นี่เราไม่เคยแต่งY สักทีนะคะ จะไม่รู้ว่าเรียกฟิควายอะเปล่า ตอนนี้เลยแต่งฟิคนิดหน่อย ไม่รู้ใครคิดอย่างไงนะ

เรื่อง : แทบกระอัก!!

เมะ ซึ่งเป็นรุ่นน้อง อายุ 17 ส่วนสูง 170 ซม.
เคะ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ อายุ 19 ส่วนสู่ง 178 ซม.

เคะ : เมื่อไหร่มันจะจบ ๆ สักที !! (โวยวาย)

เมะ : ใช่สิ ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว! (โวยวาย)

เคะ : ฉันเจ็บนะ ทำไมไม่ออกไปล่ะ!

เสียงเตียงขย่มบันลือลั่น หนุ่มทั้สองนอนประกบกัน ทำท่าเหมือนกิจกรรมอะไรบางอย่าง

เมะ : ของฉันมันจะพังอยู่แล้วนะ

เคะ : หมายถึงอะไร!

เมะ : หมายถึงจูจู้ของฉันนะสิ

เมะ : กลัวเป็นหมันอยู่นะ (โมโห)

เคะ : ทำไมไม่เอาออกไปล่ะห้ะ!

เมะ : มันเอาออกได้ที่ไหนกัน กระแทก ๆ อยู่นั่นแหละ ใครว่าจะใช่ย่อย?!

เคะ : โอ้ยยยยย ร้อนก็ร้อน หายใจไม่ออก ถังแม่!!!

เคะ : บริหารทำไมกัน!

เมะ : บริหารอะไรฟ้ะ!! ฉันเคยบริหารกับแกซะที่ไหน

เคะ : ฉันไม่ได้ถามแก!

เมะ : แล้วถามใครกันแน่ ไอ้หน้าปลาดุกชนเขื่อน!

เคะ : ฉันบอกยายนั่น

เฉลยได้เปิดโปงขึ้นมา.......ที่แท้คือ

เคะ : นี่ ยายนั่น ฉันรู้ว่าเธอเป็นสาววาย แต่ก็น่าจะถูกกาลเทศะบ้างนะ อีซองเลย์!

เคะแหกปากบอกลั่น พูดกับพี่สาวของเธอ ที่ยืนขย่มบนหลังเมะ

พี่สาว : (หยุดทำและค่อย ๆ เดินลงไปข้างล่างเตียง)

เมะชะงัก ก่อนที่พี่สาวของเธอจะบอกให้ทั้งสองรู้ว่า

พี่สาว : ไอ้พวกวิตรถารขย่ำเขย่งกระเด้งเร็วทะลุ 4G บ๊าย ๆ (โบกมือ)

จากนั้นพี่สาวของเคะ เดินไปเปิดประตูแล้วล็อคกลอนในและวิ่งออกไปอย่างฉับพลัน

เมะ, เคะ : เอิ่มมมมมม (สตั๊นท์)

เคะ : ยายนั่นไปแเล้วล่ะ

เมะ : อ่อ แล้วทำไม (โดยทั้งสองนั่นค่อมกันอยู่)

เคะ : มาปั๊มกันต่อไง อิ ๆ

เมะ : เอางั้นเลยหรอ?

เคะ : เอาสิ ไม่ไหวแล้ว

เมะ : ที่จริงเราต้องรุกก่อนไม่ใช้เหรอ? (คิดในใจ)

เมะ :........... (นึกสักพัก)

เมะ : เอาต่อก็ได้ (พูดใส่เคะ)

เคะ : เอาไง

เมะ : ไหน ๆ พี่สาวแกไม่อยู่แล้ว มาทำมิชชั่นให้เสร็จกันเถอะ

เคะ : งั้น......จัดมา (ยิ้มนิด ๆ)

เมะ : ไม่ไหวแล้ว จัดมา ผีผ้าห่ม!!!

ทั้งสองสนทนาเสร็จ จึงได้บรรจงมิชชั่นโดยลุล่วงไปได้