์ จากนั้นพระองค์จึงเสด็จออกมาปรากฏพระองค์ต่อหน้าประชาชนที่หน้ามุข ทรงยกพระหัตถ์ทั้งสองขึ้นผายออก

เสียงโห่ร้องถวายพระพรดังกระหึ่มไปทั่วสิ้นหลายวาระ

"ขอฟาโรห์ทรงพระเจริญ อาณาจักรไอยคุปต์จงเจริญ นับพันปี นับหมื่นปี......ขอฟาโรห์ทรงพระเจริญ อาณาจักรไอยคุปต์จงเจริญ นับพันปี นับหมื่นปี......ขอฟาโรห์ทรงพระเจริญ อาณาจักรไอยคุปต์จงเจริญ นับพันปี นับหมื่นปี......"

ฟาโรห์ทรงแย้มสรวลด้วยความพอพระทัย ทรงรอจนกระทั่งเสียงถวายพระะพรค่อยๆซาลงจนทุกคนเงียบสงบ จึงทรงเริ่มตรัสปราศัยด้วยพระสุรเสียงกึกก้อง และะเป็นที่น่าอัศจรรย์ใจแก่ทุกคนทั้งผู้ที่อยู่ใกล้และอยู่ไกลลิบแทบมองไม่เห็นพระองค์ เพราะทุกคนล้วนได้ยินพระสุรเสียงดังกังวานชัดเจนทั่วทุกทิศ

"สุขสวัสดีจงมีแก่ปวงประชาของข้าทุกคน..."

ทุกคนเงียบกริบ ตั้งใจฟังว่าองค์ฟาโรห์ จะตรัสอะไรต่อไป

"วันนี้ เป็นวันมงคลอันประเสริฐเลิศล้ำ เพราะเป็นวันครบรอบวันเกิด 38 ปีของข้า ฟาโรห์คูฟู ผู้ครองบัลลังก์แห่งอาณาจักรไอยคุปต์สืบทอดต่อเนื่องจากฟาโรห์สเนฟรูผู้เป็นพระบิดาโดยชอบธรรม และยังเป็นการครบรอบสิบปีแห่งการครองราช ดังนั้น เนื่องในวโรกาสอันยอดเยี่ยมนี้ ข้า ฟาโรห์คูฟู จึงขอประกาศมอบของขวัญแด่ชาวประชาไอยคุปต์ทั้งหลาย โดยการลดภาษีหนึ่งในสิบส่วนเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม!"

เสียงโห่ร้องด้วยความปลาบปลื้มดังกระหึ่มขึ้นมาทั่วทิศอีกครั้ง ยาวนาน...แต่แล้ว ก็มีเสียงจากสตรีนางหนึ่งซึ่งดังมากอย่างน่าแปลกใจ ดังมาจากกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งในทิศทางต่อเบื้องพระพักตรของฟาโรห์

"เจ้าหาใช่ฟาโรห์ไม่!! ปวงชนชาวไอยคุปต์ทั้งหลาย ฟังข้า !! ชายคนนั้น ไม่ใช่ฟาโรห์คูฟู มันเป็นตัวปลอม!! มันเป็นตัวปลอม!! มันเป็นตัวปลอม!!"

เสียงฮือฮาอื้ออึงดังระงมขึ้นทันที ทุกคนทั้งที่อยู่ใกล้และไกลพยายามมองมาที่ตัวคนพูด และมีบางคนรู้จักนาง!

"ออเรร่า !!"

บางคนร้องเรียกชื่อนาง ซึ่งกำลังนั่งขี่คอบุรุษสูงใหญ่หน้าเข้มคนหนึ่งอยู่ เพื่อให้ตนเองโดดเด่น ให้ประชาชนได้มองเห็๋นชัด ในมือข้างหนึ่งของนางถือวัตถุอย่างหนึ่งเป็นแท่งยาวสีดำสะท้อนแสงมันวับและมีไฟสีแดงกะพริบเป็นระยะๆ โดยปลายวัตถุนั้นจ่อใกล้ริมฝีปาก อีกมือหนึ่งชี้นิ้วไปยังฟาโรห์ซึ่งกำลังยืนตะลึงอยู่หน้ามุข รอบตัวนางมีคนแปลกหน้าหลายคนในชุดแต่งกายซึ่งต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง แต่หนึ่งในคนเหล่านั้น ชาวไอยคุปต์จำนวนมากจำได้ทันทีที่ได้เห็น

"องค์ฟาโรห์!! ฟาโรห์คูฟู อยู่ที่นี่ ตรงนี้ !!"

หลายๆคนส่งเสียงอื้ออึง ทำให้ประชาชนทั้งหลายพากันมึนงงสงสัย หันไปมองฟาโรห์ที่ประทับยืนหน้ามุขสลับกับองค์ที่ประทับยืนร่วมกับกลุ่มคนเหล่านั้นไปๆมาๆ

ฟาโรห์ที่หน้ามุข ทรงโบกพระหัตถ์ทั้งสองไปมาพลางทรงตะโกน

"ประชาชนทั้งหลาย อย่าได้ไขว้เขว ข้าคือคูฟูตัวจริงแท้แน่นอน! ใครก็ตามที่พวกท่านมองเห็นว่าเป็นข้าในกลุ่มคนเหล่านั้น ต้องปลอมแปลงตัวมาอย่างแน่นอนมิต้องสงสัย จงช่วยกันจับมันไว้ แล้วส่งตัวมันมาให้ข้า!!"

"ช้าก่อนทุกท่าน!!" ออเรร่าร้องห้ามในขณะที่ประชาชนบางส่วนทำท่าจะกลุ้มรุมเข้ามา "องค์ฟาโรห์ ณ ที่ตรงนี้ จะะทรงพิสูจน์ความจริงแก่พวกเราทุกคน โปรดถวายโอกาสแด่พระองค์ก่อน!!"

ผู้คนซึ่งกำลังจะรุมเข้าหาต่างพากันหยุดชะงัก แล้วออเรร่าก็ยื่นแท่งวัตถุซึ่งจ่อที่ปากของตัวเองอยู่ถวายให้แด่ฟาโรห์ผู้ประทับยืนอยู่ข้างขวาด้วยเครื่องทรงเต็มยศ พระองค์ทรงรับแท่งวัตถุนั้นจากมือของนางแล้วทรงจ่อที่พระโอฏฐของพระองค์ จากนั้นจึงตรัส และพระสุรเสียงของพระองค์ก็ดังก้องกังวานยิ่ง

"ลูกหลานชาวไอยคุปต์ทั้งหลายโปรดฟัง! ข้าคือคูฟู ฟาโรห์ตัวจริง! ข้าถูกกลุ่มชนผู้ประสงค์ร้ายจับตัวไปขังไว้ในห้องใต้ดินใต้สฟิ้งส์ แล้วมันผู้นั้น..." ทรงชี้ไปยังฟาโรห์ที่หน้ามุข "ก็สวมรอยปลอมตัวเป็นข้า มันเป็นปีศาจร้ายจอมกักขฬะ หลงใหลในการเสพกาม! สาวงามหลายคนที่ถูกส่งตัวไปให้มัน ทุกนางล้วนถูกมันขย้ำฆ่าทิ้งหลังจากการเสพสมเยี่ยงสัตว์ป่า ไม่มีใครได้กลับสู่บ้านสู่ครอบครัว แต่นางออเรร่าผู้นี้..." ทรงหันมาทางออเรร่าและทรงคว้าจับข้อมือของนางชูขึ้น "นางเป็นผู้หนึ่งที่ถูกส่งตัวไปบำเรอกามให้กับมัน แต่นางชะตายังไม่ถึงฆาต นางรอดชีวิตมาได้ และเหล่าสหายของข้าช่วยรักษาบาดแผลของนางซึ่งเกิดจากการขย้ำและจิกด้วยเล็บของมัน มันคือปีศาจปลอมแปลงเป็นข้า!!"

ที่แท้ แท่งวัตถุสีดำนั้น คือไวร์เลสไมโครโฟน! กัปตันวันชนะจัดเตรียมมา พร้อมด้วยแผงลำโพงซึ่งซ่อนอยู่ด้านหลังของแอนดี้ ผู้ซึ่งออเรร่ากำลังนั่งขี่คออยู่นั่นเอง!

ฟาโรห์ตัวปลอมกัดฟันกรอดๆ และยังคงโต้แย้งโดยไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

"ไม่จริง! เหลวไหล!! พวกมันกุเรื่องเท็จ ประชาชนทั้งหลายอย่าไปฟังพวกมัน!!"

"ถ้าอย่างนั้น เจ้าจงพิสูจน์ให้ทุกคนได้ประจักษ์ ว่าเจ้าคือฟาโรห์ตัวจริง!!" ฟาโรห์คูฟูตรัสโต้ตอบ

"จะสงสัยอันใดเล่า ? ไม่เห็นหรือ ข้าอยู่ในเครื่องทรงฟาโรห์ครบถ้วนทุกอย่าง!!" ฟาโรห์ตัวปลอมย้อน

"ข้าก็อยู่ในเครื่องทรงฟาโรห์เต็มยศเฉกเช่นเดียวกับเจ้า!" ฟาโรห์คูฟูตรัสตอบ "แต่มีของอย่างหนึ่ง ซึ่งของข้ากับของเจ้า ไม่เหมือนกันแน่นอน!"

"ของอันใด ?" ฟาโรห์ตัวปลอมตะโกนถาม และเริ่มรู้สึกกดดัน

"อังค์ !!" องค์คูฟูตรัสเน้นๆ และทรงชูเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ซึ่งทุกคนทราบกันดีขึ้นเหนือพระเศียร แล้วทรงย้อนถาม "แล้วอังค์ของเจ้าอยู่ไหน ?"

"ไหนเลยข้าจะไม่มี!" ฟาโรห์ตัวปลอมตะโกนด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย แล้วชูเครื่องราง "อังค์" ของมันขึ้นเหนือศีรษะเช่นกัน


"ดี !!!" องค์คูฟูตรัสและทรงแค่นน้ำพระสุรเสียงหนักๆ "ไหนแสดงให้ประชาชนได้เห็นซิ อังค์ของเจ้า มีพิเศษอันใด ?"

ฟาโรห์กำมะลอถึงกับเหงื่อแตก มันไม่เคยรู้ความลับเกี่ยวกับเครื่องรางชนิดนี้มาก่อนว่าจะสามารถทำอะไรได้ ได้แต่ทำของปลอมขึ้นมาใช้เท่านั้น ตอนที่จับฟาโรห์คูฟูไปขังก็มิได้เฉลียวใจคิดว่าเป็นของสำคัญจึงมิได้ยึดเอาไว้ ปล่อยให้อยู่กับพระวรกายขององค์คูฟูไปตามเดิม

"เอ่อ...อังค์ ก็คืออังค์! เครื่องรางประจำกายของฟาโรห์ ทำด้วยทองคำ สามัญชนหามีไม่! อังค์ในมือของเจ้าต้องเป็นของปลอมแน่!" เรพไทเลี่ยนภายใต้ร่างของฟาโรห์ยังพยายามเฉไฉ

"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ!!" องค์คูฟูทรงพระสรวล แล้วทรงชี้หน้าฟาโรห์ตัวปลอม "เพียงแค่อังค์ของฟาโรห์ ทำสิ่งใดได้ เจ้ายังไม่รู้เลย! เป็นฟาโรห์ประสาอะไร!"

ฟาโรห์เรพไทเลี่ยนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พูดอะไรไม่ออก

"ประชาชนทั้งหลายจงฟังข้าให้ดี!!" องค์คูฟูทรงประกาศก้อง "ในหมู่พวกท่านทั้งหลายซึ่งเป็นคนเฒ่าคนแก่ คงจะยังจดจำชายผู้ที่พวกท่านกำลังจะได้เห็น ณ บัดนี้ได้อยู่กระมัง หากใครรู้ จงตะโกนเปล่งนามของเขาให้ดังๆด้วย!!"

สิ้นประกาศิตนั้น องค์ฟาโรห์ก็ทรงชู "อังค์" ของพระองค์ขึ้น หันด้านหน้าของ "อังค์" เข้าหาดวงอาทิตย์ซึ่งกำลังคล้อยในยามเย็น ทรงลูบไปที่ตัวแมลง "สแคแร็พ" ซึ่งทำด้วยเพชรสีน้ำเงินเข้มตรงกลางไปมาสองสามครั้งแล้วทรงปล่อยพระองคุลีออก

บัดนั้น ก็มีแสงสว่างพวยพุ่งออกมาจากตัวแมลงสแคแร็พบลูไดมอนด์ และแผ่ขยายกว้าง เป็นภาพสามมิติลอยตัวกลางอากาศของบุคคลผู้หนึ่งในชุดฟาโรห์ครบครัน และประชาชนทั้งหลายต่างพากันร้องเรียกพระนามแห่งฟาโรห์พระะองค์นั้นกันเสียงขรม

"ฟาโรห์ สเนฟรู !! ฟาโรห์ สเนฟรู !! "

องค์คูฟูทรงพยักพระพักตรพร้อมทรงแย้มสรวล ตรัสต่อไป

"ใช่แล้ว...ประชาชนชาวไอยคุปต์ทั้งหลาย พระบิดาของข้า พวกท่านยังจดจำกันได้ บัดนี้ ชัดเจนแจ่มแจ้งแก่พวกท่านแล้วกระมัง ว่าใครคือฟาโรห์ตัวจริง และใครคือตัวปลอม !!"

ปวงประชาพากันเชื่อสนิทใจ มั่นใจว่าคนที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนในขณะนี้คือฟาโรห์คูฟูองค์จริงแท้แน่นอน ไม่เว้นแม้แต่เหล่าทหารเป็นจำนวนมากในพระราชวัง

ฝูงชนพากันร้องตะโกนทั่วทุกสารทิศ "จับฟาโรห์ตัวปลอมมาประหาร!! จับฟาโรห์ตัวปลอมมาประหาร!! จับฟาโรห์ตัวปลอมมาประหาร!!"

องค์คูฟูเสด็จก้าวออกมาเผชิญหน้ากับฟาโรห์ตัวปลอมแล้วทรงชี้หน้า

"เจ้าที่แท้เป็นใคร แสดงตัวที่แท้จริงของเจ้าออกมา ณ บัดนี้ !! และยอมให้จับเสียแต่โดยดี!!"

"เฮอะ!" ฟาโรห์เร็พไทเลอร์แค่นเสียง "มาถึงขั้นนี้แล้ว แสดงตัวจริงของข้าจะเป็นไรไปเล่า! แต่เรื่องยอมให้พวกเจ้าจับ ฝันไปเถิด!!"

แล้วร่างฟาโรห์นั้นก็มองดูเลอะเลือน ดวงตาแปรเปลี่ยนจากตามนุษย์กลายเป็นตาของสัตว์เยี่ยงอสรพิษ ไม่กี่วินาที มันก็กลับคืนสู่ร่างอสูรเดิมซึ่งใหญ่โตกว่าร่างมนุษย์ ทำให้อาภรณ์แห่งฟาโรห์ถูกดันจนปริและฉีกขาด! ส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายมายังองค์ฟาโรห์ ส่ายหางไปมา

และถัดจากนั้น บรรดาบริวารของมัน ซึ่งปลอมตัวเป็นชายบ้างหญิงบ้าง ก็พากันกลายร่างเป็นร่างเดิมเช่นเดียวกัน ท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของชาวไอยคุปต์ทั้งปวง!

แล้วเจ้าตัวหัวหน้าซึ่งเคยปลอมเป็นฟาโรห์ก็ร้องสั่งบริวารเสียงก้องไปทั่ว

"ได้เวลาปฏิบัติการแล้วพวกเรา ฆ่าพวกมันให้หมด แล้วยึดครองแผ่นดินนี้ให้จงได้!!"

ฉับพลันทันใดนั้น ชาวประชาทั้งหลาย ก็ได้เห็นยานบินรูปทรงประหลาดนับสิบลำปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า รายล้อมพวกเขาอยู่ทุกทิศทาง!

กัปตันวันชนะ และแอนดี้ รีบส่งพลุไฟสัญญาณขึ้นฟ้าทันที

"ฟิ้ว์....ฟิ้ว์...."

"บึ้มม......บึ้มมม.....!!!"

พลุสัญญาณระเบิดเป็นแสงสีแดง กระจายไปคนละจุด และบัดนั้นก็ปรากฏยานบินทรงจานมีโดมครึ่งวงกลมด้านบนสิบกว่าลำ บินเข้ามาล้อมกรอบยานทรงประหลาดทั้งหลายเหล่านั้นอย่างทันท่วงที!

มีเสียงทางวิทยุเข้ามาในหูของกัปตันทันทีที่ยานเหล่านั้นมาถึง

"วันชนะ ฉันมาแล้วนะคะ! เตรียมขึ้นยานของฉันนะ"

"เอ็มม่า!" กัปตันร้องเรียกชื่อของเธอ แล้วรีบตอบปฏิเสธ "ไม่ต้องรอรับผม เดี๋ยวแอนดี้จะเอายานมารับผมเอง ผมขับยานของผมถนัดกว่าครับ"

"เอางั้นเหรอ ? แอนนาอยู่นี่ด้วยนะคะ ไม่อยากเจอแกเหรอ ?"

"โอ้....ที่รัก อยากสิครับ แต่รอก่อนดีกว่าเราต้องรีบแล้ว คุณดูแลลูกให้ดีนะครับ"

"อืม...โอเคค่ะ ระวังตัวด้วยนะที่รัก"

"คุณก็เหมือนกันครับ"

"รักคุณนะ แล้วเจอกัน"

"ผมก็รักคุณ แล้วเจอกันครับ" จากนั้นกัปตันจึงหันมาหาทุกคนที่ยืนรออยู่ ยกเว้นแอนดี้ที่หายไป

"แอนดี้ไปเอายานใช่ไหม ?" เขาถามสาวจอย

"ค่ะกัปตัน...โน่นไงมาแล้ว!" หล่อนชี้ขึ้นไปบนฟ้าทางทิศตะวันออก ยาน The Fugitive กำลังบินมา และเริ่มยิงอาวุธเลเซอร์เข้าใส่ยานพวกเรพไทเลอร์ในขณะที่พวกมันก็เริ่มบินฉวัดเฉวียนสาดอาวุธลำแสงต่อสู้ห้ำหั่นกับยานของพวกเอ็มม่า การประจันบานทางอากาศเริ่มขึ้นแล้ว!

"เจ้านายครับ!" แอนดี้เรียกเข้ามาแล้วถาม "เจ้านายและทุกคนขึ้นยานตอนนี้เลยไหมครับ ?"

"รอเดี๋ยวนะแอนดี้!" กัปตันตอบแล้วหันมาบอกกับสาวจอย "คุณจอยพาองค์ฟาโรห์กลับเข้าพระตำหนักในวังก่อน คุ้มกันพระองค์ให้ดีด้วย อาจมีพวกนั้นหลงเหลืออยู่ข้างใน ถ้าเจอฆ่าให้หมด!"

"งั้นผมไปกับจอยด้วยนะครับ" แซมร้องขอ

"ตกลงแซม งั้นพาองค์ฟาโรห์ไปเลย เดี๋ยวนี้!"

"ครับผม"

"ฝ่าบาทเพคะ" สาวจอยหรืออามุนต้าทูลต่อฟาโรห์

(ต่อครับ)