เหมันต์ลุธุมาอุษาโยค
มารุตโบกโลกล้อมห้อมไอหนาว
นภดลหม่นรับอับแสงดาว
ไร้สกาวพราวแพรวแววกลา
อัมพุทเคลื่อนเลื่อนโลมโพยมเย้า
มฆาเข้าเนาเช่นหลบเร้นหา
อนธการนานคืนกลืนเวลา
วังเวงแว่วแคล้วคราแรมราตรี
เทิ้มสะท้านผ่านนั้นสรรพางค์
ราวอ้างว้างห่างอุ่นกรุ่นรังสี
ระงับหวังครั้งเหงาเร้ารดี
รอรวีคลี่แสงแจรงธรา
สำเภาใจไกลฝั่งยังกระแส
ปานปรวนแปรแลลมคลื่นโถมถา
จินต์ระรัวกลัวกลับรับชะตา
ล่มเรือพาพังหวังยังนที
โคลงเคลงคลื่นยืนยันประจันหมาย
ทนท้าทายร้ายลาญพานเสียดสี
ฝืนฝ่าฟันครรลองของชีวี
เพื่อปลายทางอย่างที่ใจชี้มา
ดารารายพรายพริบวิววับวาว
แขสกาวพราวพลันส่องฝันหา
ผ่านพายุลุคลื่นคืนศรัทธา
อันธิกาพาพ้นกลหทัย
พิชิตชัยใดหนึ่งถึงรับรู้
อเนกอรรถศัตรูเพียงสู้ได้
โพ้นสมุทรสุดแค้วนด้าวแดนไกล
ชนะใดไหนปานวิกรานต์ตน
กมลนาวา