เมื่อสายฝนหล่นพร่างระหว่างเหงา
หัวใจร้าวเมื่อคราวเขาห่างเหิน
ทางเดินไกลอ้างว้างอย่างเหลือเกิน
ความบังเอิญคือเงา เราสามคน

เธอมีใครก่อนฉันเมื่อวันก่อน
ความร้าวรอนจมซ่อนเมื่อย้อนหน
คราครั้งเก่ารักเราเคยเคล้าวน
ช่างทุกข์ทนเมื่อเธอซ้อนมาซ่อนใคร


เธอกับฉันก็รู้อยู่ว่ารัก
มิเคยหักใจห่างให้คว้างไหว
แต่เมื่อทางรักเปลี่ยนแทบเจียนตาย
เพราะว่าใครอีกคน จนเปิดปม


หรือฉันเป็นมือที่สาม ขอถามไถ่
เธอมีใครก่อนเจอฉัน ปันรักขม
ฉันมาเป็นที่สอง ต้องหมองตรม
จึงระทมในรักสาม ถามอีกครา


เพราะใจเจ็บเหน็บร้าวครั้งคราวก่อน
กลัวกลับย้อนเป็นเล่ห์ สิเน่หา
มันเจ็บนักรักซ้อนหากย้อนมา
แต่ทำไมกลับโหยหา ระอาใจ


มันกลับตัวก็ไม่ได้ไปไม่ถึง
ความรักตรึงแน่นหนัก ยากผลักไส
หรือรักคนมีเจ้าของ ที่ข้องใย
จะให้ทำอย่างไร ไปไหนดี


จะเดินหน้ามองฟ้าคราวันใหม่
หรือหยุดไว้ จูงมือกลับ มิลับหนี
ใจเจ้าเอ๋ยสับสน หม่นฤดี
กับรักนี้ในเส้นทาง ระหว่างเรา

เพ็ญพิชญา