อย่างที่ทุกคนทราบดีว่า ปัญหาต่างๆในวงการพระพุทธศาสนาที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ ส่วนใหญ่มาจากความประพฤติของพระสงฆ์บางกลุ่ม ที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมทำความเศร้าหมองเสื่อมเสียให้พระพุทธศาสนา ทำให้ศรัทธาของพุทธศาสนิกชนเสื่อมลง แต่ปัญหาต่างๆนั้นทำไมผู้มีอำนาจจัดการ ถึงมองข้ามหลักที่ควรปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาจากพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของพระสงฆ์เหล่านั้น หลักที่ว่าก็คือ พระวินัย  

สมัยพุทธกาลเมื่อเกิดปัญหาในหมู่พระสงฆ์ ผู้ที่ตัดสินก็คือพระพุทธเจ้า เมื่อพระพุทธเจ้าทรงปรินิพพานไปแล้ว พระองค์ก็ทรงตรัสไว้ชัดเจนว่า "ให้พระธรรม พระวินัย" เป็นศาสดาแทนพระองค์ ทรงตรัสว่า"ดูกรอานนท์ ธรรมแลวินัยใด ที่เราได้แสดงแล้ว และบัญญัติแล้ว แก่เธอทั้งหลาย ธรรมและวินัยนั้น จักเป็นศาสดาของเธอทั้งหลาย ในเมื่อเราล่วงลับไป"

ต่อมาเมื่อมีการทำสังคายนาครั้งแรก พระมหากัสสปเถระ ได้ปรึกษาภิกษุทั้งหลายว่า พวกเราจะสังคายนาอะไรก่อน พระธรรม หรือ พระวินัย ภิกษุทั้งหลายกราบเรียนว่า ข้าแต่พระมหากัสสปะ ชื่อว่าพระวินัยเป็นอายุของพระพุทธศาสนา เมื่อพระวินัยยังตั้งอยู่ พระพุทธศาสนาจัดว่ายังดำรงอยู่ (อ้างอิงพระไตรปิฏกฉบับมหามกุฏฯ)

แล้วสมัยนี้ทำไม ภิกษุสงฆ์หรือผู้มีอำนาจแก้ไขปัญหา เมื่อมีปัญหาของพระสงฆ์เกิดขึ้น จึงเลือกที่จะมองข้ามพระวินัยที่จะช่วยแก้ไขปัญหาของพระ พอมีปัญหาอะไรต่างๆก็อ้างเอกสาร อ้างบุคคล อ้างพวกพ้อง โดยที่ไม่สนใจพระวินัยเลย ผมอยากถามในฐานะชาวพุทธคนหนึ่งที่อยากจะทำหน้าที่ของชาวพุทธ ตามหลักของพระพุทธเจ้าที่ว่า "ศาสนาพุทธให้อยู่ในความดูแลของบริษัท4 คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ไม่ใช่อยู่ในบริษัทใดบริษัทหนึ่ง หรืออยู่ในความดูแลของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง"

วันนี้พระภิกษุสงฆ์ หรือผู้มีอำนาจจัดการปัญหาพุทธศาสนา หรือชาวพุทธทุกท่าน พร้อมแล้วหรือยังครับที่จะเอาหลักพระวินัยมาแก้ปัญหาต่างๆของพระสงฆ์ที่กำลังเกิดขึ้น ??

หากผมกล่าวผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยครับเนื่องจากความรู้น้อย อยากทราบความคิดเห็นจากหลายๆท่านว่าที่เสนอมาเหมาะสมหรือไม่ ทั้งนี้ทั้งนั้นผมพยายามไม่พาดพิงใครหรือกลุ่มบุคคลใด แต่พยายามมองภาพรวมและเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหาเท่านั้นเอง ขอบพระคุณครับ