รักที่ฉันตามหามานานเนิ่น
ศรัทธาเดินตามฝันวันวาดหวัง
จะมีไหมใครคนหนึ่งซึ่งจริงจัง
มอบความหวัง กับหัวใจให้แก่กัน

กี่ครั้งคราล้าหม่นบนรักซ้อน
ความร้าวรอนซ่อนเก็บเหน็บเกินฝัน
สุมไฟรอนฟอนสุมเข้ารุมรัน
ใจมันบั่นจนหมดเยื่อ ไม่เหลือใย

ยิ่งไข่วคว้าดั้นด้นเข้าค้นหา
ยิ่งอ่อนลากับรักช้ำจำหวั่นไหว
เหมือนบาปกรรมเวียนซ้ำย้ำเรื่อยไป
ดั่งเพลิงไหมลุกโหมประโลมกัลป์

เจ็บก็รู้ เหนื่อยก็รอ ท้อก็รัก
เพราะมิอาจผลักใจห่างอย่างเหหัน
ได้แต่พ้อพร่ำบ่น ทนรำพัน
ทุกคืนวันพบแต่ทางคว้างหทัย

อยากจะรู้มีไหมใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งมอบใจรักมิผลักไส
คนที่คอยห่วงหวงด้วยดวงใจ
คนที่ใช่ มอบรักแท้ ให้แก่กัน...

เพ็ญพิชญา