สวัดดีค่ะมีปัญหาอีกแล้ว เราเป็นลูกคนกลางและเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้าน พ่อมีลูกติด1คนเป็นผู้ชาย แต่เราก็รักกันดีนะค่ะ ตอนเด็กๆเราไม่เคยได้อยู่กับแม่เลยอยู่แต่กับพ่อ พ่อไปไหนเราไปด้วย พ่อไปกินเหล้าเราก็ไปนะนั่งเฝ้าพอรอพ่อ แต่การเลี้ยงดูพ่อเรา จะไม่ให้เรายุ่งหรือลองกับอบายมุข แต่เพื่อนพ่อจะให้ลูกตัวเองลองทาน เราก็สงสัยนะทำไมเราทำไม่ได้ แต่เราก็ปล่อยผ่านไป พอโตขึ้นมาเรารู้สึกโลกส่วนตัวเราสูงมากไม่สนิทกับพ่อแม่ จริงๆเราไม่สนิทอยู่แล้วไม่กล้าบอกพ่อแม่สักเรื่อง เพราะเคยบอกไป พ่อแม่ก็ทำหน้าไม่พอใจด่าเรา จนเรากลัว ไม่เคยกล้าบอกสักครั้งเราเหมือนเด็กเก็บกดเลยนะ เราเลยหันหาความสุขจากเพื่อนจากแฟน 1ปีเรานับได้เลยว่าเราได้รับความสุขจากครอบครัวเท่าไหร่ อีกอย่างเราเป็นผู้หญิง ครอบครัวเรามีแต่หัวโบราณเรารู้สึกอิจฉากับครอบครัวที่เข้าใจวัยรุ่น ปู่ย่าจะไม่ชอบการออกบ้านกลางคืนของผญ. บ้างครั้งเราไปกินเนื้อย่างก็มองว่าไม่ดีไปแล้ว แต่พี่ชายเรากินเหล้าเมายาสูบบุรี่ทั้งๆที่ย่าก็ไม่ชอบ ก็เตือนพี่แล้ส
วแต่พี่ก็เฉย ย่าก็ปล่อย แต่กับเรานะทำผิดไม่ได้เลย พูดจาผิดก็ไม่ได้ ทำพฤติกรรมผิดก็ไม่ได้ เราพยามเป็นตัวของตัวเองแต่สุดท้ายนะ มีค่าเท่าเดิมอะ โดนว่าโดนตำหนิ ย่าชอบกุลสตรีไทย แต่เราไม่ชอวนิสัยเราไม่ใช่แบบนั้นเอะอะไรก็ เธอมันผญ!! พ่อแม่ปู่เราก็พูดแบบนี้ เราอยากเป็นผชมากเลยเราอิจฉาพี่กับน้องที่ทำผิดก็ไม่เคยโดนว่า ถึงจะโดนว่าเราก็พร้อมปลอบมีคนข้างๆ แต่เวลาเราโดนด่าโดนว่า ในครอบครัวไม่มีใครปลอบเลย มีแต่ปล่อยให้เราหายเอง พ่อแม่ไม่มีง้อ เหมือนตอนพี่ตอนน้องเสียใจเลย อีกเรื่องการเรียน เราเป็นคนเกเร แต่ไม่เกินไปนะ แค่เกรดอยู่ที่สองกว่าๆ พ่อแม่ปู่ย่า ก็จะตัดพ้อเราเลยว่าเราแย่มากๆ ไม่ให้กำลังใจอะเราเห็นครอบครัวคนอื่นให้กำลังใจกันดีเนาะ น่ารักมาก แม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนนั้นคนนี้ วันนึงเราทนไม่ไหวเราเอาครอบครัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น แม่ด่าเราหนักมากบอกครอบครัวเราไม่ใช่แบบนั้นแบบนี้ทำไมแบบเขาไม่ได้ไรงี้ เราแบบรู้สึกทำไมอะแม่ถูกตลอดเลย แล้วหนูละผิดหมดเลย ... และเราชอบใส่พละไปเรียนแบบห้องเราเวลาจะใส่ไรไปเรียนจะนัดกันม.ปลายแล้วอะ ใส่ๆไปเหอะไรแบบนี้ วันไหนเราใส่ติดกันก็ด่าเรานะว่า ใส่ไรขนาดนี้ไม่ไปเรียนใช่มั้ยใส่แต่พละๆ เราก็งง ใส่พละไปเรียนไม่ได้หรอ เหมือนไมาเข้าใจเรา เราเคยย้อนไปหาแก แม่เข้าใจหนูบ้างมั้ย แม่ก็ตอบกลับมาเคยเข้าใจพวกกูมั้ย เราควรทำไงดี