ปลูกรักปักใจ...บทที่ 11 [2]

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นวนิยายรัก นิยายออนไลน์

...ปลูกรักปักใจ...

"คนหนึ่ง" ไม่อยากเจ็บเพราะรัก จึงเลือกปกป้องหัวใจตัวเองโดยไม่เปิดรับใครเข้ามา

"อีกคน" ไม่อยากให้มีปัญหาแม่เลี้ยงลูกเลี้ยง จึงเลือกที่จะเลี้ยงลูกเองเพียงลำพัง

ตอนก่อนหน้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

**********************************************************************************************

ปลูกรักปักใจ...บทที่ 11 [2] : พ่อศรีเรือน

          อาหารกลางวันฝีมือสองพ่อลูกถูกนำมาวางเรียงไว้บนโต๊ะอาหาร ชนม์นิภามองดูอาหารหน้าตาน่ากินทั้งสามอย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่าผู้ชายมาดเนี้ยบอย่างกรวีร์จะถนัดงานด้านนี้ด้วย เมื่อกลิ่นหอมของอาหารตรงหน้าลอยมาเตะจมูก ท้องหญิงสาวก็ส่งเสียงร้องโครกครากขึ้นมาทันที ทั้งที่ก่อนหน้านี้ออกปากไปว่ายังไม่หิว

          “โอ้โฮ น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ” หญิงสาวทำตาโต

          “ไม่ใช่แค่น่ากินอย่างเดียวนะคะ แถมยังอร่อยด้วยค่ะ แม่ตองรู้ไหมคะว่าพ่อวีร์ของน้องกิ่งทำกับข้าวอร่อยที่สุดในโลกเล้ยยย”

          “โม้ใหญ่เลยนะเรา” คุณพ่อที่กำลังเดินถือเหยือกน้ำออกมาจากในครัวพูดขึ้น

          “น้องกิ่งไม่ได้โม้สักหน่อย” หนูน้อยทำปากยื่นอย่างแสนงอนใส่คุณพ่อ

          “ไหนมาให้แม่ตองชิมหน่อยสิคะ ว่าจะอร่อยสมราคาคุยรึเปล่า” ชนม์นิภาพูดทีเล่นทีจริง ก่อนตักปีกไก่ทอดเหลืองกรอบขึ้นมาชิม โดยมีแม่ครัวตัวอวบนั่งลุ้นอยู่ที่เก้าอี้ตัวข้างๆ

          “อื้อฮือ อร่อยมากเลยค่ะ”

          “เห็นไหมคะคุณพ่อ น้องกิ่งไม่ได้โม้สักหน่อย” เด็กหญิงหันไปส่งค้อนให้คุณพ่อ ก่อนจะเร่งเร้า เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเดินกลับเข้าไปในครัวอีกรอบ “รีบมากินข้าวสิคะคุณพ่อ จะได้รีบไปจัดสวนกัน”

          “คร้าบคุณลูก”

          หลังเจ้าของบ้านนั่งประจำตำแหน่ง ทั้งสามก็ลงมือทานมื้อกลางวันแสนอร่อยทันที โดยมีหนูน้อยคอยบริการตักโน่นตักนี่ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างเอาใจ ไม่นานอาหารทุกอย่างบนโต๊ะก็หมดเกลี้ยง ทำเอาพ่อครัวยิ้มแก้มแทบปริ ที่ฝีมือการทำอาหารของเขาถูกปากหญิงสาว จนได้รับคำชมอยู่ไม่ขาด


          “คุณวีร์เก่งจังเลยนะคะ ทำกับข้าวก็เป็น และยังอร่อยมากด้วย” ชนม์นิภาเอ่ยชมจากใจจริง

          “ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ อาหารง่ายๆ แบบนี้ ใครๆ ก็ทำได้ทั้งนั้นแหละครับ” ชายหนุ่มพูดอย่างถ่อมตัว รู้สึกเคอะเขินไม่น้อยที่หญิงสาวเอ่ยปากชมตรงๆ แบบนี้

          “แต่ก็ไม่ใช่ฉัน” หญิงสาวพูดติดตลก ความเป็นกันเองและความสุภาพของเจ้าบ้านทำให้ชนม์นิภาลืมอคติที่เคยมีไปจนหมดสิ้น แถมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อต้องเจรจากับเขา ไม่รู้สึกเกร็งเหมือนแต่ก่อน

          ขณะเดียวกันหญิงสาวก็นึกขบขันตัวเองที่เป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับทำงานบ้านงานเรือนไม่เป็นเลย ต่างกับเขาที่เป็นผู้ชายทั้งแท่ง แต่กลับทำเป็นสารพัด

          “คุณตองยังไม่ได้ลองทำซะมากกว่า ไม่แน่นะครับถ้าหากได้ลองทำสักครั้งสองครั้ง คุณตองอาจจะเก่งกว่าผมก็ได้นะครับ”

          “ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันคงจะไม่ได้เกิดมาเพื่องานพวกนี้”

          “ถ้าคุณตองไม่รังเกียจ ว่างๆ มาให้ผมสอนก็ได้นะครับ หัดไว้ก็ไม่เสียหาย” กรวีร์ลองเสนอ เผื่อหญิงสาวสนใจ เขาจะได้มีโอกาสใกล้ชิดหญิงสาวมากขึ้นไปอีก

          “รบกวนคุณเปล่าๆ ค่ะ” ชนม์นิภาบอกอย่างเกรงใจ หากเธออยากฝึกจริงๆ เธอคงให้แม่บ้านที่บ้านเธอหรือไม่ก็ให้พี่สะใภ้เธอสอน คงไม่กล้ารบกวนเวลาของเขา

          “ไม่รบกวนหรอกครับ ผมยินดี อีกอย่างน้องกิ่งคงจะดีใจ ที่คุณมาหาบ่อยๆ เดือนหน้าโรงเรียนก็จะปิดเทอมแล้ว น้องกิ่งคงคิดถึงคุณแย่” ชายหนุ่มยกลูกสาวขึ้นมาอ้าง

          “ยังไงฉันขอคิดดูอีกทีละกันนะคะ” หญิงสาวแบ่งรับแบ่งสู้

          “ได้ครับ” แค่เธอไม่ปฏิเสธในทันที กรวีร์ก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ประหนึ่งหญิงสาวตอบรับรักก็ไม่ปาน

          “นอกจากคุณพ่อจะทำกับข้าวอร่อยแล้ว คุณพ่อยังทำขนมอร่อยด้วยนะคะแม่ตอง” เด็กหญิงที่หายเข้าไปล้างมืออยู่นานสองนานพูดโอ้อวดสรรพคุณของคนเป็นพ่อสุดฤทธิ์ “แม่ตองอยากชิมไหมคะ เดี๋ยวน้องกิ่งเอามาให้ชิม” พูดจบก็วิ่งกลับเข้าไปในครัวอีกรอบ ไม่นานก็ออกมาพร้อมขวดโหลขนาดย่อมที่ภายในบรรจุคุกกี้หลากรสไว้ค่อนโหล

          “ลองชิมดูค่ะแม่ตอง” หนูน้อยหยิบคุกกี้ป้อนให้ถึงปาก

          “อร่อยมากเลยค่ะ หวานกำลังดี น้องกิ่งรู้ไหม คุกกี้นี่ขนมโปรดแม่ตองเลยนะ” ไม่พูดเปล่ามือบางเอื้อมไปหยิบคุกกี้อีกชิ้นเข้าปากแล้วเคี้ยวกร้วมๆ จนคนที่นั่งมองอยู่อมยิ้มกับภาพที่เห็นและคำชมที่ได้รับ

          “ถ้าคุณตองชอบเดี๋ยวผมแบ่งให้เอาไหมครับ พอดีน้องกิ่งก็ชอบกินคุกกี้เหมือนกัน ผมเลยทำเก็บไว้เยอะเลย”

          “ไม่เป็นไรค่ะ เก็บไว้ให้น้องกิ่งกินเถอะค่ะ”

          “ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ” กรวีร์บอกอย่างรู้เท่าทันความคิดของอีกฝ่าย “ถือว่าตอบแทนที่วันนี้คุณตองมาช่วยผมกับลูกจัดสวน”

          “ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยอมในที่สุด “แล้วเราจะเริ่มจัดสวนได้หรือยังคะ” ถามพลางยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา เพราะมัวแต่เพลิดเพลินกับอาหารและขนมแสนอร่อย จนหญิงสาวลืมจุดประสงค์ของการมาที่นี่ไปเลย

          “เริ่มเลยก็ได้ครับ ป่ะน้องกิ่ง ไปจัดสวนกันค่ะ” กรวีร์หันไปเรียกลูกสาวที่ตั้งหน้าตั้งตากินคุกกี้อย่างไม่สนใจใคร

แก้ไขข้อความเมื่อ