สวัสดีค่ะเพื่อนๆและพี่ๆทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้
          ก่อนอื่นก็คงต้องขอแนะนำตัวก่อนค่ะ เราชื่อว่าแก้วนะตอนนี้เรียนอยู่ปี1 อายุ17 หนัก57 สูง160 แปลกใจใช่ไหมคะ ว่านำ้หนักเท่านี้มันผอมตรงไหน5555
เอาเป็นว่าเราเคยหนัก 77 โล(อ้วนมากกกกก) มาก่อนค่ะเมื่อต้นปีนี้เอง เราก็มีความคิดตามภาษาวัยรุ่นค่ะว่าจะขึ้นมหาลัยแล้ว อยากผอมลงจังอยากสวยเหมือนคนอื่นเขาบ้าง ก็เลยลดน้ำหนักค่ะด้วยการอออกกกำลังกาย แต่ก็ตามภาษาคนอ้วนค่ะที่จริงเราเคยลดนำ้หนักหลายครั้งแล้วแต่ก็เหลวไม่เป็นท่าเพราะความขี้เกียจนี่แหละ ครั้งนี้เราเลยตัดสินใจว่าเราจะไม่ยอมผลาดอีก เราจะออกกำลังกายทุกวัน ระหว่างที่ปิดเรียนรอมหาลัยเปิดนี่แหละ!!
          
          เริ่มแรกเลยที่เราทำก็คือ วิ่งค่ะ ทุกวันวันละครึ่งชั่วโมง ทุกวันยกเว้นวันเสาร์ แต่กินข้าวปกตินะ เช้า เย็น กลางวันไม่กิน ตอนแรกก็ไม่ได้คาดหวังให้ตัวเองผอมมากมายอะไรนะคะ ว่านำ้หนักจะลดกลัวตัวเองจะผิดหวังหมดกำลังใจไปซะก่อน
  
สรุปช่วงนั้น กิน ข้าวเช้า+ข้าวเย็น+นมหนึ่งกล่อง
ออกกำลังกาย วิ่ง 30นาที
          
           ทีนี้เวลาผ่านไปซักพักนึงนำ้หนักเริ่มลงนิดหน่อยค่ะ คนรอบตัวเราก็พากันเชียร์ว่าลดลงหน่อยแล้วนะเนี่ยพยายามเข้า เราก็เริ่มได้ใจค่ะ วิ่งเพิ่มตอนเย็นอีกครึ่งชั่วโมง จากที่ปกติวิ่งตอนบ่ายอย่างเดียวครึ่งชั่วโมง รวมกันเป็น1ชั่วโมง นำ้หนักก็ลงมาอีก เราเลยเริ่มงดข้าวเย็นเพราะมีคนแนะนำมาว่างดแล้วจะได้ผอมลงอีกไง ทีนี้เราก็เลยงดข้าวเย็นแล้วกินโยเกิร์ตแทน555

สรุปช่วงนั้นกิน ข้าวเช้า+นมหนึ่งกล่อง+โยเกิร์ต
ออกกำลังกาย วิ่ง1ชั่วโมง
    
            พอนำ้หนักไต่ลงมาเราก็มีความรู้สึกว่าอยากลงอีกแค่นี้มันไม่พอเราก็เลยโดดเชือกเพิ่มค่ะ วันละ500ที แล้วก็วิ่งเหมือนเดิม คนก็ยิ่งทักว่านำ้หนักลงอีกแล้วสวยขึ้น ลดอีกสิ เราก็บ้ายอค่ะ อยากผอมด้วยบวกกับที่มีคนแนะนำให้งดอาหารลงจะได้ลงเร็วขึ้น เราก็เลยลดปริมาณข้าวลงค่ะจากที่คิดว่ากินข้าวแค่วันละมื้อกินเต็มที่ก็ค่อยๆลดลงจาก1จานพูนๆเหลือ1ถ้วย แล้วก็งดนมด้วย
            
สรุปช่วงนั้นกิน ข้าว1จาน+โยเกิร์ต
ออกกำลังกาย วิ่ง1ชั่วโมง+โดดเชือก500
          
             จากนั้นเราก็ลดนำ้หนักลงมาอีกหน่อย แต่จะเห็นได้เลยค่ะ จากตัวอย่างข้างบน ยิ่งนำ้หนักลดเรายิ่งออกกำลังกายหนักขึ้น ยิ่งกินน้อยลง ช่วงนี้เราชั่งน้ำหนักบ่อยมากๆค่ะมากที่สุดเท่าที่จะมากได้พะวงกับตัวเลขอยู่ตลอดเวลา รู้สึกกังวลทุกครั้งที่เห็ตัวเลขเพิ่มขึ้นหนึ่งขีด ไม่กล้ากินอะไรค่ะ ขนาดนำ้เราก็ไม่กล้ากินเยอะเพราะกลัวนำ้หนักเพิ่ม
    
             ทุกวันนี้เราเป็นหนักมากค่ะ เรากินข้าวแค่2ข้อยโต๊ะตอนเช้า นำอึกสองอึกจิบแค่พอหายหิวนำ้ อมลูกอมนิดหน่อย ตอนเย็นก็กินข้าวบ้าง2-3คำ พอกินเสร็จก็ไปชั่งน้ำหนัก เหนื่อยมากค่ะ อยากกลับไปกินเหมือนเดิมแต่ถ้ากินมากกว่านั้นก็จะรู้สึกผิดแล้วไปล้วงคออ้วกออกมาหมด ขนมก็มีกินบ้างค่ะ คำสองคำแล้วก็ส่งให้คนอื่น บางครั้งเราอดใจไม่ไหวก็หยิบช้อนตักกับข้าวที่วางไว้กินบ้างแต่ก็แค่เคี้ยวๆแล้วคายทิ้ง เวลากินนมก็กินแบบ1กล่องกิน2-3วัน เราไม่เข้าใจเลยค่ะว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง มันทรมาณใจมากเลย แต่เราก็หยุดไม่ได้เราเหนื่อยแต่ก็ออกกำลังกายทุกวันเพราะกลัวว่านำ้หนักจะขึ้น

               ทุกวันนี้เราออกกำลังกายทุกวันค่ะจันทร์-อาทิตย์ ไม่พัก แต่ก็กินตามที่บอกไว้ข้างบน
สรุปออกกำลังกาย วิ่ง30นาที เพราะว่าเปิดเทอมแล้วไม่มีเวลาตอนเย็น + โดดเชือก2000ครั้ง+ ฮูล่าฮูบ ครึ่งชั่วโมง ที่ทำอยู่ตอนนี้มันไม่เยอะเท่าไหร่ใช่ไหมคะ5555 แต่มันเป็นเพราะว่าเราไม่มีเวลาค่ะ
               ถ้าเป็นช่วงก่อนปิดเทอมเนี่ยเราเล่นเยอะกว่านี้ค่ะ
    วิ่ง1ชั่วโมง+ฮูลาฮูบ1ชั่วโมง+โดดเชือก2000+อบไอน้ำสมุนไพรขับเหงื่อ

ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ตรงนี้ค่ะ!!!
ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนคนบ้า!! อยากกินแทบตายแต่ก็กินไม่ได้เพราะกินแล้วรู้สึกผิด กลัวอ้วน มากจนไม่รู้จะทำยังไง ถ้ากินเยอะกว่าที่กำหนดไปนิดเดียวจะไปล้วงคอเอาออกทันที นี่มันไม่ปกติ คนเราเวลาจะกินอะไรเขาไม่คิดมากขนาดนี้ เราควรทำยังไงดีเราอยากกลับไปกินได้เหมือนเดิมแต่เราไม่กล้า!! ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะสับสนมาก ไม่อยากชั่งน้ำหนักแล้วแต่ถ้าไม่ทำเราก็จะไม่รู้ว่าเรากนักเท่าไหร่ต้องกินแค่ไหนนำ้หนักจะไม่ขึ้น เราอยากผอมกว่านี้อยากหนักซัก53 เราไม่รู้ว่าตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ยังไง เคยคิดไว้ว่าถ้านำ้หนักลงมาเท่านี้57 จะกลับไปกินแหลกเหมือนเดิมแต่ตอนนี้กินข้าวจานเดียวให้หมดยังไม่ได้เลยค่ะ
           ขอคำปรึกษาทุกคนด้วยค่ะ😭🙏🏻