อันนี้ต้องขอออกตัวก่อนว่า มันเป็นมุมมองของคนๆ หนึ่ง ที่ทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง โดยพยายามเบียดเบียนคนอื่นให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับผม
ไม่รู้สิ...ผมว่ามัน...เป็นอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลกับความรู้สึกของผมเท่าไหร่นะ ผมกำลังหมายถึงระบบ ระเบียบ ระบอบ การปกครองอะไรต่างๆ พวกนั้นนั่นละ อธิบายยากเหมือนกันนะ คือ...ผมว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ต้องยึดติดแบบขัดหรือทัดทานไม่ได้เหมือนกฎธรรมชาติน่ะ กฎธรรมชาติ เช่น เกิดมาทุกคนต้องตาย สัตว์ทุกชนิดหายใจด้วยออกซิเจน โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์...อะไรแบบนั้น พวกนี้มันไม่มีทางปฏิเสธหรือไม่ยอมรับได้เลย เอาตรงๆ เลยคือต่อให้อยากเปลี่ยนมันก็เปลี่ยนไม่ได้
วกกลับมาที่ระบบ ระเบียบ ระบอบ ผมว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ไม่ยอมรับไม่ได้...นึกออกไหม หมายถึงว่า...มันสามารถเปลี่ยนแปลงหรือปรับเปลี่ยนได้ตามความเหมาะสมอยู่ตลอดเวลา เช่น กฎหมายข้อนี้ไม่เข้ากับสังคมปัจจุบันแล้ว ยกเลิกไปดีกว่า ระบบนี้ทำงานล่าช้าจัง เปลี่ยนเป็นระบบอื่นจะเร็วขึ้นไหม อะไรแบบนี้
ระบอบการปกครองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับระบบหรือระเบียบมากมายนัก ผมว่ามันปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสมได้ มันไม่ใช่ขยับไม่ได้เลยเหมือนกฎธรรมชาติ ตรงนี้แหละที่มันสำคัญ ยังไงรู้ไหม...ใครเป็นคนกำหนดระบอบการปกครอง จริงๆ ถ้าหาในกูเกิลผมว่าน่าจะมีคำตอบ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือมันถูกสร้างขึ้นมาด้วยคน...ใช่หรือไม่ มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาโดยธรรมชาติ ดังนั้นเราเปลี่ยนแปลงมันได้ถูกไหม
ทั้งหลายทั้งปวงที่ผมเอ่ยมานั้น มันเกี่ยวกับสถานการณ์ปี 53 ครับผม เหตุการณ์บ้านเมืองเราในช่วงเวลานั้นมันเข้าขั้นวิกฤติแล้ว ประชาชนแบ่งกันเป็นสองฝ่าย และกำลังจะหยิบอาวุธเข้าห้ำหั่น เอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิต...ซึ่งกันและกัน ถ้าปล่อยผ่านให้แก้ไขกันตามระบอบการปกครอง ตามความเชื่อที่ไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้คิดขึ้นมาเป็นคนแรก บ้านเมืองเราจะต้องสูญเสียชีวิตกันไปเท่าไหร่ เพียงเพราะยึดโยงกับสิ่งที่มนุษย์ กิน ขี้ ปี้ นอน เหมือนเราๆ คนหนึ่งคิดขึ้นมากระนั้นหรือ มันสมควรจะรักษาไว้มากกว่าชีวิตอย่างนั้นหรือ
ในตอนนั้นใครจะบอกว่าผมนิยมเผด็จการหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมไม่ใส่ใจหรอก สิ่งที่ผมต้องการ ไม่ใช่สิ...สิ่งที่ผมไม่ต้องการ คือการสูญเสียชีวิตของพี่น้องชาวไทย
ยึดอำนาจคือทางออกที่ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนักในสายตาผม ระบอบการปกครองอะไรนั่นค่อยมาถกเถียงกัน หลังจากรักษาชีวิตเอาไว้ได้ มันก็ยังสายไปหรอก
หวังว่ากระทู้นี้จะลุกเป็นไฟ
สิ่งที่คนไม่กี่คนกำหนดขึ้นมา มันสำคัญขนาดที่ต้องยึดมั่นมากกว่าชีวิต...กระนั้นหรือ : ดาวดำผู้เขียนกระทู้
ไม่รู้สิ...ผมว่ามัน...เป็นอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลกับความรู้สึกของผมเท่าไหร่นะ ผมกำลังหมายถึงระบบ ระเบียบ ระบอบ การปกครองอะไรต่างๆ พวกนั้นนั่นละ อธิบายยากเหมือนกันนะ คือ...ผมว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ต้องยึดติดแบบขัดหรือทัดทานไม่ได้เหมือนกฎธรรมชาติน่ะ กฎธรรมชาติ เช่น เกิดมาทุกคนต้องตาย สัตว์ทุกชนิดหายใจด้วยออกซิเจน โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์...อะไรแบบนั้น พวกนี้มันไม่มีทางปฏิเสธหรือไม่ยอมรับได้เลย เอาตรงๆ เลยคือต่อให้อยากเปลี่ยนมันก็เปลี่ยนไม่ได้
วกกลับมาที่ระบบ ระเบียบ ระบอบ ผมว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ไม่ยอมรับไม่ได้...นึกออกไหม หมายถึงว่า...มันสามารถเปลี่ยนแปลงหรือปรับเปลี่ยนได้ตามความเหมาะสมอยู่ตลอดเวลา เช่น กฎหมายข้อนี้ไม่เข้ากับสังคมปัจจุบันแล้ว ยกเลิกไปดีกว่า ระบบนี้ทำงานล่าช้าจัง เปลี่ยนเป็นระบบอื่นจะเร็วขึ้นไหม อะไรแบบนี้
ระบอบการปกครองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับระบบหรือระเบียบมากมายนัก ผมว่ามันปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสมได้ มันไม่ใช่ขยับไม่ได้เลยเหมือนกฎธรรมชาติ ตรงนี้แหละที่มันสำคัญ ยังไงรู้ไหม...ใครเป็นคนกำหนดระบอบการปกครอง จริงๆ ถ้าหาในกูเกิลผมว่าน่าจะมีคำตอบ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือมันถูกสร้างขึ้นมาด้วยคน...ใช่หรือไม่ มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาโดยธรรมชาติ ดังนั้นเราเปลี่ยนแปลงมันได้ถูกไหม
ทั้งหลายทั้งปวงที่ผมเอ่ยมานั้น มันเกี่ยวกับสถานการณ์ปี 53 ครับผม เหตุการณ์บ้านเมืองเราในช่วงเวลานั้นมันเข้าขั้นวิกฤติแล้ว ประชาชนแบ่งกันเป็นสองฝ่าย และกำลังจะหยิบอาวุธเข้าห้ำหั่น เอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิต...ซึ่งกันและกัน ถ้าปล่อยผ่านให้แก้ไขกันตามระบอบการปกครอง ตามความเชื่อที่ไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้คิดขึ้นมาเป็นคนแรก บ้านเมืองเราจะต้องสูญเสียชีวิตกันไปเท่าไหร่ เพียงเพราะยึดโยงกับสิ่งที่มนุษย์ กิน ขี้ ปี้ นอน เหมือนเราๆ คนหนึ่งคิดขึ้นมากระนั้นหรือ มันสมควรจะรักษาไว้มากกว่าชีวิตอย่างนั้นหรือ
ในตอนนั้นใครจะบอกว่าผมนิยมเผด็จการหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมไม่ใส่ใจหรอก สิ่งที่ผมต้องการ ไม่ใช่สิ...สิ่งที่ผมไม่ต้องการ คือการสูญเสียชีวิตของพี่น้องชาวไทย
ยึดอำนาจคือทางออกที่ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนักในสายตาผม ระบอบการปกครองอะไรนั่นค่อยมาถกเถียงกัน หลังจากรักษาชีวิตเอาไว้ได้ มันก็ยังสายไปหรอก
หวังว่ากระทู้นี้จะลุกเป็นไฟ