สวัสดีค่ะ หนูอยากจะมาปรึกษาษาเพื่อนๆพี่ๆทุกคนเรื่องนี้ หนูเป็นเด็กธรรมดาคนนึง หนูเกิดมา หนูไม่มีพ่อไม่มีแม่ค่ะ อยู่กับปู่ย่า ปู่ย่าเลี้ยงหนูด้วยวิธีการด่า จนตอนนี้หนูรู้สึกวามันเลยเถิดค่ะ  อย่างเช่น เวลาหนูกับย่า เจอหน้ากัน หนูจะโดนด่าอย่างไร้เหตุผล ตอนแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แต่พอหลังๆมานี้ ย่าด่า ด่าตลอด ด่าถึงพ่อ ถึงแม่หนู ที่เขาไม่ได้ผิดอะไร เวลาอารมณ์เสียอะไร มาลงที่หนูตลอดค่ะ หนูมีพี่ชาย กับน้องชาย ย่ากับปู่รักเขามากค่ะ เวลาหนูโดนด่า ในสิ่งที่หนูไม่ผิด หนูพยายามจะอธิบาย แต่เขาว่าหนูเถียง บอกว่า หนูไม่มีสิทธิ์ใช้อารมณ์ ไม่มีสิทธิ์โกรธ ไม่มีสิทธิ์เถียงปู่กับย่า จะผิดหรือไม่ผิด ปู่กับย่าต้องเป็นฝ่ายที่ถูกตลอด โดยเฉพาะเวลาย่าด่า ปู่ก็จะช่วยก่าเสริมให้ตลอด จนหนูเป็นฝ่ายผิดทุกครั้ง เพื่อนๆคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติใช่มั้ยล่ะคะ สำหรับหนุมันดูไม่ปกติเลยค่ะ อยากเข้าห้องน้ำ ก็ด่า กินข้าวกินน้ำก็ด่า เขาบ่นเหนื่อยหนูก็เข้าใจค่ะ หนูเป็นสนามอารมณ์ให้เขาตลอด เวลาหนูเสียใจร้องไห้อะไร เขาไม่เคยปลอบค่ะ เขามาตีซ้ำๆละบอกให้หนูหยุดร้องไห้ หนูอยากให้เขาปลอบหนูบ้าง หนูก็ได้แค่นั่งสะอื้นรอให้เขาหยุดตี เหนื่อยมากๆเลยค่ะ(คือไม่มีวันไหนเลยที่เขาไม่ด่า บางทีหนูมานอนคิดแล้วรู้สึกว่ามันเหนื่อยจนบางทีต้องแอบนอนร้องไห้คนเดียน มันเหนื่อยจริงๆค่ะ การเป็นสนามอารมณ์ของคนอื่น)