รถประจำทาง                 มุมมองที่สี่ (1)               &n

ลิงค์ตอนที่๑ http://ppantip.com/topic/30107518 ลิงค์ตอนที่๒ http://ppantip.com/topic/30480244 ลิงค์ตอนที่๓ http://ppantip.com/topic/30542963 ลิงค์ตอนที่๔ http://ppantip.com/topic/30608461 ลิงค์ตอนที่๕ htt

นักจิตวิทยาคลินิก โรงพยาบาลมนารมย์ คงปฏิเสธไม่ได้ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้เสมอ จะเปลี่ยนแปลงมากหรือ เปลี่ยนแปลงน้อย ทั้งที่เรารู้ตัวและไม่รู้ตัวหรือไม่ทันตั้งตัว 

อันนี้ต้องขอออกตัวก่อนว่า มันเป็นมุมมองของคนๆ หนึ่ง ที่ทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง โดยพยายามเบียดเบียนคนอื่นให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับผม   ไม่รู้สิ...ผมว่ามัน...เป็นอะ

เสียงฟ้าร้องดังมาแต่ไกล เมฆดำก้อนใหญ่อุ้มน้ำเต็มที่ คล้อยเคลื่อนลงต่ำ ต่ำมากจนคล้ายกับว่าจะเอื้อมมือไปถึง เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า หยาดน้ำจากท้องฟ้าใกล้จะร่วงหล่นลงมา สายลมเย็นพัดโชย สัมผัสผิวกาย แต่ผู

ผมได้ไปร่วมงานแต่งงานของรุ่นพี่สมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ซึ่งในงานจะมีช่วงหนึ่งที่ดับไฟและส่องไฟสปอตไลท์ไปยังคู่บ่าวสาว ซึ่งทุกคนในงานจะยืนขึ้นเพืือให้เกียรติ ในจังหวะที่ดับไฟมีผู้หญิงคนหนึ่งโวยวายขึ้น

มีหลวงพ่อองค์หนึ่ง มีแต่ความสุข ไม่เคยมีทุกข์... วันหนึ่ง โยมนิมนต์ไปเทศน์ แต่ไม่มาสักที ท่านบอกว่า  “ไม่มาก็ดีเหมือนกันเนาะ ฉันข้าวเลยดีกว่า” ฉันได้ไม่ก

เราเป็นเพื่อนห้องเดียวกันนั่งข้างกันรู้ทุกเรื่องของกันและกัน เขาไม่เคยปิดบังเรื่องความสัมพันธ์กับคนคุยไม่ว่าเขาจะคุยกับใครเขาให้เราดูตลอดเปิดเผยกับเราตลอดเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆไปไหนไปกันสองต่อสองจ

นี่เราไม่เคยแต่งY สักทีนะคะ จะไม่รู้ว่าเรียกฟิควายอะเปล่า ตอนนี้เลยแต่งฟิคนิดหน่อย ไม่รู้ใครคิดอย่างไงนะ เรื่อง : แทบกระอัก!! เมะ ซึ่งเป็นรุ่นน้อง อายุ 17 ส่วนสูง 170 ซม. เคะ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ อายุ 19