อ้วน อีอ้วน หมูอ้วน..
คือฉายาที่เพื่อนๆพี่ทั้งหลายเรียกเรา
กางเกงบ็อกเซอร์ที่ใหญ่ที่สุดที่ไว้ใส่นอนใส่ไม่ได้อึดอัดต้นขา เปลือยท่อนล่างนอนค่ะ

   ในชีวิตที่เกิดมาสามสิบกว่าปีไม่เคยอึดอัดขนาดนี้มาก่อน เสื้อผ้าซื้อใหม่ตลอดเวลา(เพิ่มsize) กางเกงยีนส์ไม่ต้องพูดถึง น้ำหนักขึ้นตลอดเวลาจนพุงสูงสุดในชีวิตที่76
   แม่เจ้า..!! ทำไง ก่อนหน้านี้ก็เพิ่งกินยาลดความอ้วนแล้วเพิ่งเลิกไปเพราะมันนอยด์มาก(ลืมบอกเราเป็นโรคซึมเศร้า ระยะที่ดีขึ้นประคองอารมณ์ตัวเองได้พอประมาณ) ไม่อยากกินแล้ว จะออกกำลังก็จะไหวหรอ สามสิบนิดๆแล้ว ระบบเผาพลาญไม่ดีแล้วมั้ง..!?!? แต่งาน(ณ ตอนนั้นต้องเจอลูกค้าเยอะก็อยากดูดี อยากวัยรุ่นอ่ะ)

รูปตอน 75เริ่มออกกำลังกายใหม่ๆลงมา1กิโล

รูปปัจจุบัน 62กิโล เริ่มมีเลข11 แต่ก็ยังมีพุงอยู่นะ


ปล.เพิ่มเติมนะคะ
การลดน้ำหนักสำคัญที่สุดอยู่ที่การกินค่ะ
การกิน80%การออกกำลังกาย20%
ถ้าปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกินได้ เราว่าเป็นการลดน้ำหนักแบบยั่งยืน

เราเปลี่ยนมาใช้น้ำมันมะกอกในการทำอาหาร เลี่ยงไขมันเลว เลือกไขมันดีค่ะ ของทอดนี่เลี่ยงค่ะ เมื่อก่อนชอบกินอาหารตามสั่งพวกผัดแบบราดข้าวมาก ร้านประจำก็ใช้น้ำมันในการผัดต่อจานนึงมหาศาลมาก พอช่วงเราทำกับข้าวเองก็คือปรับการกิน หลายเดือนผ่านไปอยากกินร้านนั้นก็สั่งมากกิน สรุปแทบอ้วกมันเลี่ยนน้ำมันมาก สรุปร่างกายเรามันปรับได้เอง นี่มันคือการเปลี่ยนแปลงที่ดีมากๆอย่างนึง แรกๆมันจะยากสักหน่อย พอเวลาผ่าน เราก็ไม่ต้องพยายามแล้ว ร่างกายชินไปเอง

แต่ข้อเสียเราคือเราใจอ่อนกับเค้ก อาทิตย์นึงถ้าเคร่งมากก็ต้องมี1-2ชิ้น ช่วงไหนไม่เคร่งก็สามวัน
สู้ๆนะคะ ขยับร่างกายสิคะจะรออะไร..!!