สะอื้นอั้นกลั้นโศกวิโยคซ้อน
ดั่งไฟรอนร้อนรุมสุมทรวงเศร้า
สะทกถอนสะท้อนสั่นมิบรรเทา
ดั่งไฟเร้าแรงร้อนซ่อนไฟรุม

เก็บกลืนกลั้นอั้นอกสะทกสะท้าน
ร้าวดวงมานรานรอนดังฟอนสุม
หักอาลัยไม่หายกลายเกาะกุม
น้ำตาชุ่มเปียกหมอนสะท้อนใจ

โอ้อกเอ๋ยเอ่ยอ้างก็คว้างเคว้ง
แสนวังเวงเหว่ว้าน้ำตาไหล
พระเสด็จสู่ฟ้าสุราลัย
ช่างแสนไกลสุดหล้าอุราตรม

ให้ไหวหวั่นอั้นอกสะทกสะท้อน
ด้วยอาวรณ์อ่อนอ้างใจคว้างขม
ฉนำเนิ่นเกินผ่านมานระทม
คงทุกข์ถมยากปรับทับท้นกาล