ปลูกรักปักใจ...บทที่ 13 [1]

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นวนิยายรัก นิยายออนไลน์

ตอนก่อนหน้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ปลูกรักปักใจ...บทที่ 13 : ค่อยเป็นค่อยไป

          “เราจะไปไหนกันเหรอคะคุณพ่อ” เด็กหญิงกิ่งกาญจน์ถามขึ้นด้วยความแปลกใจพร้อมเงยหน้ามองคุณพ่อตาแป๋ว หลังถูกคุณพ่อจับอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดสวยสำหรับออกไปข้างนอก โดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย

          โดยปกติแล้ววันหยุดหนูน้อยและคุณพ่อจะอยู่บ้านและทำกิจกรรมร่วมกันเสียมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว ทำขนมและสอนการบ้าน

          “เราจะไปหาแม่ตองกันค่ะ” ผู้เป็นพ่อตอบขณะมือยังสาละวนอยู่กับการมัดรวบผมให้ลูกสาวตัวอวบ

          “เย่ๆ น้องกิ่งจะได้ไปหาแม่ตองแล้ว” หนูน้อยผุดลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นอย่างดีอกดีใจ

          “อยู่นิ่งๆ สิคะ ผมเผ้ายุ่งหมดแล้ว” คุณพ่อดุอย่างไม่จริงจังนักพลางส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับปฏิกิริยาดีใจจนเกินเหตุของลูกสาว

          “น้องกิ่งดีใจนี่คะที่จะได้ไปหาแม่ตอง” ลูกสาวทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนคุณพ่อดุ แต่ก็ยอมกลับไปนั่งนิ่งๆ บนขอบเตียงให้คุณพ่อจัดการกับผมต่อ จากนั้นก็พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด “คุณพ่อรู้ไหมคะว่าสองอาทิตย์ที่น้องกิ่งไม่ได้เจอแม่ตองเลย น้องกิ่งคิดถึงแม่ตองแค่ไหน”

          “พ่อรู้ค่ะ พ่อถึงจะพาน้องกิ่งไปหาแม่ตองไงคะ”

          “แม่ตองไม่ยุ่งแล้วเหรอคะคุณพ่อ เราจะไปกวนแม่ตองทำงานหรือเปล่า” หนูน้อยถามอย่างเป็นกังวล เพราะรับรู้มาว่าตลอดสองสัปดาห์ที่แม่ตองหายหน้าหายตาไปนั้นเพราะงานยุ่ง และไม่แน่ใจว่าตอนนี้จะยังยุ่งอยู่หรือเปล่า

          “ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่แล้วค่ะ” กรวีร์รู้เพราะวันก่อนเขาลองโทร.ไปถามข่าวคราวชนม์นิภาว่าเป็นยังไงบ้าง โดยทำทีว่าลูกสาวเขาบ่นถึงเช่นเคย

          ช่วงนี้เขาคงต้องใช้ลูกสาวบังหน้าไปก่อน หากออกตัวเองเกรงว่าหญิงสาวจะเตลิดหนีไปซะก่อน เหมือนที่ชวกรเล่าให้ฟังว่าเคยมีคนจะเข้ามาจีบหญิงสาว พอเธอรู้ตัวก็ปิดกั้นตัวเองทุกทาง ไม่เปิดโอกาสให้ผู้ชายคนนั้นได้เข้าใกล้อีกเลย จนชายคนนั้นต้องล่าถอยไปเอง

          “น้องกิ่งอยู่กับแม่ตองทั้งวันเลยได้ไหมคะคุณพ่อ”

          “ถ้าแม่ตองไม่ว่าอะไร พ่อก็ไม่มีปัญหาค่ะ”

          “แม่ตองไม่ว่าอยู่แล้วค่ะ เพราะแม่ตองใจดีที่สุดในโลก” หนูน้อยบอกอย่างมั่นอกมั่นใจ

              หลังจัดการมัดผมและติดกิ๊บให้ลูกสาวเสร็จ กรวีร์ก็คุกเข่าลงตรงหน้าลูกสาว ตาคมสีสนิมจ้องมองลูกสาวนิ่งอย่างชั่งใจ มือหนารวบมือเล็กทั้งสองมากุมไว้ที่หน้าตักของหนูน้อย ก่อนตัดสินใจพูดในที่สุด

          “น้องกิ่งคะ หนูจะว่าอะไรไหมถ้าวันหนึ่งแม่ตองจะมาอยู่กับเราด้วย ที่บ้านของเรา”

          ถึงลูกสาวของเขาจะยังเด็ก ยังไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่ แต่อาจารย์หนุ่มก็อยากจะถามความเห็นของหนูน้อยก่อน ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป แม้ลูกสาวของเขาและชนม์นิภาจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี แต่ถ้าวันหนึ่งความสัมพันธ์ของเขาและเธอพัฒนาไปจนถึงขั้นแต่งงาน และหญิงสาวเลื่อนขั้นจากคุณแม่กำมะลอมาเป็นแม่เลี้ยง เมื่อเวลานั้นมาถึงเขาไม่แน่ใจว่าลูกสาวเขาจะยอมรับได้ไหม จะเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเขาไหม

          “มาอยู่ทุกวัน อยู่ตลอดไปเลยหรือเปล่าคะ” หนูน้อยตั้งคำถามกลับแทนคำตอบ เพราะยังไม่ค่อยเข้าใจที่คุณพ่อต้องการสื่อสักเท่าไหร่

          “ใช่แล้วค่ะ”

          “ไม่ว่าค่ะ” ตอบพร้อมส่ายหน้าจนผมที่มัดไว้เป็นหางม้าแกว่งไปมา

          “แน่ใจนะคะ” กรวีร์ถามย้ำ

          “แน่ใจค่ะ” เด็กหญิงกิ่งกาญจน์ตอบเสียงดังฟังชัด เพื่อยืนยันคำตอบของตัวเอง “น้องกิ่งดีใจซะอีกที่แม่ตองจะมาอยู่ด้วย น้องกิ่งรักแม่ตองค่ะ อยากให้แม่ตองมาอยู่ด้วยทุกวัน อยากให้แม่ตองมาเป็นแม่จริงๆ ของน้องกิ่งด้วยค่ะ”

          “พ่อดีใจนะที่น้องกิ่งไม่ว่าอะไร” กรวีร์ฉีกยิ้มกว้าง ดีใจจนปิดไม่มิดที่ลูกสาวไม่ขัดข้อง ก่อนระดมหอมแก้มยุ้ยซ้ายขวาสลับกันไปมา และดึงตัวหนูน้อยเข้ามากอดแนบอกอย่างแสนรัก

          ผู้เป็นลูกผละออกจากอกของคุณพ่อ เมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และรีบถามทันควัน “ถ้าแม่ตองมาอยู่ด้วย น้องกิ่งก็จะมีน้องสาวน่ารักๆ แบบน้องแตงกวาใช่ไหมคะคุณพ่อ” ถามเสร็จก็จ้องหน้าคุณพ่อนิ่ง ตาเรียวเล็กทอแสงระยิบระยับอย่างมีความหวัง

          “ใช่แล้วค่ะ” ตอบไปแล้วกรวีร์ก็รู้สึกเขินขึ้นมาเสียดื้อๆ ไม่คิดว่าลูกสาวจะคิดไปไกลถึงขนาดนั้น ตัวเขาเองยังไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นเลย แค่จะหาทางพิชิตใจหญิงสาวยังคิดไม่ตกว่าจะใช้วิธีไหนดี

          “แล้วแม่ตองจะมาอยู่กับเราวันไหนคะ วันนี้เลยหรือเปล่าคะ น้องกิ่งอยากมีน้องสาวแล้ว” ผู้เป็นลูกสาวถามอย่างอดตื่นเต้นไม่ได้ เมื่อคิดถึงน้องสาวตัวเล็กๆ อย่างที่เคยหวังไว้

          “ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกค่ะ คงต้องรออีกสักพัก”

          “ให้แม่ตองมาอยู่กับเราวันนี้เลยไม่ได้เหรอคะ” ลูกสาวมองหน้าคุณพ่อพร้อมทำตาปริบๆ

          “ยังไม่ได้ค่ะ แต่ถ้าหนูรีบ หนูอยากให้แม่ตองมาอยู่กับเราไวๆ หนูก็ต้องช่วยพ่อด้วยนะลูก”

          “ได้ค่ะ น้องกิ่งจะช่วยคุณทุกอย่างเลยค่ะพ่อค่ะ” หนูน้อยตอบตกลงอย่างรวดเร็ว “ว่าแต่คุณพ่อจะให้น้องกิ่งช่วยยังไงเหรอคะ”

          “ก่อนอื่นหนูต้องสัญญากับพ่อก่อนนะคะว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด แม้แต่แม่ตองเองก็ให้รู้ไม่ได้ เรารู้กันแค่สองคนก็พอ” กรวีร์ทำข้อตกลงกับลูกสาวก่อน ด้วยเกรงว่าเรื่องนี้จะรู้ถึงหูเจ้าตัวเข้าเสียก่อน หากเป็นแบบนั้นจริง ปฏิบัติการกระชับความสัมพันธ์ของเขาคงล้มไม่เป็นท่าแน่

          “โอเคค่า น้องกิ่งจะไม่บอกใครค่ะ” หนูน้อยตัวอวบตอบเสียงดังพร้อมทำท่าประกอบอย่างน่ารัก

          หลังลูกสาวตอบตกลงอาจารย์หนุ่มก็เล่ารายละเอียดว่าหนูน้อยต้องช่วยอะไร ยังไงคุณพ่อบ้าง ซึ่งแต่ละอย่างไม่ได้ยากเกินความสามารถของหนูน้อยตัวอวบเลยสักนิด

          “หนูพอจะช่วยพ่อได้ไหมลูก”

          “ไม่มีปัญหาค่ะ น้องกิ่งทำได้”

          “ดีมากลูกพ่อ แล้วก็อย่าลืมที่ตกลงกันนะคะ ว่าห้ามให้ใครรู้เป็นอันขาด โดยเฉพาะแม่ตอง” คุณพ่อไม่วายกำชับอีกรอบ

          “ไม่ลืมค่ะ น้องกิ่งจะท่องจำให้ขึ้นใจเลยค่ะ” เด็กหญิงรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ด้านคนเป็นพ่อก็ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟับเกือบครบทุกซี่

          “ลูกสาวพ่อน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม” มือหนาเอื้อมไปดึงแก้มยุ้ยทั้งสองข้างของลูกสาวอย่างมันเขี้ยว

          “คุณพ่อของน้องกิ่งก็น่ารักที่สุดในโลกเล้ยยย” ว่าพลางโผเข้าหาผู้เป็นพ่อ สองแขนป้อมโอบรอบคอของคุณพ่อแน่นพร้อมโยกไปมาเบาๆ ก่อนจะคลายออกและเดินอ้อมไปขี่หลังของผู้เป็นพ่อ

          “หลังพ่อจะหักไหมเนี่ย” กรวีร์เย้าทีเล่นทีจริง