ผมนั่งสมาธิฝึกนั่งสมาธิแบบขาขวาทับซ้ายและดูลมอาณาปานสติมาได้สองปีแล้วครับ วันละราวหนึ่งชั่วโมง  อยากถามผู้รู้เช่น หมอ พยาบาล ว่าผมนั่งทุกครั้งรู้สึกขาชาทุกครั้ง แต่ที่ได้ศึกษาการปฏิบัติของพระสายปฏิบัติหลายท่านที่ทรงฌาณสมาบัตินานนับหลายชั่วโมง หรือข้ามวัน  7 วัน 15วัน (ถึงอัปนาสมาธิจิตเป็นหนึ่งเดียวแล้ว) ทำไมขาของท่านยังอยู่ในสภาพเดิม แล้วเนื้อเยื่อหรือเซลล์ไม่ตายเหรอครับ   ท่านสอนว่านั่งอยู่กับลมหายใจไปเรื่อยๆ บริกรรมไปเรื่อยๆจิตเป็นหนึ่งจะตัดนิวรธ์ได้ จิตแยกออกจากความรู้สึกทางกาย ทำให้ความเจ็บปวดหายไป  อันนี้ผมพอเข้าใจได้

แต่ส่วนตัวดันติดที่มีความกลัวความสงสัยในใจว่า ร่างกายก็คือร่างกาย พอลืมตาขึ้นมาขาเดินไม่ได้หรือพิการขึ้นมาแล้วเราจะทำยังไงล่ะ(เกิดอุปทานเอง)    ทุกวันนี้แค่นั่งราวๆชั่วโมงทั้งชาและปวดมากขนาดนี้ (แรกๆฝึกเหมือนอยากลืมตาขยับขาหลายทีแต่ก็อดทนทำต่อครับ)  

ในทางการแพทย์ทำไมพระท่านไม่เป็นอะไรเลย หรือแค่ชานานๆมันไม่ถึงกับพิการ  หากทางวิทยาศาสตร์อธิบายได้ผมก็พอจะมั่นใจค่อยๆปฏิบัติให้ได้นานกว่านี้